Główna prywatna rezydencja (Kanada) Definicja

Co to jest główna prywatna rezydencja (Kanada)?

Dyrektor prywatna rezydencja jest domem, który kanadyjski podatnik lub rodzina utrzymuje jako główne miejsce zamieszkania. Jednostka rodzinna może mieć tylko jedno główne prywatne miejsce zamieszkania w danym momencie. Aby się zakwalifikować, nieruchomość musi być własnością podatnik lub para, lub wpaść w osobiste zaufanie.

Zrozumienie głównych prywatnych rezydencji (Kanada)

W Kanadzie, kiedy sprzedajesz dom za więcej, niż go kupiłeś, rząd wymaga od Ciebie płacenia podatków od połowy tej kwoty

zysk. Zasady te nie mają jednak zastosowania, jeśli nieruchomość jest zarejestrowana jako główne miejsce zamieszkania.

Podatnik kanadyjski może wyznaczyć tylko jeden dom jako swoją główną prywatną rezydencję na dany rok. Zgodnie z kanadyjskimi przepisami podatkowymi, dom może być wyznaczony jako główna prywatna rezydencja za każdy rok, w którym podatnik, ich małżonek, konkubinalub ich dzieci były mieszkańcami Kanady. ten Kanadyjska Agencja Skarbowa (CRA) ma trzy inne wymagania, aby główna prywatna rezydencja kwalifikowała się:

• Podatnik musi posiadać nieruchomość samodzielnie lub wspólnie z małżonkiem lub partnerem
• Nieruchomość to „jednostka mieszkaniowa, dzierżawa udział w lokalu mieszkalnym lub udział w kapitale spółdzielni mieszkaniowej"
• Podatnik wyznacza nieruchomość jako główną prywatną rezydencję

Kwalifikuje się praktycznie każdy rodzaj fizycznej rezydencji, w tym domy, apartamenty, bliźniaki, domki, łodzie mieszkalne, przyczepy lub przyczepy mieszkalne. Grunt, na którym znajduje się mieszkanie, również kwalifikuje się do wyłączenia w pewnych granicach:do 1,24 akrów, według CRA. Limit ten może zostać przedłużony w niektórych przypadkach, jeśli gmina narzuci minimalną wielkość partii.

Wymagania dotyczące głównych prywatnych rezydencji (Kanada)

Od roku podatkowego 2016 kanadyjscy podatnicy-właściciele domów byli zobowiązani do zgłaszania podstawowych informacji na temat ich głównych prywatnych miejsc zamieszkania, aby kwalifikować się do zwolnienie. Obejmuje to datę nabycia, datę sprzedaży, wpływy z usposobienie, a także opis nieruchomości na ich zeznaniu podatkowym i zeznaniu świadczeń. Ten wymóg zgłaszania ma zastosowanie do każdej nieruchomości sprzedawanej w Kanadzie od 2016 r., nawet jeśli cały zysk jest w pełni chroniony przez główne zwolnienie dotyczące prywatnego zamieszkania.

Główna prywatna rezydencja jest zwolniona z podatku od zysków kapitałowych. Jednak podatnicy, którzy sprzedają swoją główną siedzibę, nadal muszą zgłosić tę sprzedaż. Musi być również wyznaczona jako prywatna rezydencja w dniu Załącznik 3: Zyski (lub straty) kapitałowe ich zeznania podatkowego w celu zakwalifikowania się do zwolnienia, wraz z formularzem T2091 (IND): Wyznaczenie nieruchomości jako głównego miejsca zamieszkania przez osobę fizyczną (inną niż osobisty trust).

Rząd federalny zezwala podatnikom na wyznaczenie dwóch nieruchomości jako głównych rezydencji, gdy sprzedają jedną i kupują drugą w tym samym roku. Podatnik musi wyznaczyć i zgłosić oba. Ta zasada jest nazywana zasadą „plus 1”.

Uwagi specjalne

Jeśli ktoś nie jest w stanie wyznaczyć domu jako swojego głównego miejsca zamieszkania przez wszystkie lata jego posiadania, część wszelkich zysków ze sprzedaży może podlegać opodatkowaniu jako zysk kapitałowy. Część zysku podlegająca opodatkowaniu jest oparta na wzorze uwzględniającym liczbę lat dom był własnością podatnika i przez ile z tych lat został wyznaczony jako główny prywatny? rezydencja.

Załóżmy na przykład, że małżeństwo ma między sobą dwie rezydencje — dom w mieście i domek na wsi. Tylko jeden z tych domów może być wyznaczony na główne miejsce zamieszkania na każdy rok. Przed 1982 r. każdy z małżonków mógł wyznaczyć odrębną nieruchomość jako główne miejsce zamieszkania na dany rok, pod warunkiem, że nieruchomość nie była współwłasnością. Jednak to luka był zamknięty. Pary małżeńskie i ich małoletnie dzieci niebędące w związku małżeńskim mogą teraz wyznaczyć w sumie tylko jeden dom na swoje główne prywatne miejsce zamieszkania każdego roku.

Podatnicy, którzy wykorzystują część swojego miejsca zamieszkania do celów biznesowych, muszą rozsądnie podzielić cenę sprzedaży i skorygowana podstawa kosztów (ACB) między częściami wykorzystywanymi jako miejsce zamieszkania i do generowania dochodu. Agencja ratingowa może uznać nieruchomość za miejsce zamieszkania, jeśli działalność jest drugorzędna w stosunku do użytkowania domu jako głównego miejsca zamieszkania, nie ma żadnych zmian strukturalnych w nieruchomości i nie ma ulga na koszty kapitałowe (CCA) dochodzone przeciwko nieruchomości. Jednym z przykładów, który pasuje do tego opisu, jest domowa placówka opieki dziennej.