Definicja ustawy Robinsona-Patmana

Czym jest ustawa Robinsona-Patmana?

Ustawa Robinsona-Patmana to ustawa federalna uchwalona w 1936 r dyskryminacja cenowa. Ustawa Robinsona-Patmana jest poprawką do 1914 r Ustawa antymonopolowa Clayton i ma zapobiegać „nieuczciwej” konkurencji.

Zrozumienie ustawy Robinsona-Patmana

Ustawa Robinsona-Patmana wymaga, aby firma sprzedawała swoje produkty po tej samej cenie, niezależnie od tego, kim jest kupujący. Miał on na celu uniemożliwienie nabywcom masowym uzyskania przewagi nad nabywcami mającymi małe ilości. Ustawa dotyczy wyłącznie sprzedaży dobra materialne które są realizowane w rozsądnie krótkim czasie i gdy sprzedawane towary są podobnej jakości. Ustawa nie dotyczy świadczenia usług takich jak telefonia komórkowa, telewizja kablowa, dzierżawa nieruchomości.

Ustawa miała na celu zwalczanie nieuczciwych praktyk handlowych, które pozwalały sieciom kupować towary po niższych cenach niż inni detaliści. Była to pierwsza ustawa, która próbowała zapobiegać dyskryminacji cenowej. Wymagał, aby sprzedawca oferował klientom te same warunki cenowe na danym poziomie handlu. Ustawa wprowadziła sankcje karne za naruszenia, ale zawierała szczególne zwolnienie dla „stowarzyszeń spółdzielczych”.

Egzekwowanie i wspieranie prawa przez lata napotykało wyzwania ze względu na złożoność Ustawa i napięcia między nią, powszechne praktyki biznesowe konkurencji cenowej i inne aspekty antymonopolowe prawo. Poddając się presji przemysłu, federalne egzekwowanie ustawy Robinson-Patman ustało na kilka lat pod koniec lat sześćdziesiątych. To pozostawiło wykonanie ustawy do prywatnych działań poszczególnych powodów przeciwko innym przedsiębiorstw, które zawsze były trudne ze względu na złożoność rozumienia prawa i jego podanie. W połowie lat 70. doszło do nieudanej próby uchylenia ustawy. ten Federalna Komisja Handlu tymczasowo przywrócono jego użycie pod koniec lat 80-tych. Egzekwowanie przepisów ponownie spadło od lat 90. XX wieku.

Jak działa ustawa Robinsona-Patmana

Ustawa generalnie zakazuje sprzedaży dyskryminującej cenowo przy sprzedaży towarów dystrybutorom znajdującym się w takiej samej sytuacji, gdy efekt takiej sprzedaży ma na celu ograniczenie konkurencji i może dać uprzywilejowanym klientom przewagę na rynku, niezwiązaną z ich faktyczną efektywność. Cena odnosi się do ceny netto i obejmuje wszelkie wypłacone odszkodowania, w tym wynagrodzenie za reklamę lub inne usługi. Sprzedający nie może również dorzucać dodatkowych towarów lub usług, aby obniżyć efektywną cenę. Osoby poszkodowane lub rząd USA mogą wnieść powództwo na podstawie ustawy.

W przypadku sprzedaży, która obejmuje:

• Dyskryminacja cenowa co najmniej dwóch zrealizowanych sprzedaży od tego samego sprzedawcy dwóm różnym nabywcom.
• Sprzedaż musi przekraczać granice stanów.
• Sprzedaż musi być równoczesna z „towarami” podobnej klasy i jakości sprzedawanymi w celu „użytkowania, konsumpcji lub odsprzedaży” w Stanach Zjednoczonych.
• Skutkiem musi być „znaczne zmniejszenie konkurencji lub dążenie do stworzenia monopolu w dowolnej gałęzi handlu”.

Hipotetyczny przykład ustawy Robinsona-Patmana

Na przykład ustawa Robinsona-Patmana wymaga, aby spółka hurtowa ABC sprzedała dwa 32-calowe telewizory z płaskim ekranem o równej jakość — jeden do Target 10 sierpnia i jeden do Mom and Pop's Shop 11 sierpnia — oba sklepy muszą być obciążone opłatą w wysokości 250 USD za telewizja. Ustawa nie wymaga jednak, aby zarówno Hurtownia ABC, jak i Hurtownia XYZ sprzedawały 32-calowe telewizory z płaskim ekranem wszystkim sklepy wielkopowierzchniowe za 250 dolarów za telewizor.

Krytyka ustawy Robinsona-Patmana

Ustawa Robinsona-Patmana była szeroko krytykowana przez ekonomistów i prawników. Niemal od początku ustawa była krytykowana jako sama potencjalnie antykonkurencyjna i będąca w sprzeczności z innymi aspektami prawa antymonopolowego; jako faworyzowanie interesów niektórych przedsiębiorstw nad interesami konsumentów; i, ze względów praktycznych, wysoce podatne na potencjalne nadużycia.

Ponieważ ustawa rodzi potencjalne konsekwencje prawne za obniżanie cen, zawsze grozi jej niebezpieczeństwo skutecznego karania konkurencji cenowej, która skądinąd jest ogólnie postrzegana jako ekonomiczna korzystny. Ponadto, ponieważ praktyki zakazane przez ustawę dotyczą zazwyczaj transakcji między przedsiębiorcami, a nie bezpośrednio angażuje konsumentów i często wiąże się z pobieraniem przez firmy niższych cen za większe ilości, często twierdzi się, że sprzyja to interes sprzedawców oferujących wyższe koszty, którzy z kolei pobierają wyższe ceny niż interesy konsumentów, którzy skorzystaliby z niższej sprzedaży detalicznej ceny.

Wreszcie, ponieważ naliczanie różnych cen różnym klientom biznesowym jest tak powszechną praktyką wśród firm praktycznie we wszystkich branżach, a środki egzekwowania prawa antymonopolowego są z konieczności ograniczone i niewielkie w stosunku do wielkości gospodarki, prokuratorzy muszą być bardzo selektywni w kwestii tego, kiedy i które sprawy mają prowadzić, lub polegać na prywatnych powództwach cywilnych w celu wyegzekwowania prawo. Każda z tych alternatyw stwarza wysoki potencjał dla obraźliwych procesów zgodnie z prawem poprzez kapryśne lub oskarżeń motywowanych politycznie lub poprzez akcje obywatelskie motywowane oportunizmem, a nie dobrobytem ekonomicznym społeczeństwa.