Ekonomia konstytucyjna (CE)

Czym jest ekonomia konstytucyjna (CE)

Ekonomia Konstytucyjna jest gałęzią Ekonomia koncentrując się na ekonomicznej analizie prawa konstytucyjnego państwa. Ludzie często postrzegają ten kierunek studiów jako różniący się od bardziej tradycyjnych form ekonomii, ponieważ koncentruje się na nim konkretnie o tym, w jaki sposób konstytucyjne zasady i polityka gospodarcza państwa przynoszą korzyści i ograniczają prawa majątkowe państwa obywateli.

Zrozumienie ekonomii konstytucyjnej (CE)

Ekonomia konstytucyjna pojawiła się w latach 80. jako dziedzina studiów ekonomicznych badających warunki ekonomiczne, które są konstruowane i ograniczane w ramach konstytucji państwa. Zasady ekonomii konstytucyjnej służą do szacowania rozwoju kraju lub systemu politycznego ekonomicznie, ponieważ konstytucja ogranicza zakres czynności, które osoby fizyczne i przedsiębiorstwa mogą zgodnie z prawem uczestniczyć w.

Chociaż termin ten został po raz pierwszy ukuty przez ekonomistę Richarda McKenzie w 1982 roku, inny ekonomista

James M. Buchanan, rozwinął tę koncepcję i pomógł ustanowić ekonomię konstytucyjną jako własną subdyscyplinę w ramach ekonomii akademickiej. W 1986 roku Buchanan otrzymał nagrodę Nagroda Nobla w dziedzinie ekonomii za opracowanie „kontraktowych i konstytucyjnych podstaw teorii podejmowania decyzji gospodarczych i politycznych”.

Ponieważ ekonomia konstytucyjna bada, w jaki sposób ramy prawne wpływają i wpływają na ekonomię rozwoju, dziedzina jest często stosowana w krajach rozwijających się i krajach o zmieniającej się polityce systemy.

Początki CE

Ekonomia konstytucyjna jest zwykle postrzegana jako bezpośredni potomek teorii wyboru publicznego, która wywodzi się z: w XIX wieku i zajmuje się sposobami organizowania narzędzi ekonomicznych i wpływania na politykę zachowanie.

Jeden z tekstów definiujących teorię wyboru publicznego, Rachunek zgody: logiczne podstawy demokracji konstytucyjnej, została opublikowana w 1962 roku przez Jamesa M. Buchanan i Gordon Tullock. Cytowana przez Buchanana jako „polityka bez romansu”, teoria wyboru publicznego bada funkcje ekonomiczne i napięcia między obywatelami, rządem i osobami, które wchodzą w skład organów zarządzających.

Na przykład ekonomiści zajmujący się wyborem publicznym badaliby teoretyczne podstawy sposobów rządzenia urzędnicy wykorzystują swoje stanowiska, aby wysuwać na pierwszy plan własne interesy gospodarcze, jednocześnie realizując cele publiczne dobry. Zasady teorii wyboru publicznego są często przywoływane przy wyjaśnianiu decyzji ekonomicznych organów zarządzających, które wydają się w konflikcie z pragnieniami demokratycznego elektoratu, takimi jak projekty beczek wieprzowych i zaangażowanie polityczne lobbyści.

Oprócz Buchanana wielu teoretyków wyboru publicznego otrzymało Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii, w tym George Stigler w 1982, Gary Becker w 1992, Vernon Smith w 2002 i Elinor Ostrom w 2009.