Co zawiera umowa Brexit?

W grudniu 24, 2020, liderzy Unia Europejska a Wielka Brytania ogłosiła, że ​​uzgodniła umowę handlową o nazwie Umowa o handlu i współpracy (TCA). Transakcja pojawiła się ponad cztery lata po 2016 roku Brexit referendum i jedenaście miesięcy po legalnym wyjściu Wielkiej Brytanii z UE, ale tylko tydzień przed grudniem. 31, 2020 ostateczny termin osiągnięcia porozumienia.

Ambasadorowie 27 państw członkowskich UE jednogłośnie głosowali za przyjęciem porozumienia w grudniu. 28, a brytyjski parlament przegłosował zatwierdzenie go w grudniu. 30. Umowa weszła w życie 1 stycznia 2021 r. Parlament Europejski zagłosował za ratyfikacją umowy 28 kwietnia 2021 r.

Handel towarami

Umowa przewiduje, że handel między Wielką Brytanią a UE nie będzie podlegał taryfy lub kwoty.Towary muszą pochodzić z UE lub Wielkiej Brytanii, aby móc korzystać z systemu wolnego handlu. Jednak regulacyjna biurokracja i kontrole graniczne wpłyną na ponad 590 miliardów dolarów rocznego handlu towarami między Wielką Brytanią a państwami członkowskimi UE. Te inne bariery pozataryfowe szacuje się, że zwiększą koszty brytyjskich firm o około 17 miliardów funtów (około 23 miliardów dolarów), a dla firm unijnych o około 14 miliardów funtów rocznie.

Strony nie doszły do ​​porozumienia w sprawie wzajemnego uznawania standardów produktów. Może to oznaczać, że niektóre produkty muszą uzyskać dwa certyfikaty, tj. zarówno w ramach systemu eksportu, jak i importu. Wymogi te pociągną za sobą dodatkowe koszty i spowodują opóźnienia na granicach, które będą trudne dla rolnictwa i produktów zwierzęcych, a także dla branż just-in-time dostarczać łańcuchy.

Jednak TCA przynajmniej unika najgorszy scenariusz, Brexit bez porozumienia. Jeśli żadna umowa nie została osiągnięta do północy grudnia. 31, 2020, a następnie cała UE-Wielka Brytania handel nagle podlegałby zasadom i taryfom Światowa Organizacja Handlu (WTO). To znacznie podniosłoby koszty produktów rolnych, samochodów i innych wytwarzanych towarów.

Poziom gry

UE nalegała na przyjęcie wspólnych norm dotyczących towarów i usług, aby zapewnić równe warunki działania na rzecz uczciwej i otwartej konkurencji oraz aby uniemożliwić przedsiębiorstwom na jednym rynku podcinanie przedsiębiorstw na tym rynku inny. Normy unijne obejmują regulacje dotyczące praw pracowniczych, ochrony socjalnej i środowiskowej, podatków i działalności państwowej dotacje.Strony nie są zobowiązane do przyjęcia identycznych zasad, a Wielka Brytania nie musi przestrzegać prawa UE. Jednak brytyjskie standardy muszą chronić uczciwą konkurencję.

Porozumienie wymaga również, aby istniały tylko rozsądne poziomy pomocy państwa lub dotacji rządowych dla przedsiębiorstw, co wymaga wyjaśnienia. Strony nie muszą przyjmować identycznych zasad i mogą stosować różne procesy wewnętrzne do oceny tego, co stanowi nieuczciwą konkurencję.

Prawa do połowów

Prawa połowowe są ogromnym punktem spornym między UE a Wielką Brytanią, mimo że stanowią zaledwie 0,1% Wielkiej Brytanii. Produkt krajowy brutto (PKB)przemysł rybny jest bardzo ważny politycznie dla Wielkiej Brytanii, podobnie jak w UE. Oznacza to, że kwestia ta zajmowała w negocjacjach znacznie większe znaczenie niż można by się spodziewać.Porozumienie zmniejszyło prawa UE do połowów na wodach Wielkiej Brytanii o 25% i wdroży redukcję w okresie przejściowym wynoszącym pięć i pół roku, z uwzględnieniem późniejszych corocznych negocjacji.Okres przejściowy w rybołówstwie jest znacznie krótszy niż 14 lat pierwotnie zaproponowany przez UE, ale dłuższy niż trzy lata, których życzyli sobie rybacy z Wielkiej Brytanii. Redukcja kwot połowowych UE jest znacznie mniejsza niż pierwotna redukcja o 60%, którą zaproponowała Wielka Brytania.

Usługi profesjonalne i finansowe

Umowa nie odnosi się do kwestii krytycznych dla Wielkiej Brytanii. sektor usług, który stanowi ponad 80% PKB Wielkiej Brytanii.Umowa nie zawiera zobowiązań dotyczących dostępu do rynku usług. Profesjonalni dostawcy usług nie będą mogli automatycznie przechodzić między krajami UE a Wielką Brytanią, ponieważ transakcja nie wymaga, aby każda jurysdykcja uznawała profesjonalistę drugiej strony kwalifikacje. Podobnie usługi finansowe z siedzibą w Wielkiej Brytanii również natychmiast stracą swoje „paszportyzacja” prawa, które umożliwiły im prowadzenie działalności gospodarczej na terenie całej UE bez rejestracji w każdym kraju z osobna.

UE będzie musiała ustalić, czy organizacje świadczące usługi finansowe, które posiadają kwalifikacje i są zarejestrowane w: działają zgodnie z przepisami brytyjskimi działają zgodnie z normami i przepisami równoważnymi do tych w UE. Jeżeli UE uzna, że ​​standardy nie są równoważne, organizacje świadczące usługi finansowe będą musiały utworzyć, zakwalifikować i zarejestrować odrębne podmioty na kontynencie. Proces realizacji tego zadania nie został jeszcze ustalony i pozostawiono go do dalszej dyskusji. Komisja Europejska poinformowała, że ​​w momencie podpisywania umowy nie ma w planach wydawania kolejnych takich decyzji.Premier Boris Johnson przyznał się do pominięć umowy w odniesieniu do usług finansowych.

Chociaż brytyjscy regulatorzy wskazali, że pozwolą niektórym organizacjom unijnym na tymczasowe przedłużenie działalności w Wielkiej Brytanii, UE nie wydała podobnych zapewnień. Strony oświadczyły, że popierają współpracę w zakresie nadzoru finansowego i pracują nad wydaniem porozumienie w sprawie takiej regulacji do marca 2021 r.

Już wiele brytyjskich banków, firm inwestycyjnych i ubezpieczycieli założyło firmy w największych miastach UE i przeniósł pracowników i kapitał na kontynent i do Republiki Irlandii, która nadal jest UE członek.

Wpływ na jednostki

W przypadku osób fizycznych utrata automatycznego dostępu do zawodu i swobodnego przemieszczania się na terenie UE i Wielkiej Brytanii skomplikuje ich licencjonowanie zawodowe, doda wizę dla niektórych, nakładają nowe obowiązki dotyczące podróży i relokacji między Wielką Brytanią a państwami członkowskimi UE oraz wpływają na wiele zwykłych doświadczeń i zajęcia. Posiadacze paszportów brytyjskich nie będą już mieli dostępu do linii wjazdowych UE na lotniskach i granicach UE. Wizy będą wymagane w przypadku pobytów długoterminowych za granicą, zazwyczaj na okres przekraczający sześć lub 12 miesięcy. Przepisy imigracyjne będą miały zastosowanie do osób przemieszczających się między UE a Wielką Brytanią, chociaż osoby mieszkające obecnie w UE w Wielkiej Brytanii i vice versa prawdopodobnie otrzyma okres przejściowy na uzyskanie niezbędnych zezwoleń i dokumenty tożsamości. 

Rozwiązywanie sporów

Umowa zawiera system rozwiązywania sporów poprzez: arbitraż z udziałem urzędników z obu stron. Jeżeli organ arbitrażowy stwierdzi, że jedna strona naruszyła umowę, wówczas druga strona musi wypłacić skarżącemu odszkodowanie. Jeśli odmówią lub nie uczynią tego, strona skarżąca może podjąć jednostronne kroki „zrównoważenia”, takie jak nałożenie taryf. Taryfy nie muszą być nakładane na ten sam rodzaj towarów lub usług, które spowodowały naruszenie umowy.Na przykład naruszenie przez Wielką Brytanię w odniesieniu do francuskiego wina może zostać rozwiązane poprzez ograniczenie dostępu Wielkiej Brytanii do francuskich rynków usług prawnych.

W szczególności Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS) nie będzie odgrywał żadnej roli w rozstrzyganiu sporów, z wyjątkiem Irlandii Północnej, która jest przypadkiem szczególnym. Arbitraż, a nie rozwiązanie przez ETS był kluczowym żądaniem brytyjskich negocjatorów.

Reakcja na umowę

Ogólnie reakcja na ogłoszenie umowy wskazywała na ulgę, ale nie na entuzjazm.Premier Johnson zachwalał umowę jako wzmacniającą niezależność Wielkiej Brytanii, ale komentatorzy ogólnie uważają, że Wielka Brytania być zmuszona do większych ustępstw niż UE, co w szczególności wykazało imponującą jedność na całym świecie negocjacje.Szacuje się, że w dłuższej perspektywie Wielka Brytania odnotuje 4% spadek PKB w porównaniu z sytuacją, w której pozostałaby w UE.Chociaż oczekuje się, że wpływ na UE będzie mniej dotkliwy, umowa nakłada również nowe, pozataryfowe obciążenia na UE.

Podczas gdy przywódcy UE byli generalnie zadowoleni z porozumienia, reakcja w Wielkiej Brytanii była mniej entuzjastyczna.Lider Partii Pracy Sir Keir Starmer nazwał umowę „cienkim układem”, ale powiedział, że poprze ją, ponieważ jest lepsza niż brak umowy. Pierwszy minister Szkocji, Nicola Sturgeon, zauważył, że Brexit wydarzył się „wbrew woli Szkocji”, a wyjście i umowa handlowa wzmocniły wezwanie do niepodległej Szkocji.Szkocki parlament zagłosował 92-30 przeciwko umowie handlowej, jednak wiele elementów związanych z Brexitem Ustawodawstwo poszło w życie wbrew życzeniom szkockiego parlamentu, więc jest mało prawdopodobne, aby zablokowało to umowa. 

Przywódcy Irlandii Północnej, którzy głosowali przeciwko wyjściu z UE, byli zadowoleni z możliwości uniknięcia Brexitu bez porozumienia.Umowa zachowuje otwartą granicę między Irlandią Północną a Republiką Irlandii i skutecznie tworzy „granicę” celną między Irlandią Północną a Wielką Brytanią na Morzu Irlandzkim. Na Twitterze Taoiseach Micheál Martin z Republiki Irlandii wyraził wdzięczność negocjatorom UE za: osiągnięcie porozumienia i zachowanie otwartej granicy z Irlandią Północną, ale zauważył ubolewanie z powodu wyjścia Wielkiej Brytanii z Unia Europejska.