Przychód krańcowy i koszt krańcowy produkcji

ten krańcowy koszt produkcji oraz marginalny przychód są miarami ekonomicznymi używanymi do określenia wielkości produkcji i ceny jednostkowej produktu, które zmaksymalizują zyski.

Racjonalna firma zawsze stara się wycisnąć jak najwięcej zysk jak to możliwe, a związek między przychodem krańcowym a krańcowym kosztem produkcji pomaga im zidentyfikować moment, w którym to nastąpi. W tym przypadku celem jest, aby przychód krańcowy był równy kosztowi krańcowemu.

Obliczanie krańcowego kosztu produkcji

Koszty produkcji obejmują wszystkie wydatki związane z wytworzeniem towaru lub usługi. Dzielą się na dwa segmenty: koszty stałe i koszty zmienne.

Koszty stałe to stosunkowo stabilne, bieżące koszty prowadzenia firmy, które nie są uzależnione od poziomu produkcji. Obejmują one ogólne koszty ogólne, takie jak pensje i płace, opłaty za wynajem budynków lub koszty mediów. Koszty zmiennenatomiast są to te, które są bezpośrednio związane z poziomami produkcji i zmieniają się wraz z nimi, takie jak koszt materiałów użytych do produkcji lub koszt eksploatacji maszyn w procesie produkcji.

Całkowite koszty produkcji obejmują wszystkie koszty wytworzenia produktów na aktualnym poziomie. Na przykład firma produkująca 150 widżetów ma koszty produkcji dla wszystkich 150 wyprodukowanych przez siebie jednostek. Koszt krańcowy produkcji to koszt wytworzenia jednej dodatkowej jednostki.

Załóżmy na przykład, że całkowity koszt wyprodukowania 100 jednostek towaru wynosi 200 USD. Całkowity koszt wyprodukowania 101 jednostek to 204 USD. Średni koszt wyprodukowania 100 jednostek to 2 dolary, czyli 200 ÷ 100 dolarów. Jednak koszt krańcowy wyprodukowania jednostki 101 wynosi 4 USD lub (204 - 200 USD) ÷ (101-100).

Osiągnięcie optymalnej produkcji

W pewnym momencie firma osiąga optymalny poziom produkcji, punkt, w którym produkcja kolejnych jednostek zwiększy jednostkowy koszt produkcji. Innymi słowy, dodatkowa produkcja powoduje wzrost kosztów stałych i zmiennych. Na przykład zwiększenie produkcji powyżej pewnego poziomu może wiązać się z wypłacaniem pracownikom zaporowo wysokich wynagrodzeń za nadgodziny. Alternatywnie, koszty utrzymania dla maszyn może znacznie wzrosnąć.

Koszt krańcowy produkcji mierzy zmianę całkowitego kosztu dobra, która wynika z wyprodukowania jednej dodatkowej jednostki tego dobra. Koszt krańcowy (MC) oblicza się dzieląc zmianę (Δ) kosztu całkowitego (C) przez zmianę ilości (Q). Korzystając z rachunku różniczkowego, koszt krańcowy oblicza się, biorąc pierwszą pochodną funkcji kosztu całkowitego względem ilości:

​mC=ΔQΔC​gdzie:mC=Koszt marginalnyΔ=Dzieląc zmianęC=Całkowity koszt​

Koszty krańcowe produkcji mogą się zmieniać wraz z produkcją Pojemność zmiany. Jeśli np. zwiększenie produkcji z 200 do 201 sztuk dziennie wymaga od małej firmy zakupu dodatkowego sprzętu, to krańcowy koszt produkcji może być bardzo wysoki. W przeciwieństwie do tego, ten koszt może być znacznie niższy, jeśli firma rozważa zwiększenie ze 150 do 151 jednostek przy użyciu istniejącego sprzętu.

Niższy krańcowy koszt produkcji oznacza, że ​​firma działa przy niższych kosztach stałych przy określonej wielkości produkcji. Jeśli koszt krańcowy produkcji jest wysoki, to koszt zwiększenia wielkości produkcji jest również wysoki i zwiększenie produkcji może nie leżeć w najlepszym interesie firmy.

Obliczanie krańcowego dochodu

Dochód krańcowy mierzy zmianę przychód gdy zostaje sprzedana dodatkowa jednostka produktu. Załóżmy, że firma sprzedaje widżety dla sprzedaż jednostkowa 10 USD, sprzedaje średnio 10 widżetów miesięcznie i zarabia 100 USD w tym okresie. Widżety stają się bardzo popularne, a ta sama firma może teraz sprzedawać 11 widżetów po 10 USD za miesięczny przychód w wysokości 110 USD. Dlatego przychód krańcowy dla 11^NS widget kosztuje 10 USD.

Przychód krańcowy oblicza się, dzieląc zmianę przychodu całkowitego przez zmianę ilości. W kategoriach rachunku różniczkowego przychód krańcowy (MR) jest pierwszą pochodną funkcji przychodu całkowitego (TR) względem ilości:

​mr=ΔQΔTr​gdzie:mr=Marginalny przychódΔ=Dzieląc zmianęTr=Łączne przychody​

Załóżmy na przykład, że cena produktu wynosi 10 USD, a firma produkuje 20 sztuk dziennie. Całkowity przychód oblicza się, mnożąc cenę przez wyprodukowaną ilość. W tym przypadku całkowity przychód wynosi 200 USD, czyli 10 x 20 USD. Całkowity dochód z produkcji 21 sztuk wynosi 205 USD. Przychód krańcowy jest obliczany jako 5 USD lub (205 USD - 200 USD) ÷ (21-20).

Jak mogą wzrosnąć krańcowe przychody?

Przychód krańcowy wzrasta zawsze, gdy przychód uzyskany z wyprodukowania jednej dodatkowej jednostki towaru rośnie szybciej – lub kurczy się wolniej – niż jego krańcowy koszt produkcji. Rosnący przychód krańcowy to znak, że firma produkuje zbyt mało w stosunku do konsumenta żądanie, oraz że istnieją możliwości zysku w przypadku wzrostu produkcji.

Załóżmy, że firma produkuje żołnierzyki. Po pewnej produkcji firma kosztuje 5 USD w materiałach i robociźnie, aby stworzyć 100^NS żołnierzyk. Że 100^NS Zabawkowy żołnierz sprzedaje za 15 dolarów, co oznacza, że ​​zysk z tej zabawki to 10 dolarów. Załóżmy teraz, że 101^NS Zabawkowy żołnierz również kosztuje 5$, ale tym razem można go sprzedać za 17$. Zysk dla 101^NS zabawkowy żołnierz, 12 dolarów, jest większy niż zysk za 100^NS żołnierzyk. Jest to przykład rosnącego dochodu krańcowego.

Równoważenie skali krańcowego dochodu

Przy dowolnej wielkości popytu konsumpcyjnego przychód krańcowy ma tendencję do zmniejszania się wraz ze wzrostem produkcji. w równowagaprzychód krańcowy równa się kosztom krańcowym; nie ma zysk ekonomiczny w równowadze. Rynki nigdy nie osiągają równowagi w rzeczywistym świecie; dążą jedynie do dynamicznie zmieniającej się równowagi. Jak w powyższym przykładzie, przychód krańcowy może wzrosnąć, ponieważ zmieniły się wymagania konsumentów i podnoszą cenę towaru lub usługi.

Możliwe też, że koszty krańcowe są niższe niż wcześniej. Koszty krańcowe maleją, gdy wzrasta krańcowy produkt przychodowy pracy — pracownicy stają się bardziej wykwalifikowani, wdrażane są nowe techniki produkcji lub zmiany w technologii i dobra inwestycyjne zwiększyć wydajność.

Gdy przychód krańcowy i koszt krańcowy produkcji są równe, zysk jest maksymalizowany na tym poziomie produkcji i ceny:

mrmCmiQ.​=ΔQΔTr​=ΔQΔC​=mr=mC​

Przykład

Na przykład firma produkująca zabawki może sprzedać 15 zabawek po 10 USD za sztukę. Jeśli jednak firma sprzeda 16 sztuk, cena sprzedaży spadnie do 9,50 USD za sztukę. Przychód krańcowy wynosi 2 USD lub ((16 x 9,50) - (15 x10)) ÷ (16-15). Załóżmy, że koszt krańcowy wynosi 2,00 USD; firma maksymalizuje zysk w tym momencie, ponieważ przychód krańcowy jest równy jego kosztowi krańcowemu.

Gdy przychód krańcowy jest mniejszy niż krańcowy koszt produkcji, firma produkuje za dużo i powinna zmniejszyć swój dostarczona ilość dopóki przychód krańcowy nie zrówna się z krańcowym kosztem produkcji. Z drugiej strony, gdy przychód krańcowy jest większy niż koszt krańcowy, firma nie produkuje wystarczającej ilości dóbr i powinna zwiększać produkcję aż do maksymalizacji zysku.

Kiedy dochód krańcowy zaczyna spadać

Kiedy spodziewany przychód krańcowy zaczyna spadać, firma powinna bliżej przyjrzeć się przyczynie. Katalizatorem może być nasycenie rynku lub wojny cenowe z konkurentami.

Jeśli tak jest, firma powinna to zaplanować, przeznaczając pieniądze na: badania i rozwój (R&D), aby utrzymać świeżość swojej linii produktów. Jeśli firma uważa, że ​​nie będzie w stanie zwiększyć swoich krańcowych przychodów, gdy spodziewany jest ich spadek, kierownictwo będzie musiało przyjrzeć się zarówno swoim marginalnym przychodu i krańcowego kosztu wytworzenia dodatkowej jednostki towaru lub usługi oraz planują utrzymanie wielkości sprzedaży w miejscu ich przecięcia.

Jeśli firma planuje zwiększyć wolumen poza ten punkt, każda dodatkowa jednostka jej towaru lub usługi pojawi się o godz straty i nie powinny być produkowane.

Przychody krańcowe a przychody krańcowe Marginalna korzyść

Choć brzmią podobnie, przychód krańcowy to nie to samo, co a Marginalna korzyść. W rzeczywistości jest to druga strona. Podczas gdy dochód krańcowy mierzy dodatkowy dochód, który firma uzyskuje, sprzedając jedną dodatkową jednostkę swojego towaru lub usługi, korzyść krańcowa mierzy korzyść konsumenta z konsumpcji dodatkowej jednostki towaru lub usługi.

Korzyść krańcowa reprezentuje przyrostowy wzrost korzyści dla konsumenta spowodowany konsumpcją jednej dodatkowej jednostki towaru lub usługi. Zwykle spada wraz z konsumpcją większej ilości towaru lub usługi.

Rozważmy na przykład konsumenta, który chce kupić nowy stół do jadalni. Idą do lokalnego sklepu meblowego i kupują stół za 100 dolarów. Ponieważ mają tylko jedną jadalnię, nie potrzebowaliby ani nie chcieli kupować drugiego stołu za 100 USD. Mogą jednak zostać skuszeni do zakupu drugiego stołu za 50 USD, ponieważ w tej cenie jest niesamowita wartość. W związku z tym marginalna korzyść dla konsumenta zmniejsza się ze 100 USD do 50 USD dzięki dodatkowej jednostce stołu w jadalni.

Łącząc te dwa elementy, wróćmy do naszego przykładu tworzenia widżetów. Załóżmy, że klient rozważa zakup 10 widżetów. Jeśli marginalna korzyść z zakupu 11^NS widżet kosztuje 3 USD, a firma widżetowa chce sprzedać 11^NS aby zmaksymalizować korzyści dla konsumentów, krańcowy dochód firmy wyniesie 3 dolary, a krańcowa korzyść dla konsumenta wyniesie 3 dolary.

Analiza marginalna

Wszystkie te obliczenia są częścią techniki zwanej analiza marginalna, który dzieli dane wejściowe na mierzalne jednostki. Po raz pierwszy opracowany przez ekonomistów w latach 70. XIX wieku, stopniowo stał się częścią zarządzania przedsiębiorstwem, zwłaszcza w zastosowaniu metoda koszt-korzyść – identyfikacja, kiedy przychód krańcowy jest większy niż koszt krańcowy, jak już wyjaśnialiśmy nad.

Według Analiza kosztów i korzyści, firma powinna kontynuować zwiększanie produkcji, dopóki przychód krańcowy nie zrówna się z kosztem krańcowym. Jeśli optymalna produkcja jest tam, gdzie korzyść krańcowa jest równa kosztowi krańcowemu, wszelkie inne koszty są nieistotne. Zatem analiza marginalna mówi również menedżerom, czego nie należy brać pod uwagę przy podejmowaniu decyzji dotyczących przyszłej alokacji zasobów: powinni ignorować koszty średnie, koszty stałe i zatopione koszty.

Na przykład producent zabawek mógłby spróbować zmierzyć i porównać koszty wyprodukowania jednej dodatkowej zabawki z przewidywanymi przychodami z jej sprzedaży. Załóżmy, że wytworzenie zabawki kosztowało firmę średnio 10 dolarów. Średnia cena sprzedaży w tym samym okresie to 15 USD.

Nie musi to jednak oznaczać, że należy produkować więcej zabawek. Jeśli wcześniej wyprodukowano 1000 zabawek, firma powinna wziąć pod uwagę tylko koszty i korzyści 1001^NS zabawka. Jeśli zrobienie 1001. będzie kosztować 12,50 USD^NS zabawkę, ale będzie sprzedawać tylko za 12,49 USD, firma powinna zatrzymać produkcję na poziomie 1000.

Dolna linia

Firmy produkcyjne monitorują krańcowe koszty produkcji i krańcowe przychody w celu określenia idealnych poziomów produkcji. Koszt krańcowy produkcji jest obliczany za każdym razem, gdy zmienia się poziom produktywności. Pozwala to firmom określić Marża zysku i planować zwiększenie konkurencyjności, aby poprawić rentowność.

Najlepsze przedsiębiorcy a liderzy biznesowi rozumieją, przewidują i szybko reagują na zmiany w krańcowych przychodach i kosztach. Jest to ważny składnik w ład korporacyjny i zarządzanie cyklem przychodów.