Czym jest homo economicus?
Homo economicuslub „człowiek ekonomiczny” to charakterystyka człowieka w niektórych teoriach ekonomicznych jako racjonalna osoba, która dąży do bogactwa dla własnego interesu. Człowiek ekonomiczny jest opisywany jako ten, który unika niepotrzebnej pracy, stosując racjonalny osąd. Założenie, że wszyscy ludzie zachowują się w ten sposób, było fundamentalną przesłanką wielu teorii ekonomicznych.
Jednak wielu ekonomistów behawioralnych nie zgadza się z tą teorią, zauważając, że ludzie mają skłonność do irracjonalnych decyzji podejmowanie i przewidywanie irracjonalnych zachowań, jeśli chodzi o człowieka i decyzje ekonomiczne, jest bardziej przydatne z punktu widzenia ekonomii modelowanie.
Kluczowe dania na wynos
- Homo economicus to model ludzkiego zachowania, który sugeruje, że dana osoba ma nieskończoną zdolność do podejmowania racjonalnych decyzji.
- Ideę, używaną w ekonomii, przedstawił John Stuart Mill w XIX wieku w eseju o ekonomii politycznej.
- Teoria Milla była rozszerzeniem innych idei zaproponowanych przez ekonomistów, takich jak Adam Smith i David Ricardo, którzy również postrzegali ludzi jako przede wszystkim egoistycznych podmiotów gospodarczych.
- Jednak współcześni ekonomiści behawioralni zakwestionowali tę teorię, zauważając, że ludzie są w rzeczywistości irracjonalni w swoich procesach decyzyjnych.
Zrozumienie Homo Economicus
Historia terminu sięga XIX wieku, kiedy John Stuart Mill jako pierwszy zaproponował definicję homo economicus. Zdefiniował aktora ekonomicznego jako takiego, „który nieuchronnie robi to, dzięki czemu może uzyskać największą ilość potrzebnych rzeczy, udogodnienia i luksusy, z najmniejszą ilością pracy i fizycznym samozaparciem, za pomocą których można je uzyskać”.
Omówił ten termin w eseju z 1836 roku zatytułowanym „O definicji ekonomii politycznej i o metodzie badania właściwej dla to”. Jego esej argumentował, że ekonomia polityczna usuwa inne ludzkie pragnienia, z wyjątkiem tych, które pomagają osobie politycznej realizować bogactwo.
Pogląd, że człowiek działa we własnym interesie ekonomicznym, często przypisuje się innym ekonomistom i filozofom, takim jak ekonomiści Adam Smith oraz David Ricardo, który uważał człowieka za racjonalnego, egoistycznego podmiotu gospodarczego, oraz Arystotelesa, który omawiał egoistyczne tendencje człowieka w jego pracy Polityka. Uważa się jednak, że Mill jest pierwszym, który całkowicie zdefiniował człowieka ekonomicznego.
Krytyka teorii
Teoria człowieka ekonomicznego przez wiele lat dominowała w klasycznej myśli ekonomicznej, aż do powstania w XX wieku krytyki formalnej ze strony antropologów ekonomicznych i ekonomiści neoklasyczni. Jedną z najbardziej znaczących krytyki można przypisać słynnemu ekonomiście John Maynard Keynes. Wraz z kilkoma innymi ekonomistami argumentował, że ludzie nie zachowują się jak człowiek ekonomiczny. Zamiast tego Keynes twierdził, że ludzie zachowują się irracjonalnie. On i jego koledzy zaproponowali, że człowiek ekonomiczny nie jest realistycznym modelem ludzkiego zachowania, ponieważ ekonomiczny aktorzy nie zawsze działają we własnym interesie i nie zawsze są w pełni poinformowani, gdy prowadzą działalność gospodarczą decyzje.
Chociaż było wielu krytyków teorii homo economicus, idea, że podmioty gospodarcze zachowują się we własnym interesie, pozostaje fundamentalną podstawą myśli ekonomicznej.