Prywatyzacja zysków i socjalizacja strat Definicja
Co to jest prywatyzacja zysków i socjalizacja strat?
Prywatyzacja zysków i socjalizacja strat odnosi się do praktyki traktowania firmy zyski jako prawowita własność akcjonariuszy i straty spółki jako odpowiedzialność, którą społeczeństwo musi wziąć na siebie. Innymi słowy, rentowność korporacji działa wyłącznie na ich korzyść akcjonariusze. Ale kiedy firmy upadną, konsekwencje – straty i naprawa – są odpowiedzialnością ogółu społeczeństwa.
Kluczowe dania na wynos
- Prywatyzacja zysków i uspołecznianie strat to praktyka pozwalająca akcjonariuszom czerpać korzyści z zysków firmy, jednocześnie czyniąc społeczeństwo odpowiedzialnym za ich straty.
- Socjalizacja strat generalnie odnosi się do pewnego rodzaju interwencji rządowej poprzez ratowanie lub dotacje.
- Wyrażenie prywatyzacja zysków i socjalizacja strat ma wiele synonimów, w tym socjalizm dla bogatych, kapitalizm dla biednych i cytrynowy socjalizm.
- Zwolennicy koncepcji prywatyzacji zysków i uspołeczniania strat uzasadniają tę praktykę, twierdząc, że niektóre firmy są zbyt duże, by upaść.
Zrozumienie zysków prywatyzacyjnych i strat towarzyskich
Podstawą tej koncepcji jest odmienne traktowanie zysków i strat. Kiedy firmy, nawet te, które są w publicznym obrocie, są opłacalne, to akcjonariusze czerpią korzyści. W związku z tym korzyści odnosi tylko określona grupa osób. Ale kiedy straty, jakich doświadczają te firmy, są wysokie, podatników musi ponieść ciężar.
Pomysł prywatyzacji zysków i uspołecznienia strat na ogół przybiera formę pewnego rodzaju interwencji rządów. To może być przez bailouty lub dowolna liczba dotacje.
Duże korporacje, ich kadra kierownicza i ich udziałowcy mogą czerpać korzyści z rządu subsydia i ratunki w dużej mierze ze względu na ich zdolność do kultywowania lub kupowania wpływów poprzez lobbyści. Jednocześnie obrońcy kontrowersyjnych dotacji i ratowań twierdzą, że niektóre firmy są: zbyt duże, by upaść.
To uzasadnienie opiera się na założeniu, że pozwolenie na ich upadek spowodowałoby spowolnienie gospodarcze i miałoby znacznie bardziej zgubne skutki dla ludności klasy robotniczej i średniej niż akcje ratunkowe. To była podstawa ratowania dużych banków i producentów samochodów po kryzys gospodarczy 2007 r..
Ludzie, którzy bronią kontrowersyjnych dotacji i ratowań, twierdzą, że niektóre firmy są zbyt duże, by upaść i wymagają uspołecznienia strat.
Wyrażenie prywatyzacja zysków i socjalizacja strat ma wiele synonimów, w tym socjalizm dla bogatych, kapitalizm dla biednych i cytrynowy socjalizm. Ten ostatni został wymyślony w 1974 roku w artykule New York Times dotyczącym decyzji stanu Nowy Jork o zakupie dwóch na wpół wykończonych elektrowni od podupadłego koncernu energetycznego ConEd za 500 milionów dolarów.
Przykład prywatyzacji zysków i towarzyskich strat
Jednym z najnowszych przykładów prywatyzacji zysków i uspołecznienia strat jest ratowanie banków, ubezpieczycieli i producentów samochodów po kryzysie finansowym.
ten Program pomocy w przypadku kłopotliwych aktywów (TARP) z 2008 r. upoważnił Skarb Stanów Zjednoczonych pod rządami prezydenta Baracka Obamy do wydania 700 miliardów dolarów z pieniędzy podatników ratować te firmy, z których wiele przyczyniło się do kryzysu poprzez lekkomyślne – i przez pewien czas niezwykle dochodowe – inwestycje w ryzykowne instrumenty pochodne zabezpieczone hipoteką. W rzeczywistości jednak wykorzystano tylko 426,4 miliarda dolarów.
Niektórzy pracownicy upadających firm otrzymali wielomilionowe premie, mimo przyjęcia pieniędzy z TARP i Rezerwa Federalna (Karmiony). Z kolei 861 664 rodzin straciło swoje domy z powodu wykluczenie w 2008. Media i opinia publiczna powszechnie postrzegały ten kontrast jako przykład wsparcia, jakie bogaci ludzie otrzymują od rządu kosztem zwykłych obywateli.