Przywództwo rządowe według płci

Urzędnicy państwowi, zwłaszcza ci z władzy ustawodawczej, mają władzę w portfelu. Decydują, które programy będą finansowane i traktowane priorytetowo. Jednak struktura kluczowych stanowisk rządowych zarówno na szczeblu federalnym, jak i lokalnym to scenariusz „szklanka do połowy pełna, szklanka do połowy opróżniona” dla tych, którzy szukają bardziej sprawiedliwej reprezentacji kobiet. Z jednej strony trudno nie zauważyć dramatycznych postępów, jakich dokonały kobiety na wszystkich szczeblach służby publicznej w porównaniu do sytuacji sprzed zaledwie jednego pokolenia. Na szczycie wszystkich: zaprzysiężenie Kamali Harris jako pierwszej wiceprezydenckiej kobiety w kraju.

Z drugiej strony liderki płci żeńskiej nadal reprezentują mniejszość kluczowych stanowisk na szczeblu federalnym oraz stosunkowo niewielką liczbę gubernatorów i burmistrzów. Chociaż bez wątpienia nastąpił postęp, obrońcy praw kobiet twierdzą, że przed nami jeszcze długa droga.

Droga jest jeszcze dłuższa dla osób o niebinarnych, płynnych płciowo i innych nietradycyjnych tożsamościach płciowych. Według Victory Institute w całym kraju wybrano 58 osób LGBTQ — żadnej na poziomie krajowym ani stanowym.

Płeć w rolach rządu federalnego

Kamala Harris jest być może nową twarzą kobiecego przywództwa politycznego dzięki temu, że została pierwszą kobietą – nie wspominając o pierwszej kolorowej osobie – która została wybrana na prezydencki bilet. Ale patrząc na władzę wykonawczą jako całość, kobiety stanowią potężną siłę od ponad 30 lat.

Prezydent Joe Biden nominował 11 kobiet na 23 stanowiska w rządzie (do tej pory tylko trzy zostały potwierdzone), reprezentując największą liczbę kobiet przywódców w historii. Za rządów Trumpa kobiety zajmowały siedem stanowisk na szczeblu gabinetu, w tym sześć pełniących jednocześnie funkcje, a aż osiem pełniło jednocześnie funkcję w drugiej kadencji Baracka Obamy.

Ale to Bill Clinton naprawdę podniósł poprzeczkę w latach 90., kiedy dziewięć kobiet służyło jednocześnie podczas jego drugiej kadencji. Natomiast 14 George'a H.W. 17 członków gabinetu Busha było mężczyznami. Podobny skład pod względem płci miał gabinet Ronalda Reagana.

Ustawodawcy

Kobiety również osiągnęły w Kongresie znaczne postępy. Izba Reprezentantów ma obecnie najwyższy w historii odsetek członkiń płci żeńskiej — 118 z 435 wszystkich mandatów — w tym przewodniczącą Izby Nancy Pelosi. W 117. Kongresie znalazły się również 24 senatorki, co jest drugą najwyższą liczbą w historii (w ostatnim Kongresie rekord wynosił 25).

W porównaniu ze swoją skromną reprezentacją zaledwie kilkadziesiąt lat temu, kobiety-polityki poczyniły uderzające postępy. Na przykład podczas Kongresu 1991-1993 w 100 senacie znalazły się tylko cztery kobiety. A wtedy na drugim końcu Kapitolu w Domu było tylko 28 kobiet.

Według Centrum Amerykańskich Kobiet i Polityki (CAWP) na Uniwersytecie Rutgers ponad jedna trzecia dzisiejszych członkiń Kongresu to kobiety kolorowe. Spośród 142 kobiet w Kongresie 23 to czarnoskóre, 13 latynoski, 9 mieszkanki Ameryki azjatyckiej lub mieszkanki wysp Pacyfiku, jedna jest rdzenną Amerykanką, jedna pochodzi z Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, a dwie są wielorasowe.

W przeważającej mierze kobiety, które służą na Kapitolu, wywodzą się z lewicy politycznej. W Izbie Demokratki obecnie przewyższają liczebnie republikanki prawie trzy do jednego. A w Senacie demokratki mają dwa razy więcej mandatów niż republikanki – 16 w porównaniu do ośmiu.

Jednak przesunięcie w lewo przyniosło pewną korektę w 2021 roku. Po tym, jak żeńskie Demokratki triumfowały podczas wyborów śródokresowych w 2018 r. – fali, która przyniosła postępowców, takich jak Reps. Alexandria Ocasio-Cortez i Ilhan Omar do Waszyngtonu — republikanie się wycofali. Pomimo wybrania do Izby Reprezentantów tylko jednej nie zasiedziałej kobiety w 2018 r., w 2020 r. rząd republikański widział, jak 18 nie zasiedziałych kobiet wygrało.

„Kobiety w całym kraju obserwowały inne kobiety, zanim odniosły sukces i zdały sobie sprawę:„ Hej, mogę to zrobić ”” Rep. Ashley Hinson z Iowa, Republikanka, która zmieniła swoją dzielnicę zeszłej jesieni, powiedział CNN.

Sądy

Potwierdzenie przez Amy Coney Barrett w 2020 r. objęcia miejsca zmarłej Ruth Bader Ginsburg w Sądzie Najwyższym USA pozostawiło bez zmian reprezentację kobiet w najwyższej ławce w kraju. Sędziowie sądu – Barrett, Elena Kagan i Sonia Sotomayor – składają się z trzech z dziewięciu członków sądu.

Ten stosunek jest również zgodny z niższymi sędziami federalnymi. Mniej więcej jedna trzecia sędziów Sądu Apelacyjnego Stanów Zjednoczonych, sędziów Sądu Okręgowego Stanów Zjednoczonych, sędziów Sądu Pokoju, a sędziami Sądu Upadłościowego USA są dziś kobiety, według Urzędu Administracyjnego USA. Sądy. Według Instytutu Zwycięstwa dwóch sędziów niestosujących się do płci zasiada na szczeblu stanowym, a żaden na szczeblu federalnym.

Przywództwo państwowe

Podczas gdy w przeszłości wzrosła liczba kobiet pełniących funkcje najwyższego kierownictwa w ich stanie od kilkudziesięciu lat reprezentacja kobiet jest prawdopodobnie niższa na szczeblu stanowym niż w federalnym rząd.

Chociaż w wieku ośmiu lat obecna liczba kobiet-gubernatorów jest bliska rekordu (w 2004 i 2007 było ich dziewięć), reprezentują one mniej niż jedną piątą wszystkich stanowisk gubernatorskich w kraju. W historii kraju tylko 44 kobiety służyły jako gubernator stanu, a 20 stanów nigdy nie wybrało kobiety na dyrektora naczelnego.

Co więcej, dzisiejsze gubernatorki zazwyczaj przewodzą mniejszym państwom. Tylko Gretchen Whitmer z Michigan, demokratka, kieruje władzą wykonawczą stanu, który rozbija pierwszą dziesiątkę populacji.

Reprezentacja płci jest nieco bardziej sprawiedliwa w innych kluczowych rolach w rządzie stanowym, chociaż kobiety nadal z dużym marginesem wyprzedzają mężczyzn. Według CAWP obecnie 19 kobiet pełni funkcję gubernatorów stanu, a 68 pełni inne funkcje w całym stanie, takie jak prokurator generalny lub sekretarz stanu. W sumie kobiety pracują w 95 z 310 biur stanowych w całym kraju, co stanowi nieco ponad 30% wszystkich takich stanowisk.

To prawie dokładnie taki sam odsetek, jak tych, którzy reprezentują swoich wyborców w stanowym organie stanowiącym prawo. Obecnie kobiety stanowią 2285 z 7383 stanowych prawodawców – 30,9% wszystkich mandatów – w Stanach Zjednoczonych. Jednak wzrost liczby kobiet reprezentujących państwo jest niezaprzeczalny, a ich szeregi wzrosły pięciokrotnie od 1971 roku.

Chociaż osoby transpłciowe nie wspięły się jeszcze na najwyższe stanowiska w rządzie federalnym, w ostatnich latach odniosły pewien sukces na szczeblu stanowym. W 2017 roku Danica Roem została pierwszy jawnie transpłciowy kandydat zostać wybrana do legislatury stanowej, kiedy wygrała w 13. dystrykcie Wirginii. W 2020 roku pięć osób trans zdobyło mandaty stanowe, w tym Sarah McBride, adwokat LGBTQ, która została wybrana do Senatu stanu Delaware. Instytut Zwycięstwa szacuje całkowitą liczbę ustawodawców stanowych niezgodnych z płcią, niebinarnych/genderqueer i transpłciowych na 11. W Oklahomie wyborcy wybrali Mauree Turner, pierwszą otwarcie niebinarną osobę do Izby Stanowej. Jest także pierwszym muzułmańskim prawodawcą w Oklahomie.

Kobiety jako burmistrzowie

Podobnie jak w przypadku innych szczebli władzy, kobiety robią ważne postępy na poziomie miejskim, chociaż nadal istnieją różnice. Dziś kobiety prowadzą duże miasta, takie jak Chicago (Lori Lightfoot), Phoenix (Kate Gallego) i San Francisco (London Breed), co oznacza wielki skok sprzed pokolenia.

Mimo to, na 100 największych miast w kraju, tylko 27 miało kobietę u steru w czerwcu 2020 roku. (L16) Znaczna liczba burmistrzów to mniejszości. Sześć, w tym Lightfoot i Breed, jest czarnych. Dwóch burmistrzów wielkich miast to Latynosi, a dwóch to mieszkańcy wysp Azji lub Pacyfiku.

Dysproporcja płci jest widoczna również w miastach średniej wielkości. Według CAWP w 2020 r. kobiety zajmowały tylko 23,3% stanowisk burmistrzów w miastach USA o populacji powyżej 30 000. Według Victory Institute żadna osoba transpłciowa, niebinarna lub genderqueer nie pełni obecnie funkcji burmistrza.

Dolna linia

W ciągu ostatnich trzech dekad wzrost liczby kobiet przywódców na wszystkich szczeblach władzy był znaczący. Ale biorąc pod uwagę, że stanowią oni 51% całej populacji, ich reprezentacja w kluczowych rolach politycznych nadal trwa. Reprezentacja niebinarnych, płynnych płci i innych o nietradycyjnych tożsamościach płciowych jest znacznie dalej w tyle. Ale XXI wiek przyniósł duże zmiany w ciągu XX wieku i to jest postęp.