Herbert A. Definicja Szymona

Kim był Herbert A. Szymon?

Herbert A. Simon (1916–2001) był amerykańskim ekonomistą i politologiem, który wygrał Nagroda Nobla w dziedzinie nauk ekonomicznych w 1978 r. za wkład we współczesną ekonomię biznesu i badania administracyjne. Jest szeroko kojarzony z teorią ograniczonej racjonalności, która stwierdza, że ​​jednostki nie podejmują idealnie racjonalnych decyzji z obu powodów granice poznawcze (trudność w uzyskaniu i przetwarzaniu wszystkich potrzebnych informacji) oraz społeczne (osobiste i społeczne więzi między osób fizycznych).

Simon uzyskał tytuł doktora. z University of Chicago w 1943 roku. Po ukończeniu studiów pracował w badaniach i zajmował stanowiska dydaktyczne na kilku uniwersytetach, zanim dołączył do wydziału Carnegie Mellon University w 1949 roku. Wykładał tam przez ponad 50 lat jako profesor administracji, psychologii i informatyki. Brał również udział w tworzeniu kilku wydziałów i szkół Carnegie Mellon, w tym Graduate School of Industrial Administration, która jest obecnie znana jako Tepper School of Biznes.

Oprócz Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii Simon otrzymał nagrodę AM. Nagroda Turinga w 1975 roku za pracę w dziedzinie informatyki, w tym za wkład w dziedzinę sztucznej inteligencji. Zdobył także Narodowy Medal Nauki USA w 1986 roku.

Simon był autorem dziesiątek artykułów w czasopismach i 27 książek w ciągu swojego życia, w tym „Administrative Zachowanie” (1947), „Nauki o sztuczności” (1968) i „Modele ograniczonej racjonalności” (1982).

Herbert A. Szymon i ograniczona racjonalność

Herbert A. Simon i jego teorie na temat podejmowania decyzji gospodarczych podważyli klasyczne myślenie ekonomiczne, w tym idee racjonalne zachowanie i atomistyczny indywidualizm człowiek ekonomiczny. Zamiast zgadzać się z ideą, że zachowanie ekonomiczne było racjonalne i oparte na wszystkich dostępnych informacjach, aby zapewnić jednostce najlepszy możliwy wynik („optymalizacja”), Simon uważał, że podejmowanie decyzji polega na osiąganiu wyników, które były „wystarczająco dobre” dla danej osoby w oparciu o jej ograniczone informacje i równoważenie interesy innych. Szymon nazwał to „satysfakcjonująceJego określenie było kombinacją słów „spełniać” i „wystarczać”.

Według Simona, ponieważ ludzie nie są w stanie uzyskać lub przetworzyć wszystkich informacji potrzebnych do podejmowania w pełni racjonalnych decyzji, zamiast tego starają się wykorzystać informacje, które mają, aby uzyskać zadowalający wynik lub taki, który jest „wystarczająco dobry”. Opisał ludzi jako skrępowanych własnym „poznawczym granice."

Oprócz ograniczeń poznawczych Simon pisał również o tym, jak relacje osobiste i organizacje społeczne ograniczają podejmowanie decyzji. Oznacza to, że jednostki często nie podejmują decyzji, biorąc pod uwagę jedynie własne interesy lub interesy jednostki pożytek maksymalizacji, ale muszą negocjować, sprawować władzę lub w inny sposób kierować interesami innych i zasadami otoczenia instytucjonalnego, w którym działają.

Te ograniczenia poznawcze i społeczne oraz sposób, w jaki kształtują podejmowanie decyzji, są powszechnie znane jako teoria ograniczonej racjonalności. W ograniczonej racjonalności decydenci muszą zadowolić się znalezieniem satysfakcjonujących rozwiązań problemu lub problemy, które stoją przed nimi, jednocześnie pamiętając o tym, jak inni decydenci w firmie rozwiązują swoje własne problemy. W tych granicach podejmowanie decyzji może być nadal racjonalne, ponieważ polega na porównaniu względnych kosztów, korzyści i zagrożeń w celu osiągnięcia pożądanego rezultatu. Ograniczona racjonalność stałaby się również fundamentalnym elementem w Ekonomia behawioralna, co czasami kwestionuje również to, czy podejmowanie decyzji przez człowieka jest w ogóle racjonalne.

Kiedy Królewska Szwedzka Akademia Nauk przyznała Simonowi Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii za jego pracę w tej dziedzinie, to zauważył że wiele współczesnych badań ekonomicznych i administracyjnych opiera się na jego pomysłach. Simon zastąpił ideę wszechwiedzącego, maksymalizującego zysk przedsiębiorcy ideą współpracy decydentów w firmie, którzy borykają się z ograniczeniami informacyjnymi, osobistymi i społecznymi.

Herbert A. Szymon i sztuczna inteligencja

Herbert A. Simon uważany jest za pioniera podstaw sztucznej inteligencji. W połowie lat pięćdziesiątych Simon i Allen Newellowie z Rand Corporation próbowali symulować proces podejmowania decyzji przez ludzi na komputerach. W 1955 napisali program komputerowy, który był w stanie udowodnić twierdzenia matematyczne. Para nazwała to swoją „maszyną, która myśli”.