Jak TFI zarabiają

Większość inwestorów słyszała o fundusze inwestycyjne, ale stosunkowo niewiele osób rozumie, jak naprawdę działają te fundusze. Nie jest to zaskakujące; w końcu większość ludzi nie jest ekspertami finansowymi, aw ich życiu dzieje się wiele innych rzeczy, które są pilniejsze niż struktura towarzystw. Ale niektóre inwestorzy mogliby podejmować lepsze decyzje, gdyby to zrozumieli towarzystwa funduszy inwestycyjnych zarabiać pieniądze, pobierając od nich opłaty, a wielkość i rodzaj pobieranych opłat różni się w zależności od funduszu. Fundusze inwestycyjne zarabiają głównie na opłatach za sprzedaż, które działają jak prowizje, oraz poprzez obciążanie inwestorów procentem zarządzanych aktywów (AUM).

Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) wymaga od towarzystwa funduszy ujawnienia akcjonariusz opłaty i koszty operacyjne w swoim funduszu prospekt.Inwestorzy mogą znaleźć te informacje w tabeli opłat znajdującej się na początku prospektu. Opłaty są z pewnością największym źródłem przychodów dla podstawowych towarzystw funduszy inwestycyjnych, chociaż niektóre firmy mogą samodzielnie dokonywać oddzielnych inwestycji. Różne rodzaje opłat obejmują opłaty za zakup,

opłaty za sprzedażlub fundusz powierniczy Załaduj; odroczone opłaty za sprzedaż; opłaty za umorzenie; opłaty za prowadzenie konta; oraz opłaty za wymianę.

Zrozumienie funduszy powierniczych

Fundusze inwestycyjne należą do najpopularniejszych i najbardziej udanych wehikułów inwestycyjnych, dzięki połączeniu elastyczności, niskich kosztów i szansy na wysokie zyski. Inwestowanie w fundusz inwestycyjny różni się od zwykłego pakowania pieniędzy w konto oszczędnościowe lub certyfikat depozytowy (CD) w banku. Kiedy inwestujesz w fundusz powierniczy, w rzeczywistości kupujesz akcje spółki.

Firma, którą kupujesz, jest firmą inwestycyjną. Fundusze inwestycyjne są w działalności inwestowanie w papiery wartościowe, podobnie jak Ford zajmuje się produkcją samochodów. ten aktywa dla funduszy inwestycyjnych są różne, ale ostatecznym celem każdej firmy jest zarabianie pieniędzy dla akcjonariuszy.

Akcjonariusze zarabiają na jeden z trzech sposobów. Pierwszym sposobem jest zobaczenie zwrotu z zainteresowania i dywidenda płatności z aktywów bazowych funduszu. Inwestorzy mogą również zarabiać na transakcjach dokonywanych przez kierownictwo; jeśli fundusz powierniczy zarabia zyski kapitałowe z handlu, jest prawnie zobowiązany do przekazania zysków akcjonariuszom. Jest to znane jako podział zysków kapitałowych. Ostatnim sposobem jest użycie standardowego zasobu uznanie, co oznacza wzrost wartości udziałów w funduszach inwestycyjnych.

Opłaty dla akcjonariuszy

Fundusze mogą dołączyć różne opłaty do swoich usług i produktów, ale to, gdzie i w jaki sposób są one uwzględniane, ma znaczenie. Opłaty za sprzedaż, zwane częściej obciążeniami, są uruchamiane przez inwestora kupującego udziały w funduszach inwestycyjnych. Oznacza to, że inwestor płaci dodatkowy procent, zwykle około 5%, oprócz rzeczywistej ceny akcji. Fundusze zazwyczaj nie zatrzymują całości opłat za sprzedaż, ponieważ duża część często trafia do brokerzy oraz doradcy, którzy sprzedali fundusz.

Istnieją różne rodzaje obciążeń funduszy. Najczęstszym jest obciążenie front-end, który jest natychmiast odliczany od kwoty inwestycji przed faktycznym zakupem udziałów. ten Urząd Regulacji Branży Finansowej (FINRA) ustanawia ograniczenie na poziomie 8,5% na obciążeniach z przodu.Na przykład inwestycja o wartości 1000 USD z obciążeniem front-end wysyła 50 USD do brokera i 950 USD na zakup udziałów w funduszu powierniczym.

Istnieje również obciążenia zaplecza które mogą zostać naliczone przy sprzedaży akcji. Najczęstszym z nich jest warunkowa odroczona opłata za sprzedaż (CDSC). Obciążenie to zaczyna się stosunkowo wysoko i ma tendencję do zmniejszania się z czasem, zwykle spadając do zera po okresie siedmiu do dziesięciu lat.

Niektóre towarzystwa funduszy pobierają opłaty od zakupu lub opłaty za umorzenie. Brzmi to jak opłaty za sprzedaż, ale w rzeczywistości są w całości opłacane funduszowi, a nie brokerowi. Opłaty od zakupu mają miejsce w momencie zakupu akcji, a opłaty za umorzenie mają miejsce w momencie sprzedaży akcji.

W istocie, koszty utrzymania są w dużym stopniu uzależnione od sukcesu funduszu i dalszego publicznego obrotu nowymi akcjami. Fundusze, które odnoszą największe sukcesy, widzą dużo nowych pieniędzy i zwykle są wysoko ciekły; więcej transakcji oznacza większy dochód z opłat dla firmy.

Roczne koszty operacyjne funduszu

Towarzystwa funduszy inwestycyjnych nie działają za darmo; są wydatki, które trzeba zrekompensować. Obejmują one koszty, takie jak opłacenie doradca inwestycyjny, personel administracyjny, fundusz analitycy badań, opłaty dystrybucyjne i inne koszty operacyjne.

Opłaty za zarządzanie są wypłacane z aktywów funduszu, a nie pobierane bezpośrednio od akcjonariuszy. SEC wymaga, aby opłaty za zarządzanie były wymienione jako osobna pozycja i nie były łączone z „innymi” wydatkami kategorii, dzięki czemu inwestorzy mogą zawsze śledzić, które fundusze wydają najwięcej na wynagrodzenia dla kierownictwa.

Większość inwestorów dowiaduje się o opłatach dystrybucyjnych, częściej określanych jako 12b-1 opłaty. Ograniczone do 1% aktywów funduszu, opłaty w wysokości 12b-1 są pobierane od akcjonariuszy w celu odzyskania kosztów związanych z marketingiem funduszu i świadczeniem usług dla akcjonariuszy. Wiele z tych kosztów funduszy jest koniecznych; na przykład SEC wymaga drukowania i dystrybucji prospektów nowym inwestorom.Ponieważ przestrzeń funduszy inwestycyjnych stała się bardziej konkurencyjna, szczególnie od końca lat 90., opłaty 12b-1 uległy zmniejszeniu, a udziałowcy stali się na nie bardziej wrażliwi.

Zmiana opłat 12b-1 od klasa udziałów dzielić klasę. Akcje klasy A mają tendencję do nakładania obciążeń front-end i mają niższe koszty 12b-1, a niektóre fundusze inwestycyjne zmniejszają obciążenie front-end w oparciu o wielkość inwestycji. Jest to znane jako „punkty przerwania" w przemyśle. Pomysł polega na tym, że towarzystwo funduszy powierniczych jest skłonne poświęcić część przychodów w przeliczeniu na akcję, aby zachęcić do zakupu większej liczby akcji. Akcje klasy B oraz Akcje klasy C mają zwykle wyższe roczne wydatki niż akcje klasy A.

Fundusze bez obciążenia

Wiele funduszy inwestycyjnych nie ma opłat za sprzedaż; nazywają się fundusze bez obciążenia. Nie oznacza to jednak, że są wolne od opłat. Mogą nadal pokrywać koszty marketingu i dystrybucji poprzez: 12b-1 opłaty, chociaż SEC nie pozwala tym firmom określać się jako bez obciążenia, jeśli wydatki 12b-1 przekraczają 0,25%.Inne, takie jak rodzina funduszy Vanguard, w ogóle nie mają opłat za sprzedaż ani opłat 12b-1.

Fundusze bez obciążenia mogą nadal uzyskiwać dochody z innych rodzajów dochodów z opłat, ale firmy te mają również tendencję do zmniejszania kosztów, aby zrekompensować brak dochodów z opłat za sprzedaż. Często przekłada się to na mniej aktywne zarządzanie inwestycjami i więcej pasywna inwestycja strategia dla funduszu.