Krzywa pistoletów i masła
Czym jest krzywa „pistolety i masło”?
ten pistolety i masło krzywa jest klasycznym ekonomicznym przykładem krzywej możliwości produkcyjnych, która demonstruje ideę koszt alternatywny. W gospodarce teoretycznej, w której są tylko dwa dobra, należy dokonać wyboru między ilością wyprodukowanego towaru. Ponieważ gospodarka produkuje więcej broni (wydatki wojskowe), musi zmniejszyć produkcję masła (żywności) i vice versa.
Kluczowe dania na wynos
- Krzywa spluw i masła zakłada, że można coś zyskać tylko wtedy, gdy w zamian da się coś innego.
- Krzywa pokazuje, że w gospodarce składającej się tylko z dwóch produktów nie można przekroczyć krzywej bez zwiększenia produktywności.
- Typowym przykładem krzywej był okres zimnej wojny, kiedy Związek Radziecki tak bardzo koncentrował się na wojsku czy nie spełnią podstawowych potrzeb swoich obywateli, takich jak dostęp do żywności, opieki zdrowotnej i Edukacja.
Zrozumienie krzywej „pistolety i masło”
Na wykresie czerwona krzywa przedstawia wszystkie możliwe wybory produkcji dla gospodarki. Czarne kropki reprezentują dwa możliwe wybory wyjść. Chodzi o to, że każdy wybór ma koszt alternatywny; możesz uzyskać więcej czegoś tylko rezygnując z czegoś innego. Zauważysz również, że krzywa jest granicą produkcji. Nie można produkować poza krzywą, chyba że nastąpi wzrost wydajności.
Chociaż krzywa ma pokazywać ścisły podział tylko na dwie opcje, produkcja dla Wydatki wojskowe lub żywność, może również reprezentować wydatki na personel wojskowy, sprzęt i operacje w porównaniu ze wszystkimi wydatkami pozamilitarnymi w gospodarce. Może to obejmować inwestycje w potrzeby domowe, takie jak opieka zdrowotna, edukacja, usługi komunalne i inne usługi.
Uwaga szczególna: strategia gospodarcza
Krzywa przedstawia kompromis, który występuje w granicach produkcji w danej gospodarce. Pieniędzy wydanych na rozwój i produkcję myśliwców odrzutowych nie można inwestować w naprawy infrastruktury, takie jak wymiana starzejących się mostów.
Jeśli naród zdecyduje się skupić na rozbudowie militarnej, jedynym sposobem na zaspokojenie jego krajowej produkcji jest ogólne podniesienie produkcji. Taki wzrost umożliwiłby rozkwit produktów i potrzeb niemilitarnych. Oznacza to jednak również, że z kolei eskalacji będzie wielkość i zakres produkcji wojskowej. Utrzymanie tak podwyższonej produkcji w celu zaspokojenia obu potrzeb może okazać się obciążeniem dla gospodarki.
Krzywa broni i masła pokazuje korelacje łączące strategię rządu, inwestycje i produkcję.
Ograniczenia krzywej „pistolet i masło” można wykorzystać do zilustrowania obciążenia krajów epoki zimnej wojny, które koncentrowały się na rozbudowie armii, podczas gdy w odpowiedzi ucierpiały towary konsumpcyjne. Stała presja na zaspokojenie potrzeb wojskowych w zakresie obronności była czynnikiem przyczyniającym się do rozwiązania byłego Związku Radzieckiego, w którym brakowało żywności, domów i innych gospodarstw domowych potrzeby.
Częścią problemu był skoordynowany wysiłek, aby nadążyć za wydatkami na obronę w Stanach Zjednoczonych. Aby w pełni zaspokoić krajowe potrzeby obywateli, Związek Radziecki musiał zwiększyć ogólną produkcję zgodnie z modelem ekonomicznym wyznaczonym przez krzywą „strzał i masło”.