Definicja krańcowej stopy transformacji (MRT)

Jaka jest krańcowa stopa transformacji (MRT)?

Krańcowa stopa transformacji (MRT) to liczba jednostek lub ilość dobra, której należy zrezygnować, aby stworzyć lub osiągnąć jedną jednostkę innego dobra. Jest to liczba jednostek dobra Y, które zostaną utracone, aby wyprodukować dodatkową jednostkę dobra X przy zachowaniu stałych czynników produkcji i technologii.

Formuła i obliczanie krańcowego tempa transformacji (MRT)

$\begin{array}{c}\text{MRT.}=\frac{\mathrm{M.}{\mathrm{C.}}_{\mathrm{x.}}}{\mathrm{M.}{\mathrm{C.}}_{\mathrm{tak.}}}\\ \text{gdzie:}\\ \mathrm{M.}{\mathrm{C.}}_{\mathrm{x.}}=\text{pieniądze potrzebne do wyprodukowania kolejnej jednostki X.}\\ \mathrm{M.}{\mathrm{C.}}_{\mathrm{tak.}}=\text{tempo wzrostu poprzez cięcie produkcji Y.}\end{array}$

\begin{aligned} &\text{MRT} = \frac{MC_x}{MC_y} \\ &\textbf{gdzie:}\\ &MC_x=\text{pieniądze potrzebne do wyprodukowania kolejnej jednostki X}\\ &MC_y=\ text{szybkość wzrostu poprzez zmniejszenie produkcji Y}\\ \end{wyrównany} ​MRT=mCtak​mCx​​gdzie:mCx​=pieniądze potrzebne do wyprodukowania kolejnej jednostki XmCtak​=tempo wzrostu poprzez cięcie produkcji Y​

Tak więc stosunek mówi ci, ile Y musisz poświęcić, aby wyprodukować kolejne X. Krańcowa stopa transformacji (MRT) jest obliczana jako krańcowy koszt wytworzenia kolejnej jednostki dobra podzielony przez zasoby uwolnione przez ograniczenie produkcji innej jednostki. MRT to koszt krańcowy produkcji dobra X w powyższym wzorze, podzielony przez koszt krańcowy produkcji dobra Y.

Co może powiedzieć krańcowa stopa transformacji (MRT)?

Krańcowa stopa transformacji (MRT) pozwala ekonomiści analizować koszty alternatywne wyprodukować jedną dodatkową jednostkę czegoś. W tym przypadku koszt alternatywny jest reprezentowany w utraconej produkcji innego konkretnego dobra. Krańcowa stopa przemian jest powiązana z granicą możliwości produkcyjnych (PPF), który wyświetla potencjał wyjściowy dla dwóch dobra przy użyciu tych samych zasobów.

MRT jest całkowita wartość nachylenia granicy możliwości produkcyjnych. Dla każdego punktu na granicy, który jest przedstawiony jako linia zakrzywiona, istnieje inna krańcowa szybkość transformacji. Stawka ta opiera się na ekonomice produkcji dwóch towarów.

Produkowanie większej ilości jednego dobra oznacza robienie mniej drugiego, ponieważ zasoby są efektywnie alokowane w punktach na granicy możliwości produkcyjnych. Innymi słowy, zasoby wykorzystywane do produkcji jednego dobra są odwracane od innych, co oznacza, że ​​zostanie wytworzonych mniej innych dóbr. Ten kompromis jest mierzony krańcową stopą transformacji (MRT). Ogólnie rzecz biorąc, koszt alternatywny rośnie (podobnie jak wartość bezwzględna MRT) w miarę przesuwania się (w dół) PPF. Gdy produkuje się więcej jednego towaru, koszt alternatywny (w jednostkach) drugiego towaru wzrasta. Zjawisko to jest podobne do prawo malejących zwrotów.

Przykład wykorzystania krańcowego tempa transformacji (MRT)

MRT to tempo, w jakim można zrezygnować z niewielkiej ilości Y za niewielką ilość X. Stawka to koszt alternatywny jednostki każdego towaru w przeliczeniu na inny. Ponieważ zmienia się liczba jednostek X w stosunku do Y, szybkość transformacji może również ulec zmianie. Dla doskonałych towarów zastępczych MRT będzie równy jeden i pozostanie stały.

Na przykład, jeśli upieczenie jednego ciasta mniej uwalnia wystarczającą ilość zasobów do upieczenia trzech bochenków chleba więcej, tempo przemiany wynosi 3 do 1 na marginesie. Albo rozważ, że zrobienie ciasta kosztuje 3 dolary. Tymczasem można zaoszczędzić 1 dolara, nie robiąc bochenka chleba. Zatem MRT wynosi 3, czyli 3 USD podzielone przez 1 USD.

Jako inny przykład, rozważmy ucznia, który staje w obliczu kompromisu, który polega na poświęceniu trochę wolnego czasu, aby uzyskać lepsze stopnie w określonej klasie, studiując więcej. MRT to tempo, w jakim ocena studenta wzrasta w miarę poświęcania czasu wolnego na naukę, która jest określona przez bezwzględną wartość nachylenia krzywej granicy możliwości produkcyjnych.

Różnica między MRT a krańcową stopą substytucji (MRS)

Podczas gdy krańcowa stopa transformacji (MRT) jest zbliżona do krańcowej stopy substytucji (PANI), te dwa pojęcia nie są takie same. Krańcowa stopa substytucji koncentruje się na: żądanie, natomiast MRT koncentruje się na podaży.

Krańcowa stopa substytucji wskazuje, ile jednostek Y byłoby uważanych przez daną grupę konsumentów za rekompensatę za jedną mniej niż jedną jednostkę X. Na przykład konsument, który woli pomarańcze od jabłek, może odnieść równą satysfakcję tylko wtedy, gdy zamiast jednej pomarańczy otrzyma trzy jabłka.

Ograniczenia stosowania krańcowego tempa transformacji (MRT)

Krańcowa szybkość transformacji (MRT) na ogół nie jest stała i może wymagać częstego ponownego obliczania. Ponadto towary nie będą wydajnie dystrybuowane, jeśli MRT nie jest równe MRS.