Definicja Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej (EAEU)

Czym jest Eurazjatycka Unia Gospodarcza (EAEU)?

Eurazjatycka Unia Gospodarcza (EAEU) to międzynarodowa unia gospodarcza i strefa wolnego handlu obejmująca kraje położone w środkowej i północnej Azji oraz Europie Wschodniej. Założycielskie państwa członkowskie – Białoruś, Kazachstan i Rosja – ustanowiły unię na mocy traktatu w 2014 roku i oficjalnie wdrożyły porozumienie od stycznia. 1, 2015.

Szacuje się, że w państwach członkowskich mieszka prawie 200 milionów ludzi, a kraje EUG mają łącznie 5 bilionów dolarów PKB.

Zrozumienie Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej

Eurazjatycka Unia Gospodarcza powstała częściowo w odpowiedzi na gospodarcze i polityczne wpływy

Unia Europejska (UE) i inne zachodnie umowy handlowe. Państwa członkowskie EUG to Armenia, Białoruś, Kazachstan, Kirgistan i Rosja. Kluczowymi celami organizacji jest zwiększenie współpracy i konkurencyjności gospodarczej państw członkowskich oraz promocja stabilnego rozwoju w celu podniesienia standard życia w państwach członkowskich.

EUG zapewnia swobodny przepływ towarów, usług, pracy i kapitału między państwami oraz przewiduje wspólną politykę w zakresie makroekonomicznym sfera, transport, przemysł i rolnictwo, energetyka, handel zagraniczny i inwestycje, cła, przepisy techniczne, konkurencja i antymonopolowe rozporządzenie. W przeciwieństwie do traktatu tworzącego Strefa eurotraktat tworzący EUG nie ustanowił dotychczas jednej waluty.

Szefowie państw EUG składają się z organu zarządzającego znanego jako Najwyższa Eurazjatycka Rada Gospodarcza oraz władzy wykonawczej organ, który nadzoruje codzienne operacje, znany jest jako Eurazjatycka Komisja Gospodarcza, odpowiednik Europejskiej Zamawiać. Trybunał EUG pełni funkcję organu sądowego.

Historia EUG

Po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 r. gospodarki byłych republik radzieckich były w rozsypce z powodu dekady złego zarządzania, a wiele republik euroazjatyckich doświadczyło gwałtownych zawirowań gospodarczych, gdy przyzwyczaiły się do postsowieckiego era. Polityczny rozpad Związku Radzieckiego zerwał także wiele produktywnych stosunków gospodarczych między tymi krajami.

Jednak koniec Związku Radzieckiego jako bytu politycznego nie oznaczał, że historyczne związki Rosji z krajami znanymi jako „Blisko zagranica” wyparowało ani że nie mogli nadal czerpać korzyści z przewagi komparatywnej i handlu lub korzyści ekonomicznych integracja. Potrzebne były nowe formy współpracy gospodarczej.

W tym celu rozpoczęto rozmowy między państwami regionu dotyczące współpracy gospodarczej. W marcu 1994 roku prezydent Kazachstanu Nursułtan Nazarbajew po raz pierwszy zaproponował ideę utworzenia sojuszu handlowego podczas przemówienia na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym.

Do czerwca 1994 r. opracowano szczegółowy plan Unii Eurazjatyckiej i przedłożono go głowom państw. Białoruś, Kazachstan i Rosja podpisały w 1995 r. Traktat o Unii Celnej, kładący podwaliny pod współpracę gospodarczą między państwami członkowskimi. Następnie w ciągu następnych dziesięcioleci szereg dodatkowych traktatów wzmocnił stosunki gospodarcze między państwami euroazjatyckimi, z których wszystkie były wcześniej członkami Związku Radzieckiego.

W grudniu 2010, Deklaracja o Ustanowieniu Jednolitej Przestrzeni Gospodarczej Republiki Białoruś, podpisano republikę Kazachstanu i Federację Rosyjską, ustanawiając podwaliny pod EUG. Traktat, który wszedł w życie w 2012 roku, zapewniał swobodny przepływ towarów, usług, pracy i kapitału między państwami.

29 maja 2014 r. EUG została formalnie powołana poprzez utworzenie państw członkowskich Białoruś, Kazachstan, i Rosja podpisały Traktat o Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej i traktat ten wszedł w życie w dniu Sty. 1, 2015. Armenia i Kirgistan podpisały w październiku umowy o przystąpieniu do EUG. 2014 i grudzień 2014 odpowiednio. Dnia stycznia. 2 2015 r. w Armenii wszedł w życie Traktat o Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej, a 8 sierpnia 2015 r. 6 2015 r. weszła w życie w Kirgistanie.

Przyszłość Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej

Prezydent Rosji Władimir Putin zasygnalizował, że jego ostatecznym celem jest rozszerzenie Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej na wszystkie państwa postsowieckie. Z konieczności wykluczyłoby to trzy państwa bałtyckie (Litwę, Łotwę i Estonię), które już przystąpiły do ​​Unii Europejskiej.

Członkostwo otrzymały Tadżykistan, Uzbekistan, Gruzja, Mołdawia, Ukraina i Turcja. Członkostwo w UE zaproponowano jednak również Gruzji, Mołdawii, Ukrainie i Turcji. Prorosyjskie separatystyczne regiony Gruzji, Mołdawii i Ukrainy poczyniły kroki w kierunku integracji z EUG. Te dwie unie gospodarcze są w rzeczywistości skonfrontowane w rywalizacji o integrację gospodarczą Europy Wschodniej.