Nowa definicja ekonomii keynesowskiej

Czym jest nowa ekonomia keynesowska?

Nowa ekonomia keynesowska jest nowoczesna makroekonomiczny szkoła myślenia, która wyewoluowała z klasyki ekonomia keynesowska. Ta zrewidowana teoria różni się od klasycznego myślenia keynesowskiego pod względem szybkości dostosowywania się cen i płac.

Nowi keynesiści utrzymują, że ceny i płace są „lepki”, co oznacza, że ​​wolniej dostosowują się do krótkoterminowych wahań koniunktury. To z kolei wyjaśnia takie czynniki ekonomiczne, jak przymusowe bezrobocie i wpływ federalny polityka monetarna.

Zrozumienie nowej ekonomii keynesowskiej

brytyjski ekonomista John Maynard Keynes' pomysł w następstwie Wielka Depresja że zwiększone wydatki rządowe i niższe podatki mogą stymulować popyt i wyprowadzać globalną gospodarkę z kryzysu, stały się dominującym sposobem myślenia większości z 20^NS stulecie. To powoli zaczęło się zmieniać w 1978 roku, kiedy Po ekonomii keynesowskiej był opublikowany.

W artykule nowi klasyczni ekonomiści Robert Lucas a Thomas Sargent wskazał, że stagflacja doświadczenie w latach 70. było niezgodne z tradycyjnymi modelami keynesowskimi.

Lucas, Sargent i inni próbowali oprzeć się na oryginalnej teorii Keynesa, dodając: mikroekonomia fundamenty. Powiedzieli, że dwa główne obszary mikroekonomii, które mogą znacząco wpłynąć na makroekonomię, to sztywność cen i płac. Koncepcje te przeplatają się z teorią społeczną, negując czysto teoretyczne modele klasycznego keynesizmu.

Nowa teoria keynesowska próbowała zająć się między innymi powolnym zachowaniem cen i jego przyczyną oraz sposobem, w jaki porażki rynkowe może być wywołany nieefektywnością i może uzasadniać interwencję rządu. Korzyści z interwencji rządu pozostają punktem zapalnym do dyskusji. Ekonomiści nowokeynesowi wysunęli argumenty za ekspansywną polityką monetarną, twierdząc, że wydatki deficytowe zachęca do oszczędzania, a nie zwiększania popytu czy wzrostu gospodarczego.

Krytyka nowej ekonomii keynesowskiej

Nowa ekonomia keynesowska była krytykowana w niektórych kręgach za niedostrzeganie Wielka Recesja nadchodzących i za niedokładne rozliczenie okresu świecki następująca po nim stagnacja.

Głównym problemem tej doktryny ekonomicznej jest wyjaśnienie, dlaczego zmiany zagregowanych poziomów cen są „lepkie”. W ramach nowej klasycznej makroekonomii, konkurencyjny branie ceny firmy dokonują wyborów dotyczących tego, ile produkcji mają wyprodukować, a nie za jaką cenę, podczas gdy w ekonomii nowokeynesowskiej monopolistycznie konkurencyjny firmy ustalają ceny i akceptują poziom sprzedaży jako ograniczenie.

Z punktu widzenia ekonomii nowokeynesowskiej, dwa główne argumenty próbują odpowiedzieć na pytanie, dlaczego ceny zagregowane nie imitują nominalnychprodukt krajowy brutto (PNB) ewolucja. Zasadniczo, w obu podejściach do makroekonomii, zakłada się, że podmioty gospodarcze, gospodarstwa domowe i firmy mają racjonalne oczekiwania.

Jednak ekonomia nowokeynesowska utrzymuje, że racjonalne oczekiwania ulegają zniekształceniu, gdy zawodność rynku wynika z: Informacja asymetryczna oraz niedoskonała konkurencja. Ponieważ podmioty gospodarcze nie mogą mieć pełnego zakresu rzeczywistości gospodarczej, ich informacje będą ograniczone. Niewiele będzie powodów, by sądzić, że inni agenci zmienią ceny, a co za tym idzie, nie zmienią swoich oczekiwań. Jako takie, oczekiwania są kluczowym elementem ustalania ceny; ponieważ pozostają niezmienione, tak samo będzie z ceną, co prowadzi do sztywności cen.