Definicja Ustawy o Uczciwych Standardach Pracy (FLSA)

Czym jest ustawa o uczciwych standardach pracy (FLSA)?

Ustawa o uczciwych standardach pracy (FLSA) to prawo Stanów Zjednoczonych, które ma na celu ochronę pracowników przed niektórymi nieuczciwymi praktykami płacowymi. W związku z tym FLSA określa różne przepisy prawa pracy dotyczące zatrudnienia w handlu międzystanowym, w tym: płace minimalne, wymagania dotyczące wynagrodzenia za nadgodziny oraz ograniczenia dotyczące pracy dzieci. FLSA – która została uchwalona w 1938 roku i która przez lata przeszła wiele zmian – jest jedną z najbardziej ważne przepisy prawne do zrozumienia przez pracodawców, ponieważ określają szeroki zakres przepisów dotyczących postępowania pracowników, niezależnie od tego, czy są opłacane, czy opłacane na godziny.

Jak działa ustawa o uczciwych standardach pracy (FLSA)

FLSA określa, kiedy pracownicy są „na zegarze”, a które godziny nie są płatnymi godzinami. Istnieją również rozbudowane zasady dotyczące tego, czy pracownicy są: zwolniony lub nie zwolniony z przepisów FLSA dotyczących nadgodzin. Prawo wymaga, aby za wszystkie godziny przepracowane ponad 40 godzin w ciągu siedmiodniowego tygodnia pracy płaciło się za nadgodziny w wysokości półtorej normalnej stawki godzinowej („półtora czasu pracy”).

FLSA ma zastosowanie do pracowników, którzy mają pracodawcę i zajmują się handlem międzystanowym lub produkcją towarów handlowych; dotyczy to również pracowników zatrudnionych przez przedsiębiorstwo zajmujące się handlem lub produkcją towarów dla handlu. FLSA dotyczy również pracowników usług domowych (gospodyń domowych, kucharzy, opiekunek do dzieci w pełnym wymiarze godzin) oraz pracowników szpitali; szkoły dla dzieci niepełnosprawnych umysłowo lub fizycznie lub dzieci uzdolnionych; instytucje edukacyjne na każdym poziomie, od przedszkoli po uniwersytety; i agencje publiczne.

Nie dotyczy niezależni kontrahenci lub wolontariuszy, ponieważ nie są uważani za pracowników. Pracodawcy, którzy mają co najmniej 500 000 USD rocznie w sprzedaż brutto lub inne firmy podlegają wymogom FLSA, co oznacza, że ​​ich pracownicy są uprawnieni do ochrony FLSA.

Ustawa o uczciwych normach pracy i pracownicy

Pracownicy niezwolnieni mają prawo do wynagrodzenia za nadgodziny, podczas gdy pracownicy zwolnieni nie. Większość pracowników objętych programem FLSA nie jest zwolniona. Niektórzy pracownicy godzinowi nie są objęci ustawą FLSA, ale podlegają innym przepisom. Na przykład pracownicy kolei podlegają ustawie o pracy na kolei, a kierowcy ciężarówek podlegają ustawie o przewoźnikach samochodowych.

Pracownicy umysłowi (pracownicy wykonawczy, zawodowi i administracyjni) nie są chronieni przepisami FLSA, jeśli chodzi o nadgodziny. Robotników rolnych można uznać za wspólnie zatrudnionych przez zleceniobiorcę, który rekrutuje, organizuje, transportuje i płaci im oraz rolnikowi, który potrzebuje ich usług i płaci za nie kontrahentowi usługi. W takich sytuacjach czasami pracodawcy błędnie klasyfikują takich pracowników jako wolontariuszy, gdy spełniają definicję „pracownika” w ramach FLSA.

FLSA stanowi również podstawę do traktowania prac, które są wynagradzane głównie w postaci napiwków. W takim przypadku pracodawca musi zapłacić pracownikowi płacę minimalną, chyba że regularnie otrzymuje on więcej niż 30 USD miesięcznie z odpraw. Jeśli wynagrodzenie tego pracownika (w tym napiwki) nie jest równe płacy minimalnej, to pracodawca musi nadrobić różnicę. Tacy pracownicy muszą albo otrzymać wszystkie swoje napiwki, albo znaleźć się w puli napiwków, dla której FLSA ustala wytyczne. Busboys mają być włączani do puli napiwków zgodnie z zasadami FLSA ze względu na widoczny dla klienta charakter ich pracy.