Wytyczna Definicja testu premium i korytarza (GPT)

Co to są wytyczne Premium i test korytarzowy (GPT)

Wytyczny test premii i korytarza (GPT) służy do określenia, czy ubezpieczenie produkt może być opodatkowany jako ubezpieczenie, a nie jako inwestycja. GPT ogranicza wysokość składek, które można wpłacić na polisę ubezpieczeniową w stosunku do polisy świadczenie z tytułu śmierci.

Zrozumienie wytycznych Premium i testu korytarzowego (GPT)

GPT jest Urząd Skarbowy (IRS) zatwierdzona metoda, która określa, czy polisa ubezpieczeniowa na życie jest dopuszczona do uprzywilejowanego traktowania podatkowego.

Polisy na życie mają różne kształty i rozmiary. Specjalny składnik a powszechne ubezpieczenie na życie Polityka polega na tym, że składka jest podzielona na dwie części. Pierwsza część przeznaczona jest na koszt polisy, natomiast druga część przeznaczana jest na rachunek gromadzenia gotówki; rodzaj konta oszczędnościowego dla ubezpieczonego. Ta rezerwa gotówkowa może być pożyczona na poczet lub dozwolone wypłaty, zarówno z pewnymi zastrzeżeniami.

Polisy ubezpieczeniowe na życie mogą być skonstruowane tak, aby w pełni wykorzystać świadczenie z tytułu śmierci w przypadku śmierci osoby lub w pełni wykorzystać rezerwę akumulacji gotówki. Ci, którzy są skoncentrowani na korzyściach z tytułu śmierci, zaczynają od wyższych składki w pierwszych latach i niższe składki w późniejszych latach. Polisy na życie skoncentrowane na akumulacji gotówki są odwrotne, z niższymi składkami w pierwszych latach i wyższymi składkami w późniejszych latach.

Niezależnie od wybranej polisy na życie, każda polisa musi przejść specjalny test, aby określić, czy kwalifikuje się do opodatkowania jako produkt ubezpieczeniowy, czy jako inwestycja. Opodatkowanie jako produkt ubezpieczeniowy jest lepsze, ponieważ stawka podatkowa jest niższa.

Do określenia tego czynnika służą dwa testy: test premii i korytarza wytycznych (GPT) oraz test akumulacji wartości pieniężnej (CVAT).

Wytyczne dotyczące wdrożenia testu premium i korytarza (GPT)

Metodę GPT stosuje się, gdy ubezpieczający chce opłacić maksymalną kwotę składki przy zachowaniu zmiennej śmierci zasiłku lub chcą zmaksymalizować ilość gotówki, którą mogą zgromadzić w polisie bardziej niż maksymalizacja śmierci korzyść. Zamiast skupiać się na zasiłku z tytułu śmierci dostępnego w średniej długości życia, GPT stosuje się, gdy ubezpieczający chce zmaksymalizować część akumulacji gotówki ze świadczeniami w późniejszym wieku.

Polisy ubezpieczeniowe mogą zyskać na wartości na podstawie podatku odroczonego, przy czym świadczenia z tytułu śmierci są zwolnione z podatku dochodowego lub podatek od zysków kapitałowych. Możliwość przejścia GPT jest niezwykle ważna zarówno dla ubezpieczającego, jak i ubezpieczyciela. Jeśli produkt ubezpieczeniowy nie przejdzie testu, przestaje być uważany za produkt ubezpieczeniowy i jest więc opodatkowany jak inwestycja, co oznacza, że ​​nie zdanie testu będzie skutkowało wyższym podatkiem wskaźnik.

Oprócz ukierunkowanych testów składki i korytarza ubezpieczyciel ma możliwość zaprojektowania polisy tak, aby przeszła pomyślnie test akumulacji wartości gotówkowej (CVAT). CVAT ogranicza wartość pieniężną w stosunku do świadczenia z tytułu śmierci, w przeciwieństwie do GPT, który ogranicza składki w stosunku do świadczenia z tytułu śmierci. Wybór testu zależy od wybranego produktu ubezpieczeniowego.

Ubezpieczyciel musi wskazać, który test będzie stosowany w dniu wystawienia polisy, a po wystawieniu polisy ubezpieczyciel nie może zdecydować się na skorzystanie z innej opcji testu. Wybór testu może określić, jakie będą składki ubezpieczeniowe, wartość gotówkowa i świadczenia.

Wytyczne dotyczące testu premii i korytarza (GPT) oraz ustawy o redukcji deficytu (DEFRA).

Ponieważ uniwersalne polisy na życie mają aspekt inwestycyjny poprzez akumulację gotówki wraz z odsetkami uzyskanymi z rezerw gotówkowych, zaczęto je uważać za: wehikuły inwestycyjne z wartościami wykupu gotówki. IRS uważał, że ważne jest rozróżnienie między ubezpieczenie na życie polis, które były używane jako tradycyjne ubezpieczenia lub jako wehikuły inwestycyjne, więc ustanowili ustawę o redukcji deficytu z 1984 r. (DEFRA).

DEFRA ustaliła kwalifikacje, które muszą spełniać uniwersalne polisy ubezpieczeniowe na życie, aby utrzymać uprzywilejowany status podatkowy zgodnie z sekcją 7702 Kodeksu Podatkowego (IRC). Aby spełnić definicję ubezpieczenia na życie IRC, umowy ubezpieczenia na życie muszą przewidywać wystarczającą „kwotę ryzyka”, co oznacza, że ​​czysta ochrona świadczenia z tytułu śmierci, jaką beneficjent otrzymałby po śmierci ubezpieczonego, jest odpowiednia.