Zrozumienie scenariuszy wykupów lewarowanych
Wykupy lewarowane (LBO) prawdopodobnie mieli więcej złej reklamy niż dobrego, ponieważ tworzą świetne historie dla prasy. Jednak nie wszystkie transakcje LBO są uważane za drapieżne. Mogą mieć zarówno pozytywne, jak i negatywne skutki, w zależności od tego, po której stronie umowy jesteś.
Wykup lewarowany to ogólny termin na użycie wpływ wykupić firmę. Nabywcą może być obecny zarząd, pracownicy lub private equity solidny. Ważne jest, aby przeanalizować scenariusze, które napędzają LBO, aby zrozumieć ich możliwe skutki. Tutaj przyjrzymy się czterem przykładom: plan przepakowania, podział, plan portfela i plan zbawiciela.
Kluczowe dania na wynos
- Wykup lewarowany ma miejsce wtedy, gdy jedna firma jest kupowana za pomocą dźwigni.
- Istnieją cztery główne scenariusze wykupu lewarowanego: plan przepakowania, podział, plan portfela i plan zbawiciela.
- Plan przepakowania obejmuje zakup spółki publicznej za pomocą pożyczek lewarowanych, uczynienie jej prywatną, przepakowanie, a następnie sprzedaż jej akcji w ramach pierwszej oferty publicznej (IPO).
- Podział obejmuje zakup firmy, a następnie sprzedaż jej różnych jednostek w celu całkowitego demontażu przejętej firmy.
- Plan portfelowy zakłada przejęcie konkurenta z nadzieją, że nowa firma będzie lepsza niż obie, dzięki synergii.
- Planem zbawiciela jest zakup upadającej firmy przez jej kierownictwo i pracowników.
Plan przepakowania
ten plan przepakowania zwykle dotyczy spółki private equity, która korzysta pożyczki lewarowane z zewnątrz, aby przejąć obecnie spółkę publiczną jako prywatną, kupując wszystkie jej akcje pozostające w obrocie. Celem firmy kupującej jest przepakowanie firmy i zwrócenie jej na rynek w krótkim czasie pierwsza oferta publiczna (IPO).
Firma przejmująca utrzymuje firmę zwykle przez kilka lat, aby uniknąć bacznego spojrzenia akcjonariuszy. Pozwala to firmie przejmującej na wprowadzenie zmian w celu przepakowania firmy przejmowanej za zamkniętymi drzwiami. Następnie oferuje przepakowanej firmie z powrotem na rynek jako IPO z pewnymi fanfarami. Kiedy odbywa się to na większą skalę, prywatne firmy kupują wiele firm jednocześnie, próbując: urozmaicać ich ryzyko wśród różnych branż.
Firmy private equity zazwyczaj pożyczają od 70% do 80% ceny zakupu firmy podczas wykupu lewarowanego. Pozostała część jest finansowana z własnego kapitału własnego.
Ci, którzy mogą skorzystać na takiej transakcji, to pierwotni akcjonariusze (jeśli cena oferty jest wyższa niż cena rynkowa), pracowników firmy (jeśli transakcja uchroni firmę przed porażką) oraz firmy private equity, która generuje opłaty od dnia wykupić proces rozpoczyna się i przechowuje część akcji, dopóki nie zostanie ponownie upubliczniony. Niestety, jeśli w firmie nie zostaną wprowadzone żadne większe zmiany, może to być gra o sumie zerowej, a nowi udziałowcy otrzymują te same finanse, co starsza wersja firmy.
Rozłam
ten rozstać przez wielu uważany jest za drapieżny i nosi kilka nazw, w tym „slash and burn” i „cut and run”. ten podstawowym założeniem tego planu jest to, że firma w obecnej postaci jest warta więcej w rozbiciu lub z wycenionymi częściami osobno.
Ten scenariusz jest dość powszechny w przypadku konglomeraty które przez wiele lat nabyły różne przedsiębiorstwa w stosunkowo niepowiązanych branżach. Kupujący jest uważany za outsidera i może stosować agresywną taktykę. Często w tym scenariuszu firma demontuje przejmowaną firmę po jej zakupie i sprzedaje jej części najwyżej oferent. Transakcje te zwykle wiążą się z masowymi zwolnieniami w ramach procesu restrukturyzacji.
Może się wydawać, że spółka kapitałowa jest jedyną stroną, która korzysta z tego typu transakcji. Jednak wyprzedane części firmy mają potencjał do samodzielnego wzrostu i mogły być wcześniej hamowane przez łańcuchy struktury korporacyjnej.
Plan portfela
Plan portfelowy może przynieść korzyści wszystkim uczestnikom, w tym kupującemu, kierownictwu i pracownikom. Inną nazwą tej metody jest lewarowane narastanie, a koncepcja ma charakter zarówno defensywny, jak i agresywny.
Na konkurencyjnym rynku firma może wykorzystać dźwignię, aby przejąć jednego ze swoich konkurentów (lub dowolną firmę, w której mogłaby osiągnąć) synergie od nabycia). Plan jest ryzykowny: firma musi upewnić się, że: zwrot z zainwestowanego kapitału przekracza koszt pozyskania lub plan może przynieść odwrotny skutek. Jeśli się powiedzie, akcjonariusze mogą otrzymać dobrą cenę za swoje akcje, obecne zarządzanie może zostać utrzymane, a firma może prosperować w nowej, większej formie.
Plan Zbawiciela
ten plan zbawiciela często jest sporządzony w dobrych intencjach, ale często przychodzi za późno. Ten scenariusz zazwyczaj obejmuje plan, w którym kierownictwo i pracownicy pożyczają pieniądze, aby ratować upadającą firmę. Termin „należący do pracowników” często przychodzi na myśl po przejściu jednej z tych transakcji.
Chociaż koncepcja jest godna pochwały, prawdopodobieństwo sukcesu jest niskie, jeśli ten sam zespół zarządzający i taktyka pozostaną na swoim miejscu. Innym ryzykiem jest to, że firma może nie być w stanie spłacić pożyczonych pieniędzy wystarczająco szybko, aby zrekompensować wysokie koszty kredytu i uzyskać zwrot z inwestycji. Z drugiej strony, jeśli firma odwróci się po wykupie, wszyscy na tym skorzystają.
Dolna linia
Chociaż istnieją formy LBO, które prowadzą do masowych zwolnień i wyprzedaży aktywów, niektóre LBO mogą być częścią długoterminowego planu ratowania firmy poprzez lewarowane przejęcia. Bez względu na to, jak się nazywają lub jak są przedstawiani, zawsze będą być częścią gospodarki tak długo, jak istnieją firmy, potencjalni nabywcy i pieniądze do pożyczenia.