Struktura funduszu private equity

Chociaż historia nowoczesnych inwestycji private equity sięga początku ubiegłego wieku, tak naprawdę nie zyskały one rozgłosu aż do lat 80. XX wieku. Mniej więcej w tym czasie technologia w Stanach Zjednoczonych zyskała bardzo potrzebny impuls od kapitał wysokiego ryzyka.

Wiele raczkujących i borykających się z trudnościami firm było w stanie pozyskać fundusze ze źródeł prywatnych, zamiast iść na rynek publiczny. Niektóre z wielkich nazwisk, które znamy dzisiaj —jabłkona przykład — mogli umieścić swoje nazwiska na mapie dzięki środkom, które otrzymali od private equity.

Nawet jeśli te fundusze obiecują inwestorom duże zyski, mogą nie być łatwo dostępne dla przeciętnych inwestor. Firmy na ogół wymagają inwestycji w wysokości co najmniej 200 000 USD, co oznacza, że ​​private equity jest skierowane do inwestorów instytucjonalnych lub tych, którzy mają do dyspozycji dużo pieniędzy.

Jeśli tak się stanie i jesteś w stanie spełnić początkowe minimalne wymagania, pokonałeś pierwszą przeszkodę. Ale zanim zainwestujesz w

prywatny fundusz kapitałowy, powinieneś dobrze znać typowe struktury tych funduszy.

Podstawy funduszy private equity

Kapitał prywatny fundusze to fundusze zamknięte, które są uważane za alternatywną klasę inwestycyjną. Ponieważ są prywatne, ich kapitał nie jest notowany na giełdzie publicznej. Te fundusze pozwalają osoby zamożne oraz różne instytucje, które bezpośrednio inwestują i nabywają udziały kapitałowe w firmach.

Fundusze mogą rozważyć zakup udziałów w firmach prywatnych lub spółkach publicznych z zamiarem usunięcia tych ostatnich z publicznych giełd papierów wartościowych i przejęcia ich na własność prywatną. Po pewnym czasie fundusz private equity zazwyczaj pozbywa się swoich udziałów za pomocą szeregu opcji, w tym: początkowa oferta publiczna (IPO) lub sprzedaż innym firmom private equity.

Chociaż minimalne inwestycje różnią się dla każdego funduszu, struktura funduszy private equity historycznie jest zgodna z podobnymi ramami, które obejmują klasy partnerów funduszu, opłaty za zarządzanie, horyzonty inwestycyjnei inne kluczowe czynniki określone w Spółka komandytowa umowa (LPA).

W większości fundusze private equity były regulowane w znacznie mniejszym stopniu niż inne aktywa na rynku. Dzieje się tak dlatego, że inwestorzy o wysokiej wartości netto są uważani za lepiej przygotowanych do ponoszenia strat niż przeciętni inwestorzy. Ale podążając za kryzys finansowy, rząd przyglądał się private equity znacznie dokładniej niż kiedykolwiek wcześniej.

Opłaty

Jeśli znasz strukturę opłat w funduszu hedgingowym, zauważysz, że jest ona bardzo podobna do struktury funduszy private equity. Pobiera zarówno opłatę za zarządzanie, jak i opłatę za wyniki.

ten Opłata za zarządzanie to około 2% kapitału zaangażowanego w inwestycje w fundusz. Więc fundusz z aktywa pod zarządzaniem, (AUM) w wysokości 1 miliarda USD pobiera opłatę za zarządzanie w wysokości 20 milionów USD. Opłata ta obejmuje opłaty operacyjne i administracyjne funduszu, takie jak pensje, opłaty transakcyjne — w zasadzie wszystko, co jest potrzebne do prowadzenia funduszu. Podobnie jak w przypadku każdego funduszu, opłata za zarządzanie jest pobierana, nawet jeśli nie generuje dodatniego zwrotu.

ten opłata za występ, z drugiej strony, to procent zysków generowanych przez fundusz, które są przekazywane do komplementariusz (GP). Opłaty te, które mogą sięgać nawet 20%, są zwykle uzależnione od zapewnienia przez fundusz dodatniego zwrotu. Uzasadnieniem opłat za wyniki jest to, że pomagają pogodzić interesy zarówno inwestorów, jak i zarządzającego funduszem. Jeśli zarządzający funduszem jest w stanie to zrobić z powodzeniem, jest w stanie uzasadnić swoją opłatę za wyniki.

Partnerzy i obowiązki

Fundusze private equity mogą się zaangażować wykupy lewarowane (LBO), dług mezzanine, pożyczki typu private placement, dług zagrożony lub znajdują się w portfelu funduszu funduszy. Chociaż wiele różne możliwości istnieją dla inwestorów, fundusze te są najczęściej projektowane jako spółki komandytowe.

Ci, którzy chcą lepiej zrozumieć strukturę funduszu private equity, powinni rozpoznać dwie klasyfikacje udziału funduszu. Po pierwsze, partnerzy funduszu private equity nazywani są komplementariuszami. W ramach struktury każdego funduszu, GPs mają prawo do zarządzania funduszem private equity i wyboru, które inwestycje będą włączać do swoich portfeli. Lekarze rodzinni są również odpowiedzialni za uzyskanie zobowiązań kapitałowych od inwestorów znanych jako komandytariusze (płyty LP). Ta klasa inwestorów zazwyczaj obejmuje instytucje — fundusze emerytalne, dotacje uniwersyteckie, firmy ubezpieczeniowe — oraz osoby o wysokich dochodach.

Komandytariusze nie mają wpływu na decyzje inwestycyjne. W momencie pozyskania kapitału dokładne inwestycje uwzględnione w funduszu są nieznane. LP mogą jednak zdecydować, że nie będą dokonywać żadnych dodatkowych inwestycji na rzecz funduszu, jeśli staną się niezadowoleni z funduszu lub menedżer portfela.

Umowa spółki komandytowej

Kiedy fundusz pozyskuje pieniądze, inwestorzy instytucjonalni i indywidualni zgadzają się na określone warunki inwestowania przedstawione w umowie spółki komandytowej. Tym, co odróżnia każdą klasyfikację partnerów w tej umowie, jest ryzyko do każdego. LP ponoszą odpowiedzialność do pełnej kwoty pieniędzy, które zainwestują w fundusz. Lekarze rodzinni są jednak w pełni odpowiedzialni za rynek, co oznacza, że ​​jeśli fundusz straci wszystko, a jego konto stanie się ujemne, lekarze ponoszą odpowiedzialność za wszelkie długi lub obowiązki fundusz jest winien.

LPA określa również ważne koło życia wskaźnik znany jako „Czas trwania funduszu”. Fundusze PE mają tradycyjnie skończoną długość 10 lat, składającą się z pięciu różnych etapów:

• Organizacja i formacja.
• Okres zbierania funduszy. Okres ten trwa zwykle dwa lata.
• Trzyletni okres pozyskiwania transakcji i inwestowania.
• Okres zarządzanie portfelem.
• Do siedmiu lat wychodzenia z istniejących inwestycji poprzez IPO, rynki wtórnelub handluj sprzedażą.

Fundusze private equity zazwyczaj zamykają każdą transakcję w określonym czasie ze względu na strukturę zachęt i możliwą chęć GP do pozyskania nowego funduszu. Jednak na te ramy czasowe mogą mieć wpływ niekorzystne warunki rynkowe, takie jak okresy, w których są różne opcje wyjścia, takie jak IPO, mogą nie przyciągnąć pożądanego kapitału do sprzedaży firmy.

Jednym z najbardziej lukratywnych wyjść PE w 2020 r. była sprzedaż przez Providence Equity ich udziałów w Zenimax Media, spółce macierzystej Bethesda Softworks, twórcy gier. Firma sprzedała swój udział, który nabyła w 2007 roku, firmie Microsoft za 7,5 miliarda dolarów, co nie jest złe, biorąc pod uwagę, że ich początkowa inwestycja wyniosła zaledwie 300 milionów dolarów.

Struktura inwestycji i wypłat

Być może najważniejsze elementy LPA każdego funduszu są oczywiste: zwrot z inwestycji oraz koszty prowadzenia interesów z funduszem. Oprócz prawa do decyzji lekarze pierwszego kontaktu otrzymują: Opłata za zarządzanie i „nosić”.

LPA tradycyjnie określa opłaty za zarządzanie dla komplementariuszy funduszu. Często zdarza się, że fundusze private equity wymagają rocznej opłaty w wysokości 2% zainwestowanego kapitału, aby zapłacić za firmę wynagrodzenia, sourcing transakcji i usługi prawne, koszty danych i badań, marketing oraz dodatkowe stałe i koszty zmienne. Na przykład, jeśli firma private equity pozyskała fundusz o wartości 500 milionów dolarów, zebrałaby 10 milionów dolarów każdego roku na pokrycie wydatków. W trakcie 10-letniego cyklu funduszy firma PE zbiera 100 milionów dolarów w opłaty, co oznacza, że ​​w ciągu tej dekady zainwestowano 400 milionów dolarów.

Spółki private equity również otrzymują przeniesienie, co jest opłata za występ czyli tradycyjnie 20% nadwyżki zyski brutto dla funduszu. Inwestorzy zazwyczaj są skłonni do uiszczenia tych opłat ze względu na zdolność funduszu do pomocy w zarządzaniu i łagodzeniu skutków ład korporacyjny oraz kwestie zarządzania, które mogą negatywnie wpłynąć na spółkę publiczną.

Inne względy

LPA zawiera również ograniczenia nałożone na lekarzy rodzinnych dotyczące rodzajów inwestycji, które mogą rozważyć. Ograniczenia te mogą obejmować rodzaj branży, wielkość firmy, dywersyfikacja wymagań i lokalizacji potencjalnych celów akwizycji. Ponadto lekarze rodzinni mogą przeznaczyć tylko określoną kwotę pieniędzy z funduszu na każdą transakcję, którą finanse. Zgodnie z tymi warunkami fundusz musi pożyczyć resztę swojego kapitału od banków, które mogą udzielać pożyczek z różnymi wielokrotnościami przepływów pieniężnych, co może testować rentowność potencjalnych transakcji.

Możliwość ograniczenia potencjalnego finansowania do konkretnej transakcji jest ważna dla komandytariuszy, ponieważ utrzymywanie kilku połączonych inwestycji poprawia struktura zachęt dla lekarzy rodzinnych. Inwestowanie w wiele firm wiąże się z ryzykiem dla lekarzy ogólnych i może zmniejszyć potencjalne przeniesienie w przypadku przeszłej lub przyszłej transakcji gorsze wyniki lub skręć w negatyw.

Tymczasem LP nie mają prawa weta wobec poszczególnych inwestycji. Jest to ważne, ponieważ LP, którzy przewyższają liczbę lekarzy ogólnych w funduszu, zwykle sprzeciwialiby się pewnym inwestycje z powodu obaw związanych z zarządzaniem, szczególnie na wczesnych etapach identyfikacji i finansowania firm. Wielokrotne weta firm może zmniejszyć pozytywne bodźce stworzone przez mieszanie się inwestycji funduszy.

Dolna linia

Firmy private equity oferują wyjątkowe możliwości inwestycyjne dla osób o wysokiej wartości netto i inwestorzy instytucjonalni. Ale każdy, kto chce zainwestować w fundusz PE, musi najpierw zrozumieć jego strukturę, aby był świadomy kwoty czas, jaki będą musieli zainwestować, wszystkie powiązane opłaty za zarządzanie i wyniki oraz związane z nimi zobowiązania.

Zazwyczaj fundusze PE działają przez 10 lat, wymagają 2% rocznych opłat za zarządzanie i 20% opłat za wyniki, i wymagać od LP przejęcia odpowiedzialności za ich indywidualną inwestycję, podczas gdy lekarze pierwszego kontaktu zachowują kompletność odpowiedzialność.