Definicja zasobów wspólnej puli
Co to jest zasób puli wspólnej?
Zasób z puli wspólnej jest dobrem, które funkcjonuje jako hybryda między dobrem publicznym i prywatnym, ponieważ jest udostępniany i dostępny dla wszystkich, ale także jest ograniczony, z ograniczonym dostarczać. Te ogólnodostępne zasoby są podatne na nadmierną eksploatację i ograniczoną dostępność, jeśli każda osoba dąży do własnego interesu.
Kluczowe dania na wynos
- Zasób typu common-pool jest hybrydą dobra publicznego i prywatnego, ponieważ jest współdzielony (nie rywalizujący), ale także ograniczony, mając skończoną podaż.
- Zasoby wspólne podlegają tragedii wspólnego dobra, gdzie każdy działający dla własnej korzyści faktycznie nadmiernie konsumuje zasób, wyczerpując go dla wszystkich.
- Zasoby ze wspólnej puli są wspólne z wieloma dobrami środowiskowymi i można je znaleźć między innymi w przykładach przełowienia, problemów z gospodarką wodną i praw do czystego powietrza.
Zrozumienie zasobów wspólnej puli
Zasoby z puli wspólnej mają podstawowe cechy wspólne z dobrami publicznymi i prywatnymi. Lubić
dobra publicznezasobów puli wspólnej nie można wykluczyć. Jednak w przeciwieństwie do dóbr publicznych, wspólne zasoby rywalizują ze sobą w konsumpcji, podobnie jak: dobra prywatne, czyli normalne towary, które kupujemy i sprzedajemy na rynkach. Wszystkie trzy rodzaje dóbr ekonomicznych są również deficytowy; ilość dostępna w danym momencie jest ograniczona, więc ludzie oszczędzają na tym, jak ich używają i konsumują.Rywalizacja w konsumpcji oznacza, że kiedy ktoś konsumuje jednostkę dobra, to jednostka ta nie jest już dostępna dla innych do konsumpcji; wszyscy konsumenci są rywalami konkurującymi o dobro, a konsumpcja każdej osoby jest odejmowana od całkowitego zasobu dostępnego dobra. Należy zauważyć, że aby zasób z puli wspólnej był ekonomicznie istotny, musi być również rzadki, ponieważ nierzadki dobro nie może rywalizować w konsumpcji, a wszystko, co nie jest rzadkie, z definicji nie jest dobrem ekonomicznym W każdym razie. Dobro, którego nie można wykluczyć, oznacza, że nikt nie jest w stanie powstrzymać innych przed konsumpcją dobra.
Połączenie tych dwóch właściwości (niewykluczalność w podaży i rywalizacja w konsumpcji) oznacza, że wspólne zasoby są podatne na nadużywanie i przeciążenie. Ponieważ interesy indywidualne i grupowe są w konflikcie, zachęcają użytkowników do ignorowania kosztów społecznych ich decyzji o wydobyciu, ponieważ grupa musi ponosić koszty zarządzania, ochrony i pielęgnowania ratunek. Dlatego są podatne na tragedia wspólnego pastwiska kiedy każda osoba stara się czerpać największe korzyści z danego zasobu.
Przykłady zasobu puli wspólnej
Towary z puli wspólnej są zazwyczaj regulowane i pielęgnowane, aby zapobiec: żądanie z przytłaczającej podaży i pozwalają na ich dalszą eksploatację. Przykłady zasobów wspólnego basenu obejmują lasy, sztuczne systemy nawadniania, łowiska i baseny wód gruntowych.
Na przykład rybacy mają motywację do odłowu jak największej liczby ryb, ponieważ jeśli tego nie zrobią, zrobi to ktoś inny — więc bez zarządzania i regulacji zasoby ryb szybko się wyczerpują. I choć rzeka może zaopatrywać wiele miast w wodę pitną, zakłady produkcyjne mogą ulec pokusie: zanieczyszczać rzekę, gdyby nie było to zabronione przez prawo, ponieważ ktoś inny poniósłby koszty.
W Kalifornii, gdzie istnieje ogromne zapotrzebowanie na wodę powierzchniową, ale dostawy są ograniczone, powszechne problemy z basenami nasilają się, ponieważ stan nie zarządza zbiornikami wód gruntowych na poziomie stanowym. W czasie suszy 2012-2016 rolnicy posiadający starsze prawa do wody od 19NS wiek mógł zużywać tyle wody, ile chciał, podczas gdy miasta i miasteczka musiały drastycznie ograniczyć zużycie wody.
Tragedia Izby Gmin
Tragedia wspólnego pastwiska to termin, który po raz pierwszy wymyślił Garrett Hardin, aby opisać problem wspólnego zasobu.
W oryginalnej wersji tragedii pastwiska pasterz wypasa swoje bydło na zielonej trawie na wspólnej łące. Drugi pasterz, widząc zieloną trawę, sądzi, że najlepiej będzie, aby jego stado również tam pasło się. Wkrótce kolejni pasterze uznają, że dla nich też najlepiej jest wypasać bydło na łące. Jednak każde działanie we własnym interesie powoduje, że cała trawa zostaje pochłonięta i nie ma już nic do wykarmienia bydła.
Właściwości (niedobór, rywalizacja w konsumpcji i niewykluczalność), które charakteryzują zasób z puli wspólnej, czynią go podatnym na tragedię tego, co wspólne. Każdy konsument maksymalizuje wartość, jaką czerpie z dobra, konsumując tyle, ile może, tak szybko, jak to możliwe, zanim inni wyczerpią zasób.
Nikt nie ma motywacji do reinwestowania w utrzymanie lub reprodukcję dobra, ponieważ nie może powstrzymać innych przed przywłaszczeniem wartości inwestycji poprzez konsumpcję produktu dla siebie. Dobra staje się coraz mniej i może się całkowicie wyczerpać.
Powszechnymi rozwiązaniami tragedii wspólnego pastwiska są regulacje rządowe i dobrowolne zbiorowe działania mające na celu ograniczenie konsumpcji.
