Ustawa o chorych spółkach przemysłowych (SICA): definicja i cele

Co to jest ustawa o chorych spółkach przemysłowych (SICA)?

Ustawa o chorych spółkach przemysłowych z 1985 r. (SICA) była kluczowym aktem prawnym zajmującym się problemem szerzącej się choroby przemysłowej w Indiach. W Indiach uchwalono ustawę o chorych spółkach przemysłowych (SICA), której zadaniem jest wykrywanie nierentownych („chorych”) lub potencjalnie chorych przedsiębiorstw oraz pomoc w ich ożywieniu, jeśli to możliwe, lub ich zamknięciu, jeśli nie. Środek ten podjęto w celu uwolnienia inwestycji zamkniętych w nierentownych spółkach do produktywnego wykorzystania gdzie indziej.

Zrozumienie ustawy o chorych spółkach przemysłowych (SICA)

Ustawa o chorych spółkach przemysłowych (SICA) została uchwalona w 1985 r. w celu rozwiązania chronicznego problemu indyjskiej gospodarki: choroby zawodowej.

Ustawa zdefiniowała chorą jednostkę przemysłową jako taką, która istniała co najmniej od pięciu lat i poniosła na koniec każdego roku obrotowego straty w wysokości równej lub przekraczającej całą jej wartość netto.

Przyczyny choroby przemysłowej

W ustawie o chorych spółkach przemysłowych (SICA) zidentyfikowano szereg czynników wewnętrznych i zewnętrznych odpowiedzialnych za tę epidemię. Czynniki wewnętrzne w organizacjach obejmowały złe zarządzanie, przeszacowanie popytu, niewłaściwą lokalizację, zły projekt wdrożenie, nieuzasadniona ekspansja, osobista ekstrawagancja, brak modernizacji i złe zarządzanie pracą relacje. Czynniki zewnętrzne obejmowały kryzys energetyczny, niedobór surowców, wąskie gardła w infrastrukturze, nieodpowiednie linie kredytowe, zmiany technologiczne i siły rynku światowego.

Choroba przemysłowa i gospodarka

Powszechna choroba przemysłowa wpływa na gospodarkę na wiele sposobów. Może to skutkować utratą dochodów rządowych, zablokowaniem ograniczonych zasobów w chorych jednostkach i zwiększeniem liczby nierentownych jednostek aktywów posiadanych przez banki i instytucje finansowe, rosnące bezrobocie, straty w produkcji i biedę wydajność. SICA wdrożono, aby zaradzić tym niekorzystnym skutkom społeczno-ekonomicznym.

Ustawodawstwo i postanowienia SICA

Ważnym postanowieniem SICA było powołanie dwóch organów quasi-sądowych – Izby ds. Przemysłu i Rekonstrukcji Finansowej (BIFR) oraz Organ Apelacyjny ds. Rekonstrukcji Przemysłowej i Finansowej (AAFR). BIFR utworzono jako najwyższą radę, która ma przewodzić zajmowaniu się problemem chorób zawodowych, w tym przywracaniem do zdrowia i rehabilitacją potencjalnie chorych jednostek oraz likwidacją nierentownych przedsiębiorstw. AAIFR został powołany do rozpatrywania odwołań od nakazów BIFR.

Uchylenie ustawy o chorych spółkach przemysłowych

SICA została uchylona i zastąpiona ustawą o uchyleniu chorych przedsiębiorstw przemysłowych (przepisy szczególne) z 2003 r., która osłabiła niektóre przepisy SICA i załatała pewne luki. Kluczową zmianą w nowej ustawie było to, że poza zwalczaniem choroby zawodowej, miała ona na celu poprzez zapewnienie ograniczenia jej rosnącej zachorowalności przedsiębiorstwa nie uciekały się do składania deklaracji chorobowych jedynie w celu uniknięcia zobowiązań prawnych i uzyskania dostępu do ulg finansowych instytucje.

Uchylenie SICA weszło w życie z dniem 1 grudnia 2016 r. Została ona uchylona w całości, częściowo dlatego, że część jej przepisów pokrywała się z ustawą o spółkach z 2013 r. Ustawa o spółkach obejmowała utworzenie Krajowego Trybunału ds. Prawa Spółek (NCLT) i Krajowego Trybunału Apelacyjnego ds. Prawa Spółek (NCLAT). NCLT rozpatruje m.in. sprawy związane z zarządzaniem spółkami, fuzjami i restrukturyzacją spółek. Uprawnienia NCLT uzupełnia Kodeks upadłościowy i upadłościowy z 2016 r., który stanowi, że procesy upadłościowe przedsiębiorstw można wszcząć przed NCLT.