Jak dokładny jest system ocen Morningstar?

Podczas gdy Morningstar, Inc. (NASDAQ: PORANEK), agencja ratingowa funduszy inwestycyjnych i ETF, jest wysoko ceniona za swoje badania inwestycyjne, co niekoniecznie oznacza, że ​​jej ratingi są zawsze najdokładniejsze. Większość inwestorów nie jest ekspertami, więc polegają na ocenach zewnętrznych, aby porównać i zestawić możliwe inwestycje dla swoich portfeli emerytalnych, nie bardziej niż Morningstar.

Nawet Urząd Regulacji Branży Finansowej Analizator funduszy inwestycyjnych (FINRA) opiera się na Morningstar. Ale system nie jest nieomylny, a inwestorzy mogą dać się ponieść prostemu, intuicyjnemu pięciogwiazdkowemu systemowi oceny Morningstar.

Firma ratingowa jest prawdziwym królem wśród funduszy. Badania przeprowadzone przez firmę Strategic Insight wskazują, że fundusze wysoko oceniane przez Morningstar, cztero- i pięciogwiazdkowe, co roku w latach 1998–2010 wykazywały dodatni przepływ inwestycji netto. I odwrotnie, fundusze ocenione średnio lub słabo, na poziomie od jednej do trzech gwiazdek, przez Morningstar wykazywały ujemny przepływ inwestycji netto każdego roku w tym samym okresie. To wyraźny dowód na to, że fundusze tracą pieniądze, chyba że Morningstar ich polubi.

Jest jednak duża różnica między przepływy netto funduszy inwestycyjnych i wyniki funduszu. Jest bardzo możliwe, a nawet powszechne, że fundusz będzie dobrze funkcjonował przez kilka lat, otrzyma duży napływ dolarów od inwestorów, a potem nie spełni oczekiwań. Nawet Morningstar ostrzega inwestorów, aby nie polegali zbyt mocno na ratingach firmy, które są oparte na wcześniejszych wynikach w stosunku do podobnych funduszy.

Te ostrzeżenia są dobrze brane pod uwagę. Okazuje się, że większość wysoko ocenianych funduszy w 2004 roku nie uzyskała tak wysokich punktów w 2014 roku. Wielu inwestorów zajmujących się funduszami powierniczymi ma horyzonty znacznie przekraczające 10 lat, więc utrzymanie siły ma znaczenie. Co jeszcze bardziej intrygujące, fundusze o najniższym ratingu mogą generować największe nadwyżki zwrotów w porównaniu ze swoim stylem wzorce.

Jak działa system

Koncepcyjnie w metodzie Morningstar jest wiele dziur. Jeśli wszystko sprowadzisz, Układ gwiazd Morningstar jest całkowicie zależny od średnich przeszłych zwrotów. Oznacza to, że system nie może uwzględniać wartości odstających, takich jak sytuacja, w której zarządzający funduszami mają jeden wyjątkowo dobry lub zły rok na fałszowanie swoich kroczących średnich wyników. Co gorsza, system gwiezdny nie może powiedzieć, czy fundusz miał konsekwentne kierownictwo, czy też nowi menedżerowie pojawiali się co dwa lata.

Morningstar przypisuje każdemu funduszowi inwestycyjnemu lub ETF-owi ranking od jednej do pięciu gwiazdek, na podstawie uwzględniającej wzajemne różnice. Każda metryka jest względna i skorygowana o ryzyko. Korekta równorzędna jest osiągana poprzez grupowanie funduszy o podobnych aktywach i porównywanie ich wyników. Przez „skorygowany o ryzyko” oznacza to, że wszystkie wyniki są mierzone w stosunku do poziomu ryzyka przyjętego przez zarządzającego, aby wygenerować zwrot z funduszu.

Najlepsze 10% funduszy w danej kategorii otrzymuje pięć gwiazdek. Następne 22,5% otrzymuje cztery gwiazdki, środkowe 35% otrzymuje trzy gwiazdki, kolejne 22,5% otrzymuje dwie gwiazdki, a ostatnie 10% otrzymuje jedną gwiazdkę. Każdy fundusz powierniczy chce otrzymać i pochwalić się wyższą oceną, a Morningstar często pobiera opłatę za prawo do reklamowania swoich wyników.

Naturalnie inwestorzy wolą lokować swoje pieniądze w funduszach pięciogwiazdkowych, a nie jedno- lub dwugwiazdkowych. Z tego powodu wiele osób przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych w dużym stopniu polega na ocenach Morningstar. W tym podejściu jest rażąca wada; zanim fundusz otrzyma pięć gwiazdek za poprzednie występy, może być za późno na udział. W efekcie Morningstar i jego oddani zwolennicy często spóźniają się na imprezę.

Co mówią dane?

W 2014, Dziennik Wall Street zażądał od Morningstar sporządzenia wyczerpującej listy funduszy pięciogwiazdkowych na przestrzeni 10 lat, począwszy od 2004 roku. Publikacja odkryła, że ​​37% funduszy straciło jedną gwiazdkę, 31% straciło dwie gwiazdki, 14% straciło trzy gwiazdki, a 3% spadło do jednej gwiazdki. Tylko 14%, czyli 58 z 403, zachowało swoje oceny premium.

Inaczej mówiąc, inwestorzy inwestują pieniądze w pięciogwiazdkowy fundusz inwestycyjny z nadzieją na osiągnięcie pięciogwiazdkowych wyników w przyszłości, ale tylko 14% takich funduszy okazało się godnych tych nadziei. Jeśli inwestor był skłonny zaakceptować cztero- lub pięciogwiazdkowy wynik, wyniki były przyjemniejsze, ponieważ 51% pięciogwiazdkowych funduszy Morningstar w 2004 r. otrzymało w 2014 r. ocenę co najmniej czterogwiazdkową.

Biorąc pod uwagę zamęt w latach 2007-2009, mogą wystąpić pewne zakłócenia wywołane recesją w tenWall Street Journal dziesięcioletni raport o wydajności. Jednak recesje zdarzają się częściej niż raz na 10 lat (1,6 na dekadę od lat 60.), więc rzadko zdarza się, aby przez dekadę pogorszenie koniunktury zakłócało wyniki funduszy inwestycyjnych.

Vanguard, dostawca tanich funduszy, przeprowadził analizę w 2013 r., aby zobaczyć, jak fundusze z ratingiem Morningstar radziły sobie w stosunku do benchmarku stylu w okresach trzyletnich. Celem było zidentyfikowanie nadwyżka zwrotów w porównaniu do testu porównawczego i pogrupuj te zwroty według liczby gwiazdek.

Badanie Vanguard przyniosło dwa krytyczne wnioski, z których pierwszy był taki, że „inwestor miał mniej niż 50-50 szans na wybranie funduszu, który osiągnąłby lepsze wyniki niezależnie od jego oceny w momencie wyboru”. To coś innego niż stwierdzenie, że fundusze pięciogwiazdkowe mają tendencję do przewyższania funduszy jednogwiazdkowych w każdej kategorii, co na ogół jest prawda. Oznacza to, że ocena w postaci gwiazdek nie jest dobrą metodą przewidywania wydajności, gdy jest mierzona w odniesieniu do testu porównawczego.

Bardziej zaskakującym odkryciem było to, że fundusze jednogwiazdkowe miały największą nadwyżkę zysków. Vanguard ustalił, że fundusze z pięcio-, cztero-, trzy- i dwugwiazdkowych grup ratingowych osiągnęły lepsze wyniki od swoich benchmarków o 37% do 39%, ale fundusze jednogwiazdkowe wygenerowały nadwyżkę zwrotu w wysokości 46%.

Wskaźniki wydatków mają lepsze wyniki

Russel Kinnel, dyrektor ds. badań funduszy inwestycyjnych w Morningstar, opublikował w 2010 r. badanie porównujące dokładność predykcyjną ocen gwiazdek z prostymi wskaźniki wydatków dla każdego funduszu. Stworzył trzy możliwe miary wydajności, które uznał za wskaźnik sukcesu, łączne zwroty i kolejne oceny w postaci gwiazdek. Wyniki mówiły same za siebie.

Jak zauważył Kinnel, „w każdej klasie aktywów w każdym okresie, najtańszy kwintyl generował wyższy całkowity zwrot niż najdroższy kwintyl”. Dodał, że dla każdego „przetestowanego punktu danych fundusze o niskich kosztach przewyższają fundusze o wysokich kosztach”. Trend pozostał niezmieniony w odniesieniu do wskaźnika sukcesu i kolejnej gwiazdy oceny.

Oceny w gwiazdkach nie wypadły tak dobrze, jak wskaźniki wydatków. Kinnel zauważył, że „pięciogwiazdkowe fundusze inwestycyjne pokonały fundusze jednogwiazdkowe w naszych trzech miarach, chociaż były wyjątki”. Jego dane sugerują, że fundusz z wyższą gwiazdką pokonuje fundusz z niższą gwiazdką w około 84% przypadków.

Dolna linia

Morningstar przyznaje, że jego system ratingowy jest ilościową miarą przeszłych wyników funduszu, która nie ma na celu dokładnego przewidywania przyszłych wyników. Zamiast tego firma zaleca inwestorom korzystanie z systemu ratingowego w celu oceny osiągnięć funduszu w porównaniu z jego konkurentami. Może to być pierwszy krok w wieloetapowym procesie, który inwestorzy mogą zastosować do analizy funduszy przed dokonaniem zakupu.