Definicja systemu cen bazowych

Co to jest system cen według punktu bazowego?

Bazowy system cenowy to ceny geograficzne strategia, zgodnie z którą firmy ustalają opłatę za sprzedany towar, plus dodatkową opłatę frachtową, która jest obliczana na podstawie odległości klienta od miejsca rozpoczęcia, lub „punkt bazowy”. Kupujący znajdujący się bliżej punktu bazowego płacą mniej za wysyłkę niż ci, którzy znajdują się dalej.

Wycena w punkcie bazowym jest również znana jako wycena w punkcie bazowym i jest powszechnie używana przez oligopole dostarczanie jednorodnych towarów, które są nieporęczne i drogie do wysyłki.

Zrozumienie systemu cen w punkcie bazowym

Firmy korzystające z tego systemu opierają swoje ceny na dwóch składnikach. Najpierw firma ustala cenę bazową produktu, czyli tyle, ile kosztuje przy bramie fabryki. Następnie ustala cenę frachtu lub przesyłki, opartą na miejscu, w którym klient kupuje znajduje się produkt i jak daleko znajduje się klient od ustalonej lokalizacji, zwanej bazą punkt.

Ta dodatkowa opłata ma na celu pokrycie dodatkowych kosztów wysyłki rzeczy bardzo ciężkich, nieporęcznych i drogich, takich jak cement, stal lub samochody.

Uwagi specjalne

Zazwyczaj punkt bazowy znajduje się w tym samym miejscu co produkcja punkt, co oznacza, że ​​opłata za wysyłkę jest ustalana na podstawie odległości klienta lub miejsca dostawy od tego punktu. Może to jednak stać się kontrowersyjne, gdy punkt bazowy różni się od rzeczywistej lokalizacji, z której element jest wysyłany.

Może się tak zdarzyć, jeśli firma ma kilka zakładów produkcyjnych, ale tylko jeden punkt bazowy lub jeśli towar jest produkowany w fabryce, a następnie przechowywany w magazynie. Jeśli punktem bazowym jest fabryka, odległość między magazynem a miejscem dostawy może nie być taka sama jak fabryka i miejsce dostawy oraz opłata za fracht mogą być niedokładne, co prowadzi do tzw fracht.

Innymi słowy, kupujący znajdujący się w pobliżu zakładu niebędącego bazą, z której towar jest wysyłany, płaci więcej za dostawę niż klient znajdujący się bliżej punktu bazowego, ale dalej od miejsca docelowego, w którym znajdują się przedmioty wysłane.

Krytyka systemu cen bazowych

Od samego początku system ustalania cen w punkcie bazowym spotykał się ze sprzeciwem ze względu na jego ukartowany, kartel Natura. Duże firmy z oligopolem nad towarem mogą ustalić podobną początkową cenę swojego produktu. Następnie, po ustaleniu punktu bazowego, nie ma zachęty do zakładania zakładów produkcyjnych w lokalizacjach poza obszarem. Dlatego konkurencja ma tendencję do skupiania się w jednym regionie z niewielkimi różnicami cen.

Zakładając, że wszystkie firmy przestrzegają umowy w sprawie systemu ustalania cen w punkcie bazowym, konkurencja cenowa jest unikany i udział w rynku jest obsługiwany.

Ustalanie cen punktowych było kiedyś powszechną praktyką w Stanach Zjednoczonych, zwłaszcza w przemyśle stalowym, cementowym i motoryzacyjnym. W 1948 r. Sąd Najwyższy orzekł w sprawie Federalna Komisja Handlu (FTC) v. Cement Institute i in., że ogólnobranżowy system punktów bazowych stosowany w przemyśle cementowym doprowadził do niezgodnych z prawem dyskryminacja cenowa.

Orzeczenie to pojawiło się 24 lata po tym, jak FTC nakazała United States Steel Corporation (x) i siedem z jego spółki zależne, które łącznie wyprodukowały około 50% całkowitej produkcji stali walcowanej w Stanach Zjednoczonych, aby przestać przestrzegać tak zwanego systemu cen „Pittsburgh Plus”. Sprawcy sprzedawali swoje produkty po cenie bazowej, a następnie doliczali opłatę frachtową. Ta ostatnia opłata została uznana za niesprawiedliwą, ponieważ przesyłki były często realizowane z zakładu lub magazynu znajdującego się bliżej punktu dostawy niż Pittsburgh. Ta informacja nie została ujawniona kupującym.