Definicja prawa malejącej marginalnej produktywności
Jakie jest prawo zmniejszania krańcowej produktywności?
Prawo malejącej produktywności krańcowej jest zasadą ekonomiczną zwykle rozważaną przez menedżerów w wydajność kierownictwo. Ogólnie stwierdza, że korzyści uzyskane z nieznacznej poprawy po stronie wejściowej produkcji równanie rozwinie się tylko nieznacznie na jednostkę i może się wyrównać lub nawet zmniejszyć po określonym punkt.
Kluczowe dania na wynos
- Spadek produktywności krańcowej zwykle ma miejsce, gdy dokonuje się korzystnych zmian w zmiennych wejściowych wpływających na produktywność całkowitą.
- Prawo malejącej produktywności krańcowej mówi, że gdy zyskuje się przewagę w czynniku produkcji, wydajność uzyskana z każdej kolejnej wyprodukowanej jednostki wzrośnie tylko nieznacznie od jednej jednostki do Następny.
- Menedżerowie produkcji uwzględniają prawo malejącej produktywności krańcowej, poprawiając zmienne nakłady w celu zwiększenia produkcji i rentowności.
1:35
Prawo malejącej marginalnej produktywności
Zrozumienie prawa zmniejszania krańcowej produktywności
Prawo malejącej produktywności krańcowej pociąga za sobą marginalny wzrost zwrotu z produkcji na wyprodukowaną jednostkę. Może być również znane jako prawo malejącego produktu krańcowego lub prawo malejącego zwrotu krańcowego. Ogólnie rzecz biorąc, jest to zgodne z większością teorii ekonomicznych wykorzystujących analiza marginalna. Krańcowe wzrosty są powszechnie spotykane w ekonomii, wykazując malejącą stopę satysfakcji lub zysku uzyskiwanego z dodatkowych jednostek konsumpcji lub produkcji.
Prawo malejącej produktywności krańcowej sugeruje, że menedżerowie znajdują wskaźnik marginalnie malejący zwrotu z produkcji na wyprodukowaną jednostkę po dokonaniu korzystnych korekt w nakładach napędzających produkcja. Na matematycznym wykresie tworzy to wykres wklęsły pokazujący całkowity zwrot z produkcji uzyskany z zagregowanej produkcji jednostkowej, stopniowo zwiększający się, aż do wyrównania i potencjalnego rozpoczęcia spadku.
W odróżnieniu od niektórych innych praw ekonomicznych, prawo malejącej produktywności krańcowej obejmuje obliczenia produktu krańcowego, które zazwyczaj można stosunkowo łatwo określić ilościowo. Firmy mogą zdecydować się na zmianę różnych danych wejściowych w czynniki produkcji z różnych powodów, z których wiele koncentruje się na kosztach. W niektórych sytuacjach bardziej opłacalna może być zmiana danych wejściowych jednej zmiennej przy jednoczesnym utrzymaniu innych wartości na stałym poziomie. Jednak w praktyce wszystkie zmiany zmiennych wejściowych wymagają dokładnej analizy. Prawo malejącej produktywności krańcowej mówi, że te zmiany nakładów będą miały marginalnie pozytywny wpływ na produkty. W ten sposób każda dodatkowa wyprodukowana jednostka będzie zgłaszać nieznacznie mniejszy zwrot z produkcji niż jednostka przed nią, gdy produkcja będzie kontynuowana.
Prawo malejącej produktywności krańcowej znane jest również jako prawo malejących przychodów krańcowych.
Produktywność krańcowa lub produkt krańcowy odnosi się do dodatkowej produkcji, zwrotu lub zysku uzyskanego na jednostkę przez korzyści z nakłady produkcyjne. Nakłady mogą obejmować takie rzeczy, jak praca i surowce. Prawo malejących przychodów krańcowych stanowi, że gdy czynnik produkcji osiąga przewagę, produktywność krańcowa zazwyczaj maleje wraz ze wzrostem produkcji. Oznacza to, że przewaga kosztowa zwykle maleje z każdą dodatkową wyprodukowaną jednostką produkcji.
Przykłady ze świata rzeczywistego
W najbardziej uproszczonej formie malejąca produktywność krańcowa jest zwykle identyfikowana, gdy pojedyncza zmienna wejściowa przedstawia spadek kosztu nakładów. Na przykład zmniejszenie kosztów pracy związanych z produkcją samochodu doprowadziłoby do marginalnej poprawy rentowności na samochód. Jednak prawo malejącej produktywności krańcowej sugeruje, że dla każdej jednostki produkcji menedżerowie będą doświadczać malejącej poprawy produktywności. Przekłada się to zwykle na malejący poziom rentowności na samochód.
Zmniejszenie produktywności krańcowej może również wiązać się z przekroczeniem progu korzyści. Rozważmy na przykład rolnika używającego nawozu jako wkładu w procesie uprawy kukurydzy. Każda jednostka dodanego nawozu tylko nieznacznie zwiększy zwrot z produkcji do określonego progu. Na poziomie progowym dodany nawóz nie poprawia produkcji i może zaszkodzić produkcji.
W innym scenariuszu rozważ firmę o wysokim poziomie ruchu klientów w określonych godzinach. Firma może zwiększyć liczbę pracowników dostępnych do pomocy klientom, ale przy pewnym progu dodanie pracowników nie poprawi całkowitej sprzedaży, a nawet może spowodować spadek sprzedaży.
Rozważania dotyczące ekonomii skali
Ekonomie skali można badać w połączeniu z prawem malejącej produktywności krańcowej. Ekonomia skali pokazuje, że firma zazwyczaj może zwiększyć swój zysk na jednostkę produkcji, gdy produkuje towary w ilościach masowych. Produkcja masowa obejmuje kilka ważnych czynników produkcji, takich jak praca, energia elektryczna, zużycie sprzętu i inne. Kiedy te czynniki zostaną skorygowane, ekonomia skali nadal pozwala firmie wytwarzać towary po niższym względnym koszcie jednostkowym. Jednak korzystne dostosowanie nakładów produkcyjnych zwykle spowoduje zmniejszenie produktywności krańcowej, ponieważ każda korzystna korekta może przynieść tylko tyle korzyści. Teoria ekonomiczna sugeruje, że uzyskana korzyść nie jest stała na dodatkowe wyprodukowane jednostki, ale raczej maleje.
Zmniejszenie produktywności krańcowej może być również związane z: brak ekonomii skali. Zmniejszenie produktywności krańcowej może potencjalnie prowadzić do utraty zysku po przekroczeniu progu. Jeśli wystąpią nieefektywności skali, firmy w ogóle nie widzą poprawy kosztów jednostkowych wraz ze wzrostem produkcji. Zamiast tego nie ma zwrotu z wyprodukowanych jednostek, a straty mogą rosnąć, gdy produkuje się więcej jednostek.