Tragedia wspólnego dobra Definicja

Czym jest tragedia wspólnego pastwiska?

Tragedia wspólnego dobra to problem ekonomiczny, w którym każdy człowiek ma motywację do konsumpcji zasób, ale kosztem każdej innej osoby – bez możliwości wykluczenia kogokolwiek z konsumpcji. Początkowo formułowano ją pytając, co by się stało, gdyby każdy pasterz, działając we własnym interesie, pozwolił swojej owczarni wypasać się na wspólnym polu. Jeśli każdy postępuje w swoim najwyraźniej najlepszym interesie, skutkuje to szkodliwą nadmierną konsumpcją (cała trawa jest zjadana ze szkodą dla wszystkich)

Problem może również skutkować niedoinwestowaniem (bo kto zapłaci za sadzenie nowych nasion?), a ostatecznie całkowitym wyczerpanie zasobu. Ponieważ popyt na surowiec przytłacza podaż, każda osoba, która konsumuje dodatkową jednostkę, bezpośrednio szkodzi innym – a także sobie – którzy nie mogą już czerpać korzyści. Ogólnie rzecz biorąc, zasób będący przedmiotem zainteresowania jest łatwo dostępny dla wszystkich osób bez barier (tj. „lud").

Zrozumieć tragedię Commons

Tragedia wspólnego pastwiska jest bardzo realną kwestią ekonomiczną, w której jednostki mają tendencję do wykorzystywania wspólnych zasobów tak, że popyt znacznie przewyższa podaż, a następnie zasób staje się niedostępny dla cały.

Garrett Hardin, biolog ewolucyjny z wykształcenia, napisał artykuł naukowy zatytułowany „The Tragedy of the Commons” w recenzowanym czasopiśmie Nauka w 1968 roku. Artykuł dotyczył rosnącego zaniepokojenia przeludnieniem, a Hardin użył przykładu wypasu owiec, zaczerpnięte od wczesnego angielskiego ekonomisty Williama Forstera Lloyda, opisującego niekorzystne skutki przeludnienie.W przykładzie Lloyda, pastwiska będące własnością prywatną będą ograniczone przez rozwagę posiadacza gruntów w celu zachowania wartości gruntu i zdrowia stada. Wspólne pastwiska staną się przesycone żywym inwentarzem, ponieważ żywność, którą spożywają zwierzęta, jest dzielona między wszystkich pasterzy.

Chodziło o to, że jeśli ludzie mieliby do czynienia z tym samym problemem, co w przykładzie ze zwierzętami stadnymi, każda osoba działałaby samodzielnie zainteresowanie i konsumowanie jak największej ilości powszechnie dostępnego rzadkiego zasobu, co jeszcze bardziej utrudnia jego znalezienie.

Ekonomia tragedii Gmin

Z ekonomicznego punktu widzenia tragedia dobra wspólnego może wystąpić, gdy dobro ekonomiczne jest jedno i drugie rywalizujący w konsumpcji i nie podlega wykluczeniu. Tego typu towary nazywane są zasób wspólnej puli towary (w przeciwieństwie do dobra prywatne, towary klubowe, lub dobra publiczne).

Towar konkurencyjny oznacza, że ​​tylko jedna osoba może skonsumować jednostkę towaru (tj. nie można się nim dzielić jak oglądanie samego programu telewizyjnego w porównaniu z z przyjaciółmi); a kiedy ktoś konsumuje jednostkę dobra, ta jednostka nie jest już dostępna dla innych do konsumpcji. Innymi słowy, wszyscy konsumenci są rywalami konkurującymi o tę jednostkę dobra, a konsumpcja każdej osoby jest odejmowana od całkowitego zasobu dostępnego dobra. Zauważ, że aby wydarzyła się tragedia dobra wspólnego, dobro musi być również rzadkie, ponieważ dobro nierzadkie nie może rywalizować w konsumpcji; z definicji zawsze jest dużo do zrobienia, jeśli nie jest go mało (np. powietrze do oddychania). Towar, którego nie można wykluczyć, oznacza, że ​​indywidualni konsumenci nie są w stanie powstrzymać innych przed konsumpcją towaru, zanim dostaniesz w swoje ręce jego jednostkę.

To właśnie ta kombinacja właściwości (wspólna pula, rzadkość, rywalizacja w konsumpcji i niewykluczalność) przygotowuje grunt pod tragedię tego, co wspólne. Każdy konsument maksymalizuje wartość, jaką uzyskuje z dobra, konsumując tyle, ile może, tak szybko, jak to możliwe, zanim inni wyczerpią zasoby, a nikt nie ma zachęta do reinwestowania w utrzymanie lub reprodukcję dobra, ponieważ nie mogą one uniemożliwić innym przywłaszczenia wartości inwestycji poprzez konsumpcję produktu w celu sobie. Dobra staje się coraz mniej i może się całkowicie wyczerpać.

Pokonać tragedię Commons

Kluczowym aspektem dla zrozumienia i przezwyciężenia tragedii dobra wspólnego jest rola, jaką czynniki instytucjonalne i technologiczne odgrywają w rywalizacji i wykluczalności dobra. Społeczeństwa ludzkie wykształciły wiele różnorodnych metod podziału i egzekwowania wyłącznych praw ekonomicznych dobra i zasoby naturalne, lub karanie tych, którzy nadmiernie konsumują wspólne zasoby w trakcie historia.

Rozwiązania prawne

Jednym z możliwych rozwiązań jest odgórna regulacja rządowa lub bezpośrednia kontrola zasobów wspólnej puli. Regulowanie konsumpcji i używania lub prawne wykluczenie niektórych osób może zmniejszyć nadmierną konsumpcję a rządowe inwestycje w ochronę i odnowienie zasobów mogą pomóc w zapobieganiu wyczerpanie. Na przykład przepisy rządowe mogą określać limity ilości bydła, które mogą być wypasane na gruntach rządowych lub nadawać kwoty połowowe. Jednak odgórne rozwiązania rządowe mają tendencję do cierpienia z powodu dobrze znanego poszukujący czynszu, agent dyrektoraoraz problemy z wiedzą, które są nieodłącznie związane z centralnym planowaniem gospodarczym i procesami politycznymi.

Przypisanie praw własności prywatnej do zasobów osobom fizycznym jest kolejnym możliwym rozwiązaniem, skutecznie przekształcającym zasób z wspólnej puli w dobro prywatne. Instytucjonalnie zależy to od opracowania jakiegoś mechanizmu definiowania i egzekwowania praw własności prywatnej, które mogą wystąpić jako przerost istniejących instytucji własności prywatnej nad innymi rodzajami dóbr. Technologicznie oznacza to opracowanie jakiegoś sposobu identyfikowania, mierzenia i oznaczania jednostek lub działek wspólnej puli zasobów w gospodarstwach prywatnych, takich jak znakowanie bydła niezależnego.

To rozwiązanie może ucierpieć z powodu tych samych problemów, co odgórna kontrola rządowa, ponieważ najczęściej ten proces prywatyzacji odbywał się za pośrednictwem rządu przymusowe przejęcie kontroli nad wspólnym zasobem, a następnie przyznanie jego podmiotom prawa własności prywatnej do zasobu na podstawie ceny sprzedaży lub prostego politycznego przychylność. W rzeczywistości o to właśnie argumentował Lloyd, pisząc w czasach, gdy Parlament angielski Ustawy, które odebrały tradycyjne wspólne układy własnościowe na pastwiska i pola oraz podzieliły grunty na grunty prywatne gospodarstwa.

Rozwiązania zbiorowe

To prowadzi nas do innego popularnego rozwiązania dla przezwyciężenia tragedii wspólnego pastwiska, polegającego na wspólnym działaniu zbiorowym, opisanym przez ekonomistów kierowanych przez Nobelistę. Elinor Ostrom.Przed angielskimi prawami klauzury, zwyczajowe ustalenia między wieśniakami i arystokratami (lub feudalni) panowie włączali powszechny dostęp do większości pastwisk i gruntów rolnych oraz zarządzali ich użytkowaniem i ochrona. Ograniczając użytkowanie do lokalnych rolników i pasterzy, zarządzając użytkowaniem za pomocą praktyk, takich jak płodozmian i sezonowy wypas, oraz zapewniając egzekwowalne sankcje przeciwko nadużywaniu i nadużywaniu zasobów, te układy zbiorowego działania z łatwością pokonały tragedię wspólnego dobra (wraz z innymi problemy).

W szczególności działanie zbiorowe może być przydatne w sytuacjach, gdy techniczne lub naturalne trudności fizyczne uniemożliwiają dogodny podział wspólnych zasobów w małych prywatnych paczkach, zamiast tego polegając na środkach mających na celu zaradzenie rywalizacji dóbr w konsumpcji poprzez regulację konsumpcja. Często wiąże się to również z ograniczeniem dostępu do zasobów tylko do tych, którzy są stronami porozumienia o działaniach zbiorowych, skutecznie przekształcając wspólny zasób z puli w rodzaj dobra klubowego.

Przykład tragedii Commons: prawa do połowów

Łowisko Grand Banks u wybrzeży Nowej Fundlandii jest doskonałym przykładem tragedii wspólnego pastwiska. Przez setki lat rybacy na tym obszarze wierzyli, że łowiska obfitują w ryby dorszowe, ponieważ łowisko wspierało wszystkie dorsze połowów, które mogliby robić przy użyciu istniejącej technologii połowowej, a jednocześnie wciąż rozmnażać się każdego roku w naturalnym cyklu tarła dorsza ryba. Jednak w latach 60. postęp w technologii połowów sprawił, że rybacy mogli łowić stosunkowo duże ilości dorsza, co oznaczało, że połowy dorsza stały się obecnie działalnością konkurencyjną; każdy połów pozostawiał coraz mniej ryb dorsza w morzu, co wystarczyło, aby zacząć uszczuplać stado hodowlane i zmniejszać ilość, jaką może złowić następny rybak lub w następnym sezonie. Jednocześnie nie istniały skuteczne ramy praw własności ani instytucjonalnych środków wspólnej regulacji połowów. Rybacy zaczęli ze sobą konkurować o połów coraz większych ilości dorsza i do 1990 roku populacja dorsza w regionie była tak niska, że ​​cały przemysł upadł.

W niektórych przypadkach tragedia wspólnego dobra może doprowadzić do całkowitej i trwałej eliminacji zasobu wspólnego. Dobrym przykładem historycznym jest wyginięcie ptaka dodo. Łatwy do upolowania, nielotny ptak, żyjący tylko na kilku małych wyspach, dodo stanowił gotowe źródło mięsa dla głodnych żeglarzy podróżujących po południowym Oceanie Indyjskim. Z powodu nadmiernego polowania dodo zostało wytępione niecałe sto lat po jego odkryciu przez holenderskich żeglarzy w 1598 roku.

Należy tutaj zauważyć w świetle poprzednich sekcji, że pierwotnie cytowany przykład Hardina nie był historycznym przykładem tragedii wspólnego pastwiska. Angielskie pastwiska w czasach Lloyda już dawno przestały być wspólnym zasobem, ale po prostu przechodziły ze wspólnego układ zbiorowego działania majątkowego w kierunku bardziej sprywatyzowanego układu o posiadaniu ziemi ze względu na inne kwestie społeczne, gospodarcze i polityczne trendy.