Co to jest krzywa izokwanty?

Co to jest krzywa izokwanty?

Krzywa izokwanty to wklęsła linia na wykresie, używana w badaniu mikroekonomia, który przedstawia na wykresie wszystkie czynniki lub dane wejściowe, które dają określony poziom wyników. Ten wykres jest używany jako miara wpływu nakładów – najczęściej kapitału i pracy – na osiągalny poziom produkcji lub produkcji.

Krzywa izokwanty pomaga firmom i przedsiębiorstwom w dostosowaniu nakładów w celu maksymalizacji produkcji, a tym samym zysków.

Zrozumienie krzywej izokwanty

Termin „izokwanty” w łacinie oznacza „równą ilość”, przy czym „iso” oznacza równe, a „quant” oznacza ilość. Zasadniczo krzywa reprezentuje stałą wielkość produkcji. Izokwanta jest znana alternatywnie jako krzywa równego produktu lub krzywa obojętności produkcji. Można ją również nazwać krzywą izoproduktu.

Najczęściej izokwanta pokazuje kombinacje kapitału i pracy oraz technologiczne kompromisy między po drugie – ile kapitału byłoby potrzebne do zastąpienia jednostki pracy w określonym punkcie produkcji, aby wytworzyć to samo? wyjście. Praca jest często umieszczana wzdłuż osi X wykresu izokwanty, a kapitał wzdłuż osi Y.

Z powodu prawo malejących zwrotów—teoria ekonomiczna, która przewiduje, że po osiągnięciu pewnego optymalnego poziomu zdolności produkcyjnych, dodając inne czynniki w rzeczywistości spowodują mniejszy wzrost produkcji—krzywa izokwanty zwykle ma wklęsłość kształtować się. Dokładne nachylenie krzywej izokwanty na wykresie pokazuje tempo, w jakim dany nakład, praca lub kapitał, może być zastąpiony innym przy zachowaniu tego samego poziomu produkcji.

Na przykład na poniższym wykresie czynnik K reprezentuje kapitał, a czynnik L pracę. Krzywa pokazuje, że gdy firma przesuwa się w dół z punktu (a) do punktu (b) i wykorzystuje jedną dodatkową jednostkę pracy, firma może zrezygnować z czterech jednostek kapitału (K), a mimo to pozostać na tej samej izokwancie w punkcie (b). Jeśli firma zatrudni kolejną jednostkę pracy i przejdzie z punktu (b) do (c), może zmniejszyć zużycie kapitału (K) o trzy jednostki, ale pozostać na tej samej izokwancie.

Krzywa izokwanty vs. Krzywa objętości

Krzywa izokwanty jest w pewnym sensie odwrotną stroną innej miary mikroekonomicznej, krzywa objętości. Mapowanie krzywej izokwanty rozwiązuje problemy minimalizacji kosztów dla producenci—najlepszy sposób wytwarzania towarów. Z drugiej strony krzywa obojętności mierzy optymalne sposoby konsumenci używać towarów. Próbuje analizować zachowania konsumentów i mapować popyt konsumencki.

Na wykresie krzywa obojętności pokazuje kombinację dwóch dóbr (jeden na osi Y, drugi na osi X), które dają konsumentowi równą satysfakcję i taką samą użyteczność lub wykorzystanie. To sprawia, że ​​konsument jest „obojętny” – nie w sensie znudzenia się nim, ale w sensie braku preferencji między nimi.

Krzywa obojętności próbuje określić, w którym momencie jednostka przestaje być obojętna na kombinację dóbr. Powiedzmy, że Mary uwielbia zarówno jabłka, jak i pomarańcze. Krzywa obojętności może pokazać, że Mary czasami kupuje sześć sztuk każdego tygodnia, czasem pięć jabłek i siedem pomarańczy, a czasami osiem jabłek i cztery pomarańcze — dowolna z tych kombinacji jej odpowiada (lub jest jej obojętna, w ekonomowa). Jednak każda większa dysproporcja między ilością owoców, a jej zainteresowaniem i wzorcami zakupowymi ulegają zmianie. Analityk spojrzałby na te dane i spróbował dowiedzieć się, dlaczego: Czy jest to względny koszt dwóch owoców? Fakt, że jedno psuje się łatwiej niż drugie?

Chociaż krzywe izokwanty i obojętności mają podobny pochyły kształt, krzywa obojętności jest odczytywana jako wypukła, wybrzuszona na zewnątrz od punktu początkowego.

Właściwości krzywej izokwanty

Właściwość 1: Krzywa izokwanty opada w dół lub jest nachylona ujemnie. Oznacza to, że ten sam poziom produkcji występuje tylko wtedy, gdy rosnące jednostki nakładów są równoważone mniejszymi jednostkami innego czynnika wejściowego. Ta właściwość jest zgodna z zasadą Marginalna stopa substytucji technicznej (MRTS). Na przykład taki sam poziom produkcji może osiągnąć firma, gdy nakłady kapitałowe rosną, ale nakłady pracy maleją.

Właściwość 2: Krzywa izokwanty, ze względu na efekt MRTS, jest wypukła względem swojego początku. Wskazuje to, że czynniki produkcji mogą być wzajemnie zastępowane. Jednak wzrost jednego czynnika musi być nadal używany w połączeniu ze spadkiem innego czynnika wejściowego.

Właściwość 3: Krzywe izokwanty nie mogą być styczne ani przecinać się. Krzywe, które przecinają się, są nieprawidłowe i dają niepoprawne wyniki, ponieważ wspólna kombinacja współczynników na każdej z krzywych ujawni ten sam poziom danych wyjściowych, co nie jest możliwe.

Właściwość 4: Krzywe izokwanty w górnych częściach wykresu dają wyższe wyniki. Dzieje się tak dlatego, że na wyższej krzywej czynniki produkcji są intensywniej wykorzystywane. Albo więcej kapitału, albo więcej czynników nakładu pracy skutkuje wyższym poziomem produkcji.

Właściwość 5: Krzywa izokwanty nie powinna dotykać osi X lub Y na wykresie. Jeśli tak, stopa substytucji technicznej jest nieważna, ponieważ wskaże, że jeden czynnik jest odpowiedzialny za wytworzenie danego poziomu produkcji bez udziału jakichkolwiek innych czynników wejściowych.

Właściwość 6: Krzywe izokwanty nie muszą być do siebie równoległe; tempo substytucji technicznej między czynnikami może się różnić.

Właściwość 7: Krzywe izokwanty mają kształt owalny, co pozwala firmom określić najbardziej efektywne czynniki produkcji.

Izoquant FAQS

Czym jest izokwanta w ekonomii?

Izokwanta w ekonomii to krzywa, która po wykreśleniu na wykresie pokazuje wszystkie kombinacje dwóch czynników, które dają dany wynik. Często stosowane w produkcji, z kapitałem i pracą jako dwoma czynnikami, izokwanty mogą pokazać optymalną kombinację nakładów, która zapewni maksymalną wydajność przy minimalnych kosztach.

Co to jest izokwanta i jej właściwości?

Izokwanta to krzywa o kształcie wklęsłym na wykresie, która mierzy wydajność i kompromis między dwoma czynnikami potrzebnymi do utrzymania stałej wydajności. Wśród właściwości izokwanty:

• Izokwanta opada w dół od lewej do prawej
• Im wyżej i bardziej na prawo znajduje się izokwanta na wykresie, tym wyższy reprezentuje poziom wyjścia
• Dwie izokwanty nie mogą się przecinać
• Izokwanta jest wypukła do punktu początkowego
• Izokwanta ma kształt owalny

Co to jest Isoquant i Icocost?

Zarówno izokoszt, jak i izokwanty są krzywymi wykreślonymi na wykresie. Wykorzystywane przez producentów i wytwórców, wykazują najlepszą zależność dwóch czynników, które zapewnią maksymalną wydajność przy minimalnych kosztach. Izokwanta pokazuje wszystkie kombinacje czynników, które dają określony wynik. Izokoszt pokazuje wszystkie kombinacje czynników, które kosztują tę samą kwotę.

Jak obliczyć izokwanty?

Izokwanta to wykres przedstawiający kombinacje dwóch czynników, zwykle kapitału i pracy, które dadzą ten sam wynik. Aby obliczyć izokwanty, użyj wzoru na krańcową stopę technicznej substytucji (MRTS):

​MRTS(L, K)=−ΔLΔK​=posełK​posełL​​gdzie:K=StolicaL=Rodzićposeł=Produkty krańcowe każdego wejściaΔLΔK​=Kwota kapitału, która może zostać zmniejszonagdy siła robocza jest zwiększona (zwykle o jedną jednostkę)​

Na przykład na wykresie izokwanty, w której kapitał (reprezentowany przez K na osi Y i pracę (reprezentowane przez L) na osi X oblicza się nachylenie izokwanty lub MRTS w dowolnym punkcie jako dL/dK.

Jakie jest nachylenie izokwanty?

Nachylenie izokwanty wskazuje krańcową stopę technicznej substytucji (MRTS): stopę, przy której możesz zastąp jeden nakład, taki jak praca, innym nakładem, takim jak kapitał, bez zmiany poziomu wyniku wyjście. Nachylenie wskazuje również, w dowolnym punkcie krzywej, ile kapitału byłoby potrzebne do zastąpienia jednostki pracy w tym punkcie produkcji.

Dolna linia

Krzywa izokwanty to nachylona linia na wykresie, która pokazuje wszystkie różne kombinacje dwóch danych wejściowych, które dają taką samą ilość danych wyjściowych. Jest to miara mikroekonomiczna, której firmy używają do dostosowywania względnych ilości kapitału i pracy, których potrzebują, aby utrzymać stałą produkcję — a tym samym dowiedzieć się, jak zmaksymalizować zyski i zminimalizować koszty.