Definicja struktury Master-Feeder

Co to jest struktura Master-Feeder?

Struktura master-feeder to urządzenie powszechnie używane przez fundusze hedgingowe do łączenia kapitału podlegającego opodatkowaniu i zwolnionego z podatku, pozyskanego od inwestorów w Stanach Zjednoczonych i za granicą, w fundusz główny. Dla każdej grupy inwestorów tworzone są oddzielne wehikuły inwestycyjne, zwane inaczej feederami.

Inwestorzy lokują kapitał w swoich fundusze feeder, które ostatecznie inwestują aktywa w scentralizowany wehikuł znany jako fundusz główny. Fundusz główny jest odpowiedzialny za dokonywanie wszystkich inwestycji portfelowych i prowadzenie wszelkiej działalności handlowej. Opłaty za zarządzanie i wyniki są wypłacane na poziomie funduszu powiązanego.

Jak działa struktura Master-Feeder

Struktura master-feeder zaczyna się od inwestorów, którzy lokują kapitał w funduszu powiązanym. Fundusz powiązany, zawierający całość kapitału komandytowego/akcjonariatu, następnie kupuje „udziały” funduszu podstawowego, podobnie jak kupowałby akcje dowolnej firmy. Podstawową różnicą jest oczywiście to, że fundusz powiązany – kupując od funduszu głównego – otrzymuje wszystkie atrybuty dochodu funduszu głównego, w tym odsetki, zyski, korekty podatkowe i dywidendy.

Chociaż ta dwupoziomowa struktura może istnieć w różnych formach, takich jak „fundusze funduszy”, fundusze inwestycyjne, struktura master-feeder jest szczególnie powszechna wśród funduszy hedgingowych obsługujących zarówno USA, jak i offshore lub za granicą inwestorów. Wykorzystanie struktury funduszu master-feeder pozwala: zarządzający aktywami czerpać korzyści z dużej puli kapitału, a jednocześnie być w stanie kształtować fundusze inwestycyjne, które zaspokajają potrzeby rynków niszowych.

Skład Master-Feederów

Przeciętna struktura typu master-feeder obejmuje jeden fundusz główny typu offshore z jednym dostawcą typu onshore i jednym dostawcą typu offshore. Fundusze feeder inwestujące w ten sam fundusz główny mają możliwość wyboru i wariantu. Innymi słowy, źródła danych mogą różnić się typem inwestora, strukturami opłat, minimalnymi wartościami inwestycyjnymi, wartościami aktywów netto i różnymi innymi atrybutami operacyjnymi.

W ten sposób fundusze powiązane nie muszą przynależeć do określonego funduszu podstawowego, ale mogą legalnie funkcjonować jako niezależne podmioty z możliwością inwestowania w różne fundusze podstawowe.

Na przykład, jeśli wkład funduszu powiązanego A w wysokości 100 USD i wkład funduszu powiązanego B w wysokości 200 USD zapewniły łączną wartość inwestycji fundusz główny, wówczas fundusz A otrzymałby jedną trzecią zwrotu z funduszu podstawowego, podczas gdy fundusz B otrzymałby dwie trzecie zwroty.

Zalety struktury Master-Feeder

Istotną zaletą struktury master-feeder jest konsolidacja różnych portfeli w jeden podmiot. Konsolidacja pozwala na obniżenie kosztów operacyjnych i handlowych. Większy portfel zapewnia korzyści skali. Ponadto ze względu na swoją wielkość portfel ma lepsze możliwości obsługi i korzystniejsze warunki oferowane przez prime brokerów i inne instytucje.

Wady struktury Master-Feeder

Główną wadą struktury master-feeder jest to, że posiadane fundusze na morzu są zazwyczaj poddawane 30% podatek u źródła w sprawie dywidend amerykańskich. Struktura ta ma jeszcze jedną wadę, ponieważ łączy w sobie kombinację inwestorów, którzy często mają szerokie spektrum cech i priorytetów inwestycyjnych.

Często walka o znalezienie kompromisu jest pod górę, jeśli nie całkowicie niemożliwa, ponieważ inwestycje i strategie, które są odpowiedni dla jednego konkretnego typu inwestora będzie nieodpowiedni, jeśli nie opozycyjny, wobec wymagań innego typu inwestor.

Rzeczywisty przykład struktury Master-Feeder

Relacje między funduszem podstawowym a jego funduszami powiązanymi mogą być złożone, ponieważ Wykazano sprawę sądową 2018. Chodziło o to, w jaki sposób umorzenia dokonywane przez fundusz powiązany z funduszu podstawowego są traktowane w scenariuszu likwidacji.

Ardon Maroon Asia Dragon Feeder Fund był funduszem powiązanym z Ardon Maroon Asia Master Fund. Te same osoby pełniły funkcję dyrektorów dwóch funduszy. Ponadto oba fundusze wyznaczyły tego samego zarządzającego inwestycjami, administratora i agenta transferowego.

W 2014 roku jeden z inwestorów funduszu powiązanego złożył wezwanie do wykupu. Fundusz powiązany, który nie posiadał własnych aktywów, założył, że fundusz podstawowy automatycznie zaspokoi żądanie realizacji – coś, co nazywa się „zwrotem realizacji”. Jednak oba fundusze poszły w stan likwidacji kilka miesiące później. Kiedy pierwotny inwestor przedstawił dowód zadłużenia, chcąc odzyskać swoje pieniądze, został on odrzucony przez likwidatorów fundusz główny Ardon Maroon Asia, na podstawie tego, że Asia Dragon nigdy oficjalnie nie złożyła osobnego zawiadomienia o umorzeniu do to.

Wywiązał się pozew, złożony na Kajmanach, gdzie znajdowały się fundusze. W połowie 2018 r. Sąd Wielki Kajmanów zdecydował się na rzecz funduszu głównego. Chociaż wielokrotne umorzenia są powszechnymi praktykami branżowymi, sąd zauważył, że dokumenty konstytucyjne Ardon Maroon Asia wymagały pisemnego zawiadomienia o wykupie od jej fundusze zasilające.

Tak więc Asia Dragon była niedbała, nie powiadamiając osobno swojego głównego funduszu, mimo że ci sami ludzie pełnił funkcję dyrektorów dwóch funduszy i oba wyznaczyły tego samego zarządzającego inwestycjami, administratora i transfer agent.