Przywództwo akademickie według rasy

Ameryka ma długą historię rasizmu, od ery niewolnictwa przez historyczny marsz o prawa obywatelskie do obecnego ruchu Black Lives Matter. Mimo że w ciągu ostatniego stulecia poczyniono znaczne postępy, grupy mniejszościowe są nadal niedostatecznie reprezentowane w miejscu pracy, zwłaszcza na stanowiskach wysokiego szczebla. Jest to jeszcze bardziej widoczne w branży szkolnictwa wyższego, gdzie od 2018 r. biali stanowią 68% kadry.

Dziennik Czarnych w Szkolnictwie Wyższym przedstawia oś czasu, sięgającą końca XVIII wieku, kiedy John Chavis, prezbiterianin pastor i nauczyciel, stał się pierwszą czarnoskórą osobą, która uczęszczała do college'u (obecnie Washington i Lee University) w 1799. Dopiero 24 lata później Alexander Lucius Twilight stał się pierwszą osobą znaną jako Afroamerykanin, która zdobyła stopień naukowy (w Middlebury College). Do 1900 roku stopnie uniwersyteckie uzyskało ponad 2000 Afroamerykanów. Około 390 z nich uzyskano od białych instytucji. Dziś edukacja jest postrzegana jako najbardziej bezpośrednia droga do klasy średniej. Jednak podczas gdy populacja studentów stała się bardziej zróżnicowana, wydział pozostał biały, nawet na czarnych uczelniach.

Wzrost był równie powolny dla czarnej reprezentacji w kierownictwie akademickim. Henry Martin Freeman został pierwszym czarnym rektorem college'u w 1856 roku (w Avery College). Pierwszym czarnoskórym naukowcem, który został mianowany rektorem szkoły w przeważającej mierze dla białych, był Patrick Francis Healy w 1874 roku na Uniwersytecie Georgetown. ten Dziennik zauważa, że ​​uchodził za White'a. Dopiero w 1969 roku Clifton R. Wharton Jr. został drugim czarnoskórym rektorem uniwersytetu, w którym przeważają biali, w stanie Michigan.

Według Pew Research Center w 2017 r. wykładowcy Latinx, Black i Asian American stanowili odpowiednio 5%, 6% i 11%. Członkowie tych i innych grup mniejszościowych są jeszcze rzadsi w kierownictwie akademickim. Dzieje się tak pomimo rosnącego odsetka uczniów ze środowisk mniejszościowych. W miarę jak coraz więcej studentów z mniejszości zapisuje się na uczelnie, rośnie potrzeba zróżnicowanego wydziału. Różnorodność wśród przywódców akademickich ma kluczowe znaczenie dla efektywnego zarządzania instytucją oraz umiejętności nawiązywania kontaktów i kształcenia studentów.

Mniejszości są niedoreprezentowane na etatowych stanowiskach wydziałowych

Czarni profesjonaliści stanowią zaledwie 0,8% prezesów Fortune 500 i tylko 3,2% wszystkich członków kierownictwa i wyższego szczebla urzędnicy i menedżerowie, według badania przeprowadzonego w 2019 r. przez Centrum Talentu i Innowacji, obecnie znanego jako Kowal. Branża szkolnictwa wyższego nie jest dużo lepsza; mniejszości stanowią tylko 14% administratorów, zgodnie z danymi z 2016 roku College and University Professional Association for Human Resources (CUPA-HR).

Pełnoetatowi wykładowcy Black i Latinx są podobnie reprezentowani w szkołach wyższych i uniwersytetach. Według danych Narodowego Centrum Statystyki Oświaty w 2018 r. grupy te połączyły się stanowiły zaledwie 12% profesorów, docentów, adiunktów, instruktorów i wykładowcy. Biali stanowili największą część wszystkich stanowisk i stanowili 80% pełnoetatowych profesorów.

Stanowiska administracyjne w szkolnictwie wyższym są również zdominowane przez białych. W 2017 r. pracownicy naukowi z grup mniejszościowych stanowili nieco ponad 10% rektorów kolegium/naczelników do spraw akademickich. W międzyczasie 83% rektorów uczelni we wszystkich typach instytucji szkolnictwa policealnego było rasy białej. Prezydenci czarnych uczelni mieli kolejną najwyższą reprezentację (8%), a następnie prezydenci latynoski (4%). W ciągu 35 lat liczba ta rosła niezwykle powoli; 92% rektorów uczelni było białych w 1986 roku.

Rasowe różnice płac w szkolnictwie wyższym

Według PayScale.com kontrolowana rasowa różnica płac jest definiowana jako „porównanie płac między biali i kolorowi, którzy mają tę samą pracę i kwalifikacje”. Nawet w dzisiejszej różnorodności siła robocza, rasowa luka płacowa istnieje w różnych branżach.

W amerykańskiej sile roboczej azjatyccy są najlepiej opłacaną grupą, zarabiając 1,023 dolara na każdego dolara, który zarobi Biały człowiek. Kolejną wysoko opłacaną grupą są mieszkańcy wysp Pacyfiku, a następnie indyjscy, biali, latynoscy i czarni robotnicy.

Podobny wzorzec występuje wśród administratorów szkolnictwa wyższego: biali, latynoscy i czarni administratorzy zarabiają mniej niż Azjaci w Ameryce administratorzy, którzy stanowią 2% stanowisk administracyjnych uczelni i zarabiają znacznie więcej niż ich Latinx, White i Black odpowiedniki. Jednak dochody tych trzech pozostałych grup są ogólnie bardzo zbliżone. „Jeśli chodzi o pensje, administratorzy mniejszości jako całość są opłacani sprawiedliwie w stosunku do swoich kolegów spoza mniejszości (białych). Innymi słowy, płaca mniejszościowa odpowiada płacy niemniejszościowej dolar za dolara. Co więcej, ten parytet wynagrodzeń utrzymuje się na dość stałym poziomie przez ostatnie 15 lat” – informuje badanie CUPA-HR z 2017 roku.

Kobiety koloru

Kobiety kolorowe są najmniej reprezentowaną i najniżej opłacaną grupą zarówno w ogólnej sile roboczej, jak iw branży szkolnictwa wyższego. Ta grupa jest podatna na większe uprzedzenia ze względu na przecinanie się ich tożsamości. Na przykład kobiety spotykają się z dyskryminacją w miejscu pracy, podobnie jak osoby czarnoskóre, więc jest bardzo prawdopodobne, że czarna kobieta doświadczy uprzedzeń z powodu obu tych problemów.

Według badania Pew Research z 2015 roku czarne kobiety zarabiają zaledwie 0,65 dolara na każdego dolara zarobionego przez białego mężczyznę, podczas gdy kobiety latynoskie zarabiają 0,58 dolara. Czarni mężczyźni zarabiają 0,72, Latynosi 0,69 USD, a Białe kobiety 0,82 USD. Przepaść zmniejsza się w przypadku kolorowych kobiet, które pracują na stanowiskach pracowniczych, wydziałowych, administracyjnych i zawodowych. W rzeczywistości różnica płacowa Białych kobiet, które są administratorami uczelni, jest większa niż w przypadku kolorowych kobiet pełniących tę samą rolę.

Rasowe różnice między wydziałem a studentami

W ostatnich latach kolegia i uniwersytety zaczęły dostrzegać znaczenie zróżnicowanego grona studentów, biorąc pod uwagę zarówno dochód, jak i rasę. Historie o nieuczciwych praktykach przyjęć trafiły na pierwsze strony gazet, w tym o rzekomej dyskryminacji azjatyckich Amerykanów ubiegających się o przyjęcie na Harvard i celebrytów kupujących sobie drogę do najlepszych uczelni. Chociaż do osiągnięcia prawdziwej różnorodności jest jeszcze długa droga, uczelnie i uniwersytety poczyniły pewne postępy.

Dziś uwaga skupia się na składzie demograficznym wydziału. W miarę jak studenci stają się coraz bardziej zróżnicowani, personel i administracja pozostają w większości biali. Na przykład badanie Pew Research Study z 2017 r. wykazało, że 20% studentów uczelni to latynosi, w porównaniu z zaledwie 5% wykładowców. Czterdzieści pięć procent studentów studiów licencjackich było mniejszościami, w porównaniu z zaledwie 24% wydziału.

Przepaść rasowa zmniejszyła się nieznacznie w ciągu ostatnich dwóch dekad (1997–2017), gdy spojrzymy na osoby niebiałe jako całość. W 1997 r. grupy mniejszościowe stanowiły 28% studentów i 14% kadry. Jednak reprezentacja Czarnych i Latynosów na wydziale prawie się nie zmieniła. Czarni wzrosły z 5% do 6%, a Latinx z 3% do 5%.

Dolna linia

Posiadanie zróżnicowanego przywództwa w szkolnictwie wyższym jest ważne dla instytucji i ciała studenckiego. Reprezentacja mniejszości na wydziale, administracji i personelu poprawi zaangażowanie i utrzymanie uczniów, a także dyskusje w klasie i pomoże przygotować uczniów do pracy. Luki rasowe nie poprawią się z dnia na dzień, ale uczelnie i uniwersytety mogą podjąć kroki, aby przyspieszyć ten proces:

• Oceń istniejące wynagrodzenie i reprezentację, aby zidentyfikować wszelkie luki.
• Zapewnij uczciwe płace rynkowe i konkurencyjne pensje podczas rywalizacji o kandydatów z mniejszości.
• Zbadaj rotację pracowników, wiek i doświadczenie obecnych pracowników mniejszościowych, aby zidentyfikować tych, którzy potencjalnie mogą wspiąć się na ścieżce kariery.

Szkolnictwo wyższe przeszło długą drogę od segregacji i kolegiów wyłącznie męskich. Podjęcie kroków dzisiaj pomoże instytucjom zmniejszyć różnice w wynagrodzeniach i reprezentacji, tworząc bardziej sprawiedliwe środowisko dla wszystkich studentów, wykładowców, pracowników i administratorów.