Zrozumienie długu a Deficyt

Dług a Deficyt: przegląd

Dług to należne pieniądze, a deficyt to przyjęte pieniądze netto (jeśli są ujemne). Dług i deficyt to dwa najczęstsze terminy we wszystkich makrofinansach, a także jedne z najbardziej istotnych politycznie, inspirujących przepisów i decyzji wykonawczych, które mają wpływ na wiele osób.

Mimo że zaczynają się od wspólnej sylaby i mają zwodniczo podobne znaczenia, słowa nie mają nawet tej samej etymologii. “Dług” pochodzi od łacińskiego słowa „owe”, podczas gdy „deficyt” pochodzi od słowa oznaczającego „brak” lub „niepowodzenie” – dosłownie przeciwieństwo „robić”.

Wielkość każdego z nich niekoniecznie ma coś wspólnego z drugim, ale ma wiele wspólnego z rozmiarem podstawowej gospodarki. Dług to kumulacja lat deficytu (i okazjonalnej nadwyżki).

Dług

W roku podatkowym 2019 dług federalny USA wyniósł 22,8 biliona dolarów, deficyt 984 miliardy dolarów i nigdy nie będzie odwrotnie.Pierwsza z nich jest liczona przez całe życie, a druga jest kwotą obliczoną w określonym okresie. Gdyby dług federalny wzrósł jutro o 100 miliardów dolarów, dałoby nam to łącznie 22,9 biliona dolarów, gdzie pozostanie do następnego wzrostu lub spadku (z wyłączeniem odsetek). Nie jest więc tak, że po zakończeniu bieżącego okresu wszystko resetuje się do zera.

Dług nie musi oznaczać słabego gospodarka. Ważne jest, aby zrozumieć, że dług – należne pieniądze – jest z definicji negatywny i nigdy nie może być pozytywny. Tak długo, jak kraj musi finansować wszystko, co jest drogie, czy to płace sił zbrojnych, czy system autostrad międzystanowych, kraj ten będzie musiał wyemitować jakąś formę długu.

Dług narodu to pieniądze, które pożycza, a mianowicie zobowiązania, które muszą zostać spłacone w określonym terminie. Data ta jest zwykle ustalona, ​​w zależności od tego, czy pieniądze są w formie Bony skarbowe (mniej niż rok), Banknoty skarbowe (od roku do 10 lat), obligacje skarbowe (poza) lub jeden z wielu innych papierów wartościowych emitowanych przez rząd federalny.Może się to wydawać paradoksalne, ale wydatki generalnie zwiększają dług publiczny, podczas gdy wpływy go zmniejszają.

Spora liczba ekonomistów będzie argumentować, że dług powinien obejmować również biliony dolarów w walucie kraju, która jest w krążenie, wszystko to wszystko fiat, żadne z nich nie jest poparte niczym namacalnym, a jego wartość ustalona przez nic bardziej istotnego niż publiczność zgoda.

Nawet jeśli nie weźmiemy pod uwagę waluty, zdolność rządu USA do płacenia w ten sposób staje się błędnym lub cnotliwym kołem. „Pełna wiara i kredyt” rządu jest tak silna, że ​​sprawia, że ​​te bony skarbowe i związane z nimi zobowiązania są wystarczająco atrakcyjne, aby zachęcić inwestorów, co z kolei zachęca do kolejnych emisji długu. Problemem staje się sytuacja, gdy Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych pożycza pieniądze nie tylko prywatnym inwestorom, ale Rezerwa Federalna, płacąc prawej kieszeni tym, co ma w lewej kieszeni, nie mówiąc już o zagranicznych rządach. Ten dług rzeczywiście rośnie.

Deficyt

Jeśli chodzi o deficyt, to po prostu negatywna wersja nadwyżki. Weź dochód narodu (lub stanu, firmy lub gospodarstwa domowego), odejmij jego wydatki i gotowe. Oczywiście w przypadku prywatnej firmy nazywamy to stratą (lub zyskiem, gdy jest dodatnia). Ale istnieje analogia. Kilka lat temu Target (TGT) wydał 1,6 miliarda dolarów więcej niż rok wcześniej, co było najgorszym wynikiem wśród amerykańskich firm. Z dużym marginesem też.

Ale ogólny sprzedawca detaliczny ma inne cele finansowe niż suwerenny naród. Dla tych ostatnich, podnoszenie przychód jest stosunkowo łatwe. Po prostu zastosuj siłę, zwiększając podatki. Teoretycznie krajowe wpływy powinny z łatwością przewyższać wydatki, a tym samym „zarobić” krajowi nadwyżkę. Jednak organ podatkowy, który bezkrytycznie podnosi podatki, wkrótce znajdzie swoich obywateli w buncie. Tymczasem klienci Target mogą po prostu robić zakupy w Kohl’s (KSS).

Stany Zjednoczone mają największy deficyt budżetowy na świecie.Na przykład Katar, Makai, Kuwejt i Brunei mają jedne z największych nadwyżek budżetowych na świecie. I jeśli migracja netto między tymi krajami a Stanami Zjednoczonymi jest jakąkolwiek wskazówką, to ostatnie z nich jest nadal najbardziej pożądanym miejscem do życia.

Jeśli zastanawiasz się, jak to możliwe, w grze jest coś więcej niż tylko przychody przewyższające wydatki. Argumentem libertariańskim wydaje się, że obie liczby powinny być jak najniższe, a jeśli to oznacza, że ​​ta druga okaże się nieco większa niż pierwsza, niech tak będzie.

Gospodarka Stanów Zjednoczonych jest tak duża – około 25% światowej całości, mimo że Stany Zjednoczone stanowią tylko 4,4% całkowitej światowej ludności – że jej deficyt, choć zdecydowanie największy na Ziemi w wartościach bezwzględnych, znajduje się zdecydowanie pośrodku stawki we względnym warunki.