Zrozumieć historię nowoczesnego portfolio

Mówiąc o inwestycji portfele, bardzo niewiele osób jest zdezorientowanych tym terminem. Portfel inwestycyjny to zbiór aktywów przynoszących dochód, które zostały zakupione, aby osiągnąć cel finansowy. Gdybyś jednak cofnął się 50 lat wstecz wehikułem czasu, nikt nie miałby najmniejszego pojęcia, o czym mówisz. To zdumiewające, że coś tak fundamentalnego jak portfel inwestycyjny nie istniało aż do późnych lat sześćdziesiątych. Idea portfeli inwestycyjnych stała się tak zakorzeniona, że ​​nie wyobrażamy sobie świata bez nich, ale nie zawsze tak było.

W tym artykule przyjrzymy się ewolucji nowoczesnego portfolio od jego skromnych początków w nijakim iw dużej mierze ignorowana, praca doktorska, aż do jej obecnej dominacji, gdzie wydaje się, że prawie każdy wie, co masz na myśli, gdy mówisz „ty lepszy zdywersyfikuj swoje portfolio."

Początek teorii portfela

W latach 30., przed pojawieniem się teorii portfolio, ludzie wciąż mieli „portfolio”. Jednak ich postrzeganie portfela było bardzo różne, podobnie jak pierwotna metoda jego budowania. W 1938 roku John Burr Williams napisał książkę pt Teoria wartości inwestycji który uchwycił myślenie czasu: model zniżek dywidendowych. Celem większości inwestorów było znalezienie dobrych akcji i kupienie ich po najlepszej cenie.

Niezależnie od intencji inwestora, inwestowanie polegało na obstawianiu akcji, o których myślałeś, że mają najlepszą cenę. W tym okresie informacje wciąż napływały powoli, a ceny na taśma ticker nie opowiedział całej historii. Luźne drogi rynku, choć zaostrzone przez przepisy księgowe po Wielka Depresja, zwiększyły postrzeganie inwestowania jako formy hazardu dla osób zbyt zamożnych lub wyniosłych, by pokazywać twarze na torze.

W tej dziczy profesjonalni menedżerowie lubią Benjamin Graham poczyniła ogromne postępy, najpierw zdobywając dokładne informacje, a następnie odpowiednio je analizując, aby podejmować decyzje inwestycyjne. Odnoszący sukcesy menedżerowie finansowi byli pierwszymi, którzy spojrzeli na podstawy przy podejmowaniu decyzji, ale ich motywacja wynikała z podstawowego dążenia do znalezienia dobrych firm tanio. Nikt nie skupiał się na ryzyku, dopóki mało znany, 25-letni student nie zmienił świata finansów.

Harry Markowitz i współczesna teoria portfela (MPT)

Historia mówi, że Harry Markowitz, wówczas doktorant z badań operacyjnych, szukał tematu do swojej pracy doktorskiej. Przypadkowe spotkanie z maklerem giełdowym w poczekalni skierowało go w stronę pisania o rynku. Kiedy Markowitz czytał książkę Johna Burra Williamsa, uderzył go fakt, że nie poświęcono mu uwagi ryzyko konkretnej inwestycji.

To zainspirowało go do napisania „Wyboru portfela”, artykułu opublikowanego po raz pierwszy w marcu 1952 roku Dziennik Finansów. Zamiast wywoływać fale w całym świecie finansów, praca przez dekadę leżała na zakurzonych półkach bibliotecznych, zanim została ponownie odkryta.

Jednym z powodów, dla których „Wybór portfolio” nie wywołał natychmiastowej reakcji jest to, że tylko cztery z 14 stron zawierały jakikolwiek tekst lub dyskusję. W pozostałych dominowały wykresy i gryzmoły numeryczne. Artykuł matematycznie udowodnił dwa stare aksjomaty: „nic nie ryzykujesz, nic nie zyskujesz” i „nie wkładaj wszystkich jajek do jednego koszyka”.

Inwestor i tolerancja na ryzyko

Interpretacje artykułu doprowadziły do ​​wniosku, że sednem każdego portfela powinno być ryzyko, a nie najlepsza cena. Ponadto, gdy inwestor tolerancja ryzyka powstała, budowanie portfela było ćwiczeniem z wpięcia inwestycji w formułę.

„Wybór portfela” jest często rozpatrywany w tym samym świetle, co Newtona Philosophiae Naturalis Principia Mathematica— w końcu ktoś inny by o tym pomyślał, ale prawdopodobnie nie zrobiliby tego tak elegancko.

Jak działa współczesna teoria portfela

Praca Markowitza sformalizowała kompromis między inwestorami. Na jednym końcu chwiejnego inwestowania znajdują się wehikuły inwestycyjne, takie jak akcje o wysokim ryzyku i wysokich zyskach. Na drugim końcu są problemy z zadłużeniem jak krótkoterminowy bony skarbowe które są inwestycjami niskiego ryzyka i niskimi zwrotami. W środku starają się zachować równowagę wszyscy inwestorzy, którzy chcą jak najwięcej zyskać przy jak najmniejszym ryzyku. Markowitz stworzył sposób matematycznego dopasowania tolerancji ryzyka inwestora i oczekiwań dotyczących wynagrodzenia w celu stworzenia idealnego portfela.

Wybrał grecką literę beta reprezentujący zmienność portfela akcji w porównaniu z szerokim indeksem rynkowym. Jeśli portfel ma niską beta, oznacza to, że porusza się wraz z rynkiem. Bardzo pasywne inwestowanie portfele couch-potato mają niskie beta. Jeśli portfel ma wysoką beta, oznacza to, że jest bardziej zmienny niż rynek.

Pomimo konotacji tego słowa lotny, niekoniecznie jest to zła rzecz. Gdy rynek zyskuje, bardziej zmienny portfel może zyskać znacznie więcej. Tymczasem, gdy rynek spada, ten sam zmienny portfel może stracić więcej. Ten styl nie jest ani dobry, ani zły, jest po prostu ofiarą większej fluktuacji.

Wpływ nowoczesnej teorii portfela

Teoria ta dała inwestorom możliwość żądania portfeli, które pasują do ich profilu ryzyka/zysku, zamiast brania tego, co dał im ich broker. Byki mogły wybrać większe ryzyko; niedźwiedzie mogły wybrać mniej. W wyniku tych żądań Model wyceny aktywów kapitałowych (CAPM) stał się ważnym narzędziem tworzenia zrównoważonych portfeli. Wraz z innymi ideami, które wówczas się utrwalały, CAPM i beta stworzyli Nowoczesna teoria portfela (MPT).

Dolna linia

Konsekwencje MPT przełamały Wall Street serią fal. Menedżerowie, którzy kochali swoje „przekonujące transakcje” i „dwóch pistoletów”, byli wrogo nastawieni do inwestorów, którzy chcieli rozcieńczyć swoje zyski, minimalizując ryzyko.

Opinia publiczna, zaczynając od inwestorzy instytucjonalni jak fundusze emerytalne, ostatecznie wygrał. Dzisiaj nawet najbardziej entuzjastyczny menedżer pieniędzy musi wziąć pod uwagę wartość beta portfela przed dokonaniem transakcji. Co więcej, MPT stworzyło drzwi, przez które na Wall Street weszło indeksowanie i pasywne inwestowanie.