Kredyt dla głównego dealera (PDCF)
Co to jest kredyt dla głównego dealera?
Primary Dealer Credit Facility (PDCF) była instytucją stworzoną przez Rezerwa Federalna udzielanie pożyczek jednodniowych dealerom pierwotnym za pośrednictwem ich banków rozliczeniowych w zamian za kwalifikowane zabezpieczenie. PDCF udzielił pożyczek, które zostały rozliczone w tym samym dniu roboczym i zapadały w następnym dniu roboczym. Pierwotny obiekt został zamknięty w 2010 roku.
Nowy PDCF został ogłoszony przez Fed 17 marca 2020 r., oferując pożyczki z terminem do 90 dni.Nowy PDCF rozpoczął się 20 marca 2020 r. i trwał do 31 marca 2021 r.”
Kluczowe dania na wynos
- Głównymi dealerami są banki lub inne instytucje finansowe, które mogą handlować papierami wartościowymi z rządem.
- Instrument kredytowy transakcji pierwotnej udzielał krótkoterminowych pożyczek instytucjom dealerów głównych, wykorzystując papiery wartościowe będące własnością dealerów głównych jako zabezpieczenie.
- Dzięki temu dealerzy, kluczowa część systemu finansowego, mieli wystarczającą płynność.
Zrozumienie instrumentu kredytowego głównego dealera (PDCF)
Instrument Kredytowy Głównego Dealera (PDCF) został utworzony w celu zachęcenia rynków finansowych do bardziej efektywnego funkcjonowania. Dilerzy główni pożyczył pożyczki jednodniowe z PDCF za pośrednictwem swoich banków rozliczeniowych po podstawowej stopie kredytowej oferowanej przez Bank Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku.
Opłatę za częstotliwość przypisano głównym dealerom, którzy pożyczają od PDCF na więcej niż 45 dni roboczych.
Kryzys finansowy
Kredyt był jednym z wielu kroków podjętych przez rząd w celu uwolnienia kredytu podczas kryzysu finansowego. ten kryzys finansowy 2008 była najgorszą katastrofą gospodarczą od czasu Wielkiego Kryzysu w 1929 roku. Kryzys był wynikiem sekwencji wydarzeń, z których każde miało swój własny wyzwalacz i zakończyło się bliskim załamaniem systemu bankowego. Argumentowano, że ziarna kryzysu zostały zasiane już w latach 70. XX wieku we Wspólnocie. Ustawa o rozwoju, która zmusiła banki do złagodzenia wymogów kredytowych dla mniejszości o niższych dochodach, tworząc rynek na kredyty hipoteczne subprime.
Rezerwa Federalna udzieliła pożyczek na łączną kwotę 8,95 biliona dolarów głównym dealerom w zamian za szeroki zakres zabezpieczeń w ramach PDCF. Citigroup, Merrill Lynch i Morgan Stanley otrzymały pożyczki o łącznej wartości ponad 1 biliona dolarów. Były to jednak pożyczki typu overnight, które często były odnawiane w nowe pożyczki. Za jego pomocą dokonano około 21 tys. transakcji z firmami finansowymi i zagranicznymi bankami centralnymi.
Inne kroki podjęte w czasie kryzysu obejmowały programy TALF i TARP. ten Kredyt papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami (TALF) została utworzona przez Rezerwę Federalną USA w listopadzie. 2008 r., aby zwiększyć wydatki konsumentów, aby pobudzić gospodarkę. Udało się to osiągnąć poprzez emisję papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami. Zabezpieczenie tych papierów wartościowych stanowiły kredyty samochodowe, kredyty studenckie, kredyty na karty kredytowe, kredyty na sprzęt, kredyty na plan piętra, ubezpieczenia kredyty premium, pożyczki gwarantowane przez Small Business Administration, zaliczki na obsługę hipoteki mieszkaniowej lub hipoteka komercyjna pożyczki. Wsparcie dla tych pożyczek pochodziło z funduszy dostarczonych przez Bank Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku.
ten Program pomocy w przypadku kłopotliwych aktywów (TARP) był grupą programów stworzonych i prowadzonych przez Departament Skarbu USA w celu stabilizacji systemu finansowego kraju, przywrócenia wzrostu gospodarczego i złagodzenia egzekucji w następstwie kryzysu finansowego z 2008 roku. TARP dążył do osiągnięcia tych celów poprzez zakup aktywów i kapitału firm znajdujących się w trudnej sytuacji.
