Co decyduje o normalnym towarze?

Co to jest normalne dobro?

Zwykłe dobro to dobro, które doświadcza wzrostu popytu ze względu na wzrost dochodów konsumentów. Innymi słowy, jeśli następuje wzrost płac, wzrasta popyt na normalne towary, podczas gdy na odwrót, spadki płac lub zwolnienia prowadzą do zmniejszenia popytu.

Zrozumienie normalnych towarów

Dobro normalne, zwane także koniecznym, nie odnosi się do jakości dobra, ale raczej do poziomu popytu na to dobro w stosunku do wzrostu lub spadku płac.

Zwykłe dobro ma elastyczną relację między dochodem a popytem na dobro. Innymi słowy, zmiany popytu i dochodów są dodatnio skorelowane lub zmierzają w tym samym kierunku. Dochodowa elastyczność popytu mierzy wielkość, z jaką wielkość popytu na dobro zmienia się w reakcji na zmianę dochodu. Służy do zrozumienia zmian we wzorcach konsumpcji, które wynikają ze zmian w siła nabywcza.

Dochodową elastyczność popytu można obliczyć, dzieląc procent zmiany w ilości popytu na dobro i dzieląc ją przez procentową zmianę dochodu. Zwykłe dobro ma dochodową elastyczność popytu, która jest dodatnia, ale mniejsza niż jeden.

Jeśli popyt na jagody wzrośnie o 11 procent, a łączny dochód wzrośnie o 33 procent, to mówi się, że borówki mają elastyczność dochodową popytu na poziomie 0,33, czyli (0,11/0,33). W rezultacie borówki zakwalifikowałyby się jako normalne dobro. Inne przykłady normalnych towarów to artykuły spożywcze, odzież i sprzęt gospodarstwa domowego.

Ekonomiści wykorzystują dochodową elastyczność popytu, aby określić, czy dany towar jest towarem niezbędnym, czy luksusowym. Firmy analizują również elastyczność dochodową popytu na swoje produkty i usługi, aby pomóc w prognozowaniu sprzedaży w okresy ekspansji gospodarczej skutkujące wzrostem dochodów lub spowolnienia gospodarczego skutkującego spadkiem dochodów.

Towary niższej jakości i towary normalne

Towary gorszej jakości są przeciwieństwem normalnych towarów. Dobra podrzędne to dobra, na które popyt spada wraz ze wzrostem dochodów konsumentów. Innymi słowy, gdy gospodarka się poprawia i płace rosną, konsumenci woleliby mieć droższą alternatywę niż gorsze towary. Jednak termin „gorszy” nie odnosi się do jakości, ale raczej do przystępnej ceny.

Transport publiczny ma zwykle współczynnik elastyczności dochodowej popytu, który jest mniejszy od zera, co oznacza, że ​​jego popyt spada wraz ze wzrostem dochodu, klasyfikując transport publiczny jako towar podrzędny. To ujawnia uogólnienie ludzkiego zachowania; większość ludzi wolałaby prowadzić samochód, gdyby mieli wybór. Towary gorszej jakości obejmują wszystkie towary i usługi, które ludzie kupują tylko dlatego, że nie stać ich na substytuty tych towarów o wyższej jakości.

Towary luksusowe i zwykłe

Dobra luksusowez drugiej strony mają dochodową elastyczność popytu większą niż jeden. Jeśli popyt na samochody sportowe wzrośnie o 25 proc., gdy łączny dochód wzrośnie o 20 proc., wtedy samochody sportowe są uważane za towary luksusowe, ponieważ mają elastyczność dochodową popytu 1.25. Inne dobra luksusowe to wakacje, konsumpcja trwałe, wyśmienitą kuchnię i karnet na siłownię.

Wraz ze wzrostem dochodów ludzie wydają większą część swoich dochodów na dobra luksusowe, podczas gdy ludzie wydają równą lub mniejszą część swoich dochodów na normalne i gorsze towary niż ich dochód wzrasta. Zazwyczaj osoby o niższych dochodach wydają większą część swoich dochodów na dobra normalne i gorsze niż osoby o wyższych dochodach. Jednak na poziomie indywidualnym dane dobro może być dobrem normalnym dla jednej osoby, ale dobrem podrzędnym lub luksusowym dla innej.

Przykład normalnego towaru

Powiedzmy, że Jack zarabia 3000 dolarów miesięcznie i obecnie wydaje 40% swoich dochodów na jedzenie i ubrania lub 1200 dolarów miesięcznie. Jack dostaje podwyżkę i teraz zarabia 3500 $ miesięcznie za 16% wzrost dochodu. Jack może sobie pozwolić na więcej, więc zwiększa swoje zakupy lub popyt na żywność i odzież do 1320 USD miesięcznie, uzyskując 10% wzrost lub (1320 USD - 1200 USD) / 1200 USD) x 100.

Żywność i ubrania są uważane za normalne towary dla Jacka, ponieważ zwiększył zakupy o 10%, gdy zdał sobie sprawę z 16% podwyżki. Udowodnijmy to jednak, obliczając dochodową elastyczność popytu, co odbywa się w następujący sposób: (procentowa zmiana popytu / procentowa zmiana dochodu).

Wynik to 0,625 lub (0,10 zmiana w zakupach / 0,16 zmiana w dochodach). Ponieważ żywność i odzież mają elastyczność dochodową popytu mniejszą niż jeden, żywność i odzież byłyby normalnymi dobrami.