12b-1: Zrozumienie opłat za fundusze powiernicze

Podobnie jak w przypadku każdego przedsiębiorstwa komercyjnego, branża funduszy powierniczych pobiera opłaty za oferowane usługi. W swojej najbardziej podstawowej formie usługi te polegają na zarządzaniu pulą połączonych aktywów zgodnie ze strategią inwestycyjną. Strategia ta może obejmować osiąganie wyników lepszych od indeksu w czasie. W rzeczywistości ta strategia jest siłą napędową aktywnie zarządzany fundusz składnik branży.

Dobrze zarządzany fundusz będzie z czasem zyskiwał na popularności i pozyskiwał więcej inwestorów. Jednak od kilkudziesięciu lat i z powodów, które kiedyś były o wiele bardziej sensowne niż dzisiaj, fundusze inwestycyjne obciążyły dotychczasowych inwestorów za marketing i promocję swoich usług wśród potencjalnych inwestorów. Opłaty te są znane jako 12b-1 opłaty.

Podstawy opłaty 12b-1

Fundusz powierniczy pobiera od inwestorów opłatę w wysokości 12b-1 na pokrycie kosztów marketingu i promocji. Zgodnie z dyskusją na temat opłat 12b-1 na stronie internetowej Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC), „opłaty te są potrącane z funduszu inwestycyjnego w celu wynagradzania specjalistów ds. papierów wartościowych za wysiłki w zakresie sprzedaży i usługi świadczone na rzecz funduszu inwestorzy."

Opisuje również, że opłaty 12b-1 pojawiły się po raz pierwszy w latach 70., w okresie, gdy fundusze powiernicze widziały znaczne umorzenia i chciały mieć sposób na przyciągnięcie nowych aktywów. Fundusze potrzebowały wystarczających aktywów, aby chronić obecnych inwestorów przed koniecznością zarządzania funduszami: dokonywać wymuszonej sprzedaży po obniżonych cenach aktywów lub gdy akcje i obligacje nie były notowane po korzystnych poziomy. Oficjalna nazwa opłaty wywodzi się z zasady SEC z 1980 r. wprowadzonej w celu zezwolenia na jej stosowanie.

Szybko do przodu około pół wieku, możliwość pobierania przez fundusze opłat w wysokości 12b-1 stała się bardziej kontrowersyjna. Dużo bardziej popularne są obecnie fundusze inwestycyjne, co sprawia, że ​​pierwotna motywacja do tworzenia składki jest mniej znacząca. Fundusze są również znacznie większe, a największe zarządzają aktywami o wartości setek miliardów dolarów. 12b-1 mają również opłatę procentową, taką jak 25 punktów bazowych lub 0,25% wszystkich aktywów zarządzanych w funduszu. Mając miliardy w zarządzaniu, trudno dostrzec potrzebę obciążania inwestorów za sprzedaż funduszu innym potencjalnym inwestorom. Szacunkowe opłaty 12b-1 wynosiły w ostatnich latach około 10 miliardów dolarów rocznie we wszystkich funduszach, które pobierają opłatę.

Gdzie znaleźć opłatę 12b-1?

Opłata 12b-1 jest składnikiem sumy funduszu inwestycyjnego Współczynnik kosztów. Strony internetowe, w tym Morningstar i Yahoo! Finanse zazwyczaj wymieniają całkowity wskaźnik kosztów według funduszu. Jednak, aby uzyskać jak najdokładniejsze i aktualne wskaźniki wydatków, należy sięgnąć do funduszu inwestycyjnego prospekt. W prospekcie należy wyszczególnić określone opłaty i prowizje dla każdej oferowanej klasy funduszy inwestycyjnych.

Prospekt emisyjny funduszu inwestycyjnego będzie zawierał jedną lub więcej sekcji wyszczególniających opłaty i wydatki. Ogólnie rzecz biorąc, roczne koszty operacyjne funduszu zostaną podzielone na składniki. Największą opłatą jest zazwyczaj opłata za zarządzanie, którą pobierają zarządzający portfelem za prowadzenie funduszu. Podana zostanie również opłata dystrybucyjna, czyli opłata 12b-1. Inne opłaty i wydatki mogą obejmować opłaty za sprzedaż, takie jak: front-end oraz back-end obciążenia sprzedażowe, które inwestorzy ponoszą, kiedy kupują lub sprzedają fundusz. Mogą również wystąpić inne koszty operacyjne, takie jak opłaty za administrowanie kontem, opłaty za prowadzenie dokumentacji oraz opłaty sieciowe dla hurtowników i innych pośredników finansowych, którzy również pomagają sprzedawać fundusz.

Istnieją inne opłaty za sprzedaż poza opłatami marketingowymi i promocyjnymi 12b-1. Zostaną one wyraźnie podzielone i wyszczególnione w prospekcie funduszu inwestycyjnego lub w odpowiednim dokumencie zwanym oświadczeniem o dodatkowych informacjach.

Ważne uwagi

Inwestorzy mogą kwestionować, czy fundusz powierniczy może pobierać od swoich obecnych inwestorów opłatę rynkową i promować fundusz wśród innych potencjalnych inwestorów. W związku z tym problemem od czasu do czasu narastają kontrowersje, zwłaszcza po kryzysie kredytowym i wynikającym z niego Great Recesja, która zakwestionowała wiele aspektów funkcjonowania branży usług finansowych i obciąża ją klientów.

Propozycje SEC w tamtym czasie miały na celu ograniczenie opłaty 12b-1 do 25 punktów bazowych i uczynienie tej opłaty bardziej przejrzystą dla inwestorzy, którzy mogą nawet nie wiedzieć, że są obciążani opłatami za marketing, promocję i związaną z nimi sprzedaż zajęcia.

Dolna linia

Wiele funduszy inwestycyjnych zasługuje na krytykę za wysokie opłaty i nierówne wyniki. Biorąc to pod uwagę, wiele wartościowych funduszy o świetnych wynikach pobiera bardzo rozsądne opłaty. W rzeczywistości 30% funduszy inwestycyjnych nie pobiera opłat w wysokości 12b-1, ponieważ ich menedżerowie uważają je za niepotrzebne lub raczej chronią interesy finansowe swoich dotychczasowych inwestorów.

Aby znaleźć najlepsze fundusze i zrównoważyć ryzyko z korzyściami funduszy, które pobierają opłaty w wysokości 12b-1, inwestorzy powinni zapoznać się z prospekt emisyjny i NOK, a następnie podjąć świadomą decyzję o tym, czy fundusz ma szansę uzyskać wystarczający zwrot z opłaty, którą będzie opłata.