J.D. Rockefeller: Od barona naftowego do miliardera

Jan D. Rockefeller (8 lipca 1839 – 23 maja 1937) nadal zaliczany jest do najbogatszych ludzi współczesnych czasów. Pozostaje jedną z wielkich postaci Wall Street – znieważaną jako złoczyńca, oklaskiwana jako innowator, ale powszechnie uznawana za jednego z najpotężniejszych ludzi w historii.

F. Scott Fitzgerald powiedział: „Testem na pierwszorzędną inteligencję jest umiejętność utrzymania w umyśle dwóch przeciwstawnych idei na w tym samym czasie i nadal zachowują zdolność do funkcjonowania.” Według tego standardu Rockefeller może być jednym z najbardziej inteligentnych ludzi na świecie relacja na żywo.

W tym artykule przyjrzymy się bliżej życiu Rockefellera i jego pamiętnym osiągnięciom.

J.D. Rockefeller: Syn handlarza

Ojciec Rockefellera, William Avery Rockefeller, prowadził koczownicze życie sprzedając towary w całym kraju, podczas gdy jego matka wychowywała dzieci. Po tym, jak jego rodzina w końcu zakorzeniła się w Cleveland w stanie Ohio, Rockefeller otrzymał niezwykle dobre wykształcenie jak na swój czas i znalazł pracę jako urzędnik w domu komisyjnym w wieku 16 lat. Ale opuścił to stanowisko, aby założyć firmę

Współpraca z firmą wiertniczą Maurice Clark, która później przekształciła się w Rockefeller, Andrews & Flagler, firmę, która skupiała się raczej na rafineriach niż na wierceniach.

Rockefeller: Rafineria ropy naftowej

Na początku Rockefeller doskonale rozumiał sposoby zarządzania ryzyko. Chociaż wiedział, że spekulanci naftowi mogą potencjalnie czerpać ogromne zyski, jeśli dotrą do depozytu, wiedział również, że poniosą znaczne straty finansowe, jeśli im się nie uda. Z tego powodu strategicznie skoncentrował się na działalności rafineryjnej, gdzie zyski były mniejsze, ale bardziej stabilne. I przez solidny badania i rozwój, odkrył sposoby wykorzystania tradycyjnie wyrzucanych produktów ubocznych oleju, wykorzystując je do tworzenia smarów, farb i innych przydatnych przedmiotów.

Droga JD do monopolu naftowego

Rockefeller postrzegał morderczą konkurencję w przemyśle naftowym jako zgubny wpływ i zaczął metodycznie ją likwidować. W 1890 jego firma, Standard Oil of Ohio, osiągała duże zyski, które wykorzystywał do wykupywania konkurentów. Chociaż oferty Rockefellera były zwykle chętnie przyjmowane, miał sposoby na przekonanie się do sprzeciwu, które obejmowały następujące środki:

• Wykupienie wszystkich baryłek ropy, aby spowodować niedobór, który sparaliżował mniejsze firmy.
• Orkiestrowanie wojny cenowe między własnością w całości spółki zależne, zmuszając wstrzymanie sprzedaży do strat.
• Potajemne przekupywanie ustawodawców.
• Ograniczenie liczby pociągów dostępnych do wysyłki poprzez wykorzystanie jego bliskich relacji z przedsiębiorstwami kolejowymi.
• Zakup całego sprzętu i dostawców sprzętu, a następnie odmowa sprzedaży części zamiennych do przegród.

Od ropy do kolei

Zirytowany niespójnym poparciem konkurencyjnych firm kolejowych, Rockefeller poparł utworzenie South Improvement Company, w ramach strategicznego wysiłku poprawy kosztów transportu swojej firmy. Zgodził się również pomóc tej firmie wykupić wszystkie linie kolejowe w zamian za masowe zakupy rabaty, jednak konkurenci, zarówno w sektorze kolejowym, jak i naftowym, w końcu lobbowali rząd, aby ukrócić takie monopolistyczne zachowania.

Standard Oil Trust Rockefellera

Po niepowodzeniu reorganizacji przemysłu kolejowego Rockefeller postanowił zrestrukturyzować swoje rozległe imperium. On i jego partnerzy opracowali pierwszy w swoim rodzaju fundusz powierniczy, w którym wymienili swoje indywidualne udziały na udziały w funduszu powierniczym. Rockefeller sprawował teraz scentralizowaną kontrolę i prawo weta na wszystkich zarządach korporacji w swoim konglomerat. Bezpośrednie korzyści obejmowały jeszcze niższe koszty, niższe ceny nafty i standaryzację w całej branży. Firma Rockefellera miała teraz zasoby i środki do budowy rurociągów i innej infrastruktury na skalę, która była wcześniej nie do pomyślenia.

Standard Oil zatrudnił również chemików, którzy opracowali sposoby na zwiększenie rodzajów i jakości paliw palnych oraz stworzyli metody przekształcania odpadów w substancje użytkowe. Ropa wydobywająca się z ziemi była rafinowana na różne produkty, takie jak olej napędowy, lakier i żel do włosów. Ponieważ nowe produkty stały się tańsze w produkcji, firma zwiększyła swoją globalną Ekonomia skali.

Standard Oil miał swoje ręce w wielu branżach pomocniczych, takich jak żelazo, miedź, stal i węgiel, ale rozszerzył swoją obecność również w bardziej nieoczekiwanych obszarach, takich jak sklepy wielobranżowe. Rockefeller mądrze zmusił sklepy do samodzielnego przewożenia swoich produktów, dzięki czemu mógł skorzystać z wojennej skrzyni imperium, aby obniżyć ceny, wypychając w ten sposób właścicieli sklepów, którzy nie przestrzegają przepisów. Standard Oil również kupował gazety, aby promować swoją wersję wydarzeń. Posiadała również własne łodzie, wagony kolejowe i magazyny, a także produkowała własny kwas siarkowy.

Akcja antymonopolowa przeciwko J.D.

Rząd nie lubił prawie całkowitej monopol w przemyśle naftowym iw konsekwencji rozpadło się zaufanie w 1892 roku. W odpowiedzi zespół prawny Standard Oil szybko przekształcił zaufanie w Spółka holdingowa, który funkcjonował jak trust, ale nie mieścił się w definicji prawnej. Rząd odpowiednio dostosował swój atak legislacyjny i w 1911 r. rozbił holding.

Standard Oil został pokrojony na mniejsze, ale wciąż spore porcje pod nadzorem rządu. Chociaż ich nazwy zmieniały się na przestrzeni lat, Chevron (CVX), Exxon Mobil (XOM) i ConocoPhillips (POLICJANT), między innymi wszystkie mają rodowód Standard Oil. Firmy te miały przewagę dzięki działaniom badawczo-rozwojowym i infrastrukturze Standard Oil, dzięki czemu z łatwością dokonały przejście na producentów benzyny, gdy sprzedaż nafty spadła w wyniku elektrycznej żarówki Edisona wynalazek.

Rockefeller, filantrop

Po przejściu na emeryturę w 1896 r. Rockefeller skierował swoją energię na cele filantropijne, przekazując setki milionów dolarów w ostatnich latach swojego życia. Z pomocą syna stworzył Fundację Rockefellera, aby kontynuować jego pracę po jego śmierci. I chociaż niektórzy obwiniają Rockefellera za radykalne środki, dzięki którym pielęgnował swoją fortunę, jego praktyki biznesowe i organizacje charytatywne przyniosły korzyści milionom ludzi.