Co to jest handel międzynarodowy/globalny?

Jeśli możesz wejść do supermarketu i znaleźć kostarykańskie banany, brazylijską kawę i butelkę południowoafrykańskiego wina, doświadczasz wpływu handlu międzynarodowego.

Handel międzynarodowy pozwala krajom rozszerzyć swoje rynki i uzyskać dostęp do towarów i usług, które w innym przypadku nie byłyby dostępne w kraju. W wyniku handlu międzynarodowego rynek jest bardziej konkurencyjny. To ostatecznie skutkuje bardziej konkurencyjnymi cenami i dostarcza konsumentowi tańszy produkt do domu.

Zrozumienie handlu międzynarodowego

Handel międzynarodowy był kluczem do wzrostu światowej gospodarki. W gospodarce światowej zarówno podaż, jak i popyt – a tym samym ceny – mają wpływ i są pod wpływem wydarzeń globalnych.

Na przykład zmiany polityczne w Azji mogą spowodować wzrost kosztów pracy. Może to spowodować wzrost kosztów produkcji amerykańskiej firmy sneakersowej z siedzibą w Malezji, która wtedy powodują wzrost ceny pary tenisówek, którą amerykański konsument może kupić w swoim lokalnym sklepie Centrum handlowe.

Przywozy i wywozy

Produkt sprzedawany na rynku globalnym nazywa się an eksport, a produkt kupowany na rynku światowym jest import. Import i eksport są rozliczane w rachunek bieżący w bilansie płatniczym kraju.

Globalny handel umożliwia bogatym krajom korzystanie z ich zasobów — na przykład siły roboczej, technologii lub stolica-wydajniej. Różne kraje są wyposażone w różne aktywa i zasoby naturalne: ziemię, pracę, kapitał i technologię itp. Pozwala to niektórym krajom na bardziej wydajną produkcję tego samego dobra – innymi słowy, szybciej i po niższych kosztach. Dlatego mogą sprzedawać taniej niż inne kraje. Jeśli kraj nie może wydajnie wyprodukować przedmiotu, może go zdobyć, handlując z innym krajem, który to potrafi. Jest to znane jako specjalizacja w handlu międzynarodowym.

Na przykład Anglia i Portugalia odniosły korzyści ze specjalizacji i handlu zgodnie z ich przewagą komparatywną. Portugalia ma obfite winnice i może produkować wino niskim kosztem, podczas gdy Anglia jest w stanie produkować taniej tkaniny, ponieważ jej pastwiska są pełne owiec. Każdy kraj w końcu uznałby te fakty i przestałby próbować wytwarzać produkt, który byłby bardziej kosztowny w wytwarzaniu w kraju, na rzecz angażowania się w handel. Rzeczywiście, z czasem Anglia przestała produkować wino, a Portugalia przestała produkować tkaniny. Oba kraje dostrzegły, że na ich korzyść będzie zaprzestanie wysiłków na rzecz produkowania tych przedmiotów w kraju, a zamiast tego handlowanie między sobą w celu ich nabycia.

Przewaga komapratywna

Te dwa kraje zdały sobie sprawę, że mogą produkować więcej, koncentrując się na tych produktach, dla których mają przewaga komapratywna. W takim przypadku Portugalczycy zaczęliby produkować tylko wino, a Anglicy tylko bawełnę. Każdy kraj może teraz tworzyć wyspecjalizowaną produkcję 20 jednostek rocznie i handlować równymi proporcjami obu produktów. W związku z tym każdy kraj ma teraz dostęp do obu produktów po niższych kosztach. Widzimy wtedy, że dla obu krajów koszt alternatywny produkcji obu produktów jest większy niż koszt specjalizacji.

Przewaga komparatywna może kontrastować z absolutna przewaga. Bezwzględna przewaga prowadzi do jednoznacznych korzyści ze specjalizacji i handlu tylko w przypadkach, gdy każdy producent ma absolutną przewagę w wytwarzaniu jakiegoś dobra. Gdyby producentowi brakowało jakiejkolwiek absolutnej przewagi, to nigdy by niczego nie eksportował. Widzimy jednak, że kraje bez wyraźnej przewagi bezwzględnej zyskują na handlu, ponieważ mają przewagę komparatywną.

Początki przewagi komparatywnej

Teorię przewagi komparatywnej przypisano angielskiemu ekonomiście politycznemu David Ricardo. Przewaga komparatywna jest omówiona w książce Ricardo O zasadach ekonomii politycznej i opodatkowania, opublikowanym w 1817 roku, chociaż sugerowano, że mentor Ricarda, James Mill, prawdopodobnie stworzył analizę i potajemnie wsunął ją do książki Ricarda.

Przewaga komparatywna, jak wykazaliśmy powyżej, doskonale pokazała, w jaki sposób Anglia i Portugalia czerpią korzyści ze specjalizacji i handlu zgodnie z ich przewagą komparatywną. W tym przypadku Portugalia była w stanie produkować wino niskim kosztem, podczas gdy Anglia była w stanie tanio produkować tkaniny. Ricardo przewidywał, że każdy kraj w końcu uzna te fakty i przestanie próbować wytwarzać produkt, którego generowanie byłoby droższe.

Bardziej współczesnym przykładem przewagi komparatywnej jest przewaga komparatywna Chin nad Stanami Zjednoczonymi w postaci taniej siły roboczej. Chińscy robotnicy wytwarzają proste dobra konsumpcyjne przy znacznie niższych kosztach alternatywnych. Przewagą komparatywną Stanów Zjednoczonych jest wyspecjalizowana, kapitałochłonna siła robocza. Amerykańscy pracownicy wytwarzają wyrafinowane dobra lub możliwości inwestycyjne przy niższych kosztach alternatywnych. Specjalizacja i handel w tym zakresie przynoszą korzyści każdemu krajowi.

Teoria przewagi komparatywnej pomaga wyjaśnić dlaczego protekcjonizm tradycyjnie nie powiodło się. Jeśli kraj wycofa się z międzynarodowej umowy handlowej lub jeśli rząd nałoży cła, może to przynieść natychmiastowe lokalne korzyści w postaci nowych miejsc pracy. Rzadko jednak jest to długoterminowe rozwiązanie problemu handlowego. W końcu kraj ten znajdzie się w niekorzystnej sytuacji w stosunku do swoich sąsiadów: krajów, które już były w stanie lepiej produkować te produkty przy niższych kosztach alternatywnych.

Krytyka przewagi komparatywnej

Dlaczego świat nie ma otwartego handlu między krajami? Kiedy istnieje wolny handel, dlaczego niektóre kraje pozostają biedne kosztem innych? Powodów jest wiele, ale najbardziej wpływowym jest coś, co ekonomiści nazywają poszukiwanie czynszu. Pogoń za rentą ma miejsce, gdy jedna grupa organizuje i lobbuje rząd, aby chronić jego interesy.

Powiedzmy na przykład, że producenci butów amerykańskich rozumieją i zgadzają się z argumentem wolnego handlu, ale wiedzą też, że tańsze obuwie zagraniczne wpłynęłoby negatywnie na ich wąskie interesy. Nawet jeśli robotnicy byliby najbardziej wydajni, przestawiając się z robienia butów na produkcję komputerów, nikt w branży obuwniczej nie chce stracić pracy ani nie zauważyć spadku zysków w krótkim okresie.

To pragnienie może skłonić szewców do lobbowania za specjalnymi ulgami podatkowymi na swoje produkty lub dodatkowymi cłami (a nawet całkowitymi zakazami) na zagraniczne obuwie. Apele o ratowanie amerykańskich miejsc pracy i zachowanie uświęconego tradycją amerykańskiego rzemiosła obfitują – chociaż na dłuższą metę amerykańskie robotnicy byliby relatywnie mniej wydajni, a amerykańscy konsumenci relatywnie biedniejsi w wyniku takiego protekcjonizmu taktyka.

Inne możliwe korzyści z handlu globalnego

Handel międzynarodowy nie tylko skutkuje zwiększoną wydajnością, ale także umożliwia krajom uczestnictwo w globalnej gospodarce, stwarzając możliwość bezpośrednie inwestycje zagraniczne (BIZ). Teoretycznie gospodarki mogą w ten sposób rosnąć wydajniej i łatwiej stać się konkurencyjnymi uczestnikami gospodarki.

Dla rządu przyjmującego BIZ są środkiem, za pomocą którego waluta obca i doświadczenie mogą wjechać do kraju. Podnosi poziom zatrudnienia i teoretycznie prowadzi do wzrostu produkt krajowy brutto (PKB). Dla inwestora FDI oferuje ekspansję i wzrost firmy, co oznacza wyższe przychody.

Wolny handel a Protekcjonizm

Jak w przypadku wszystkich teorii, istnieją przeciwstawne poglądy. Handel międzynarodowy ma dwa przeciwstawne poglądy dotyczące poziomu kontroli handlu między krajami.

Wolny handel

Wolny handel jest prostszą z dwóch teorii. Takie podejście jest również czasami określane jako laissez-faire Ekonomia. Przy podejściu laissez-faire nie ma ograniczeń w handlu. Główną ideą jest to, że podaż i popyt czynniki, działające na skalę globalną, zapewnią wydajną produkcję. Dlatego nie należy nic robić, aby chronić lub promować handel i wzrost, ponieważ siły rynkowe zrobią to automatycznie.

Protekcjonizm utrzymuje, że regulacja handlu międzynarodowego jest ważna dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynków. Zwolennicy tej teorii uważają, że nieefektywność rynku może ograniczać korzyści płynące z handlu międzynarodowego i dążą do odpowiedniego kierowania rynkiem. Protekcjonizm występuje w wielu różnych formach, ale najczęstsze to: taryfy, dotacje, oraz kwoty. Strategie te mają na celu skorygowanie wszelkich nieefektywności na rynku międzynarodowym.

Ponieważ handel międzynarodowy otwiera możliwość specjalizacji, a tym samym bardziej efektywnego wykorzystania zasobów, ma on potencjał maksymalizacji zdolności kraju do produkcji i nabywania towarów. Przeciwnicy globalnego wolnego handlu argumentowali jednak, że handel międzynarodowy nadal dopuszcza braki w wydajności, które narażają kraje rozwijające się na szwank. Pewne jest to, że światowa gospodarka jest w stanie ciągłych zmian. Tak więc, w miarę jak się rozwija, muszą też być jego uczestnicy.