Odróżnianie funkcji zapotrzebowania od funkcji użytkowej
W ekonomii żądanie to zasada odnosząca się do pragnienia konsumenta określonego towaru lub usługi. Ogólnie rzecz biorąc, popyt zmienia się wraz ze zmianą ceny towaru lub usługi. Ograniczenie budżetowe konsumenta jest używane z funkcją użyteczności w celu uzyskania funkcji popytu. Funkcja użyteczności opisuje stopień zadowolenia konsumenta z określonego pakietu towarów. W tym artykule dowiemy się, jak odróżnić funkcję popytu od funkcja użyteczności.
Kluczowe dania na wynos
- Popyt to ekonomiczna zasada odnosząca się do pragnienia konsumenta określonego produktu lub usługi.
- Funkcja użyteczności opisuje poziom satysfakcji konsumenta z określonego produktu lub usługi.
- Budżet konsumenta — ilość pieniędzy dostępna do wydania na produkt lub usługę — jest łączony z funkcją użyteczności w celu określenia funkcji popytu.
- Krzywa obojętności to wykres, który pokazuje kombinację dwóch dóbr, które dają konsumentowi równą użyteczność i satysfakcję, czyniąc konsumenta obojętnym.
- Dzięki zrozumieniu związku między popytem konsumentów a funkcją użyteczności, kierownictwo firmy może poprawić wydajność produkcji i nowe oferty produktów, aby zmaksymalizować przychody.
Kontrastujące funkcje popytu i funkcji użytkowych
Ekonomiści i producenci patrzą na funkcje popytu zrozumieć, jaki wpływ mają różne ceny na popyt na produkt lub usługę. Aby go wiarygodnie obliczyć, potrzebne są dwie pary danych, które pokazują, ile jednostek jest kupowanych po określonej cenie. Mówiąc najprościej, funkcja popytu jest linią prostą, a producenci są zainteresowani maksymalizacją przychody użyj funkcji, aby pomóc w ustaleniu najbardziej opłacalnych plonów produkcji.
Załóżmy na przykład, że są dwa dobra, z których konsument może wybierać, x i y. Zakładając, że nie będziemy pożyczać ani oszczędzać, budżet konsumenta na x i y jest równy dochodom. Aby zmaksymalizować użyteczność, konsument chce wykorzystać cały budżet, aby kupić jak najwięcej x i y.
Pierwszą częścią obliczania popytu jest znalezienie użyteczność krańcowa każde dobro dostarcza i stopę substytucji między tymi dwoma dobrami – to znaczy, z ilu jednostek x konsument jest skłonny zrezygnować, aby otrzymać więcej y. Stopa substytucji jest nachyleniem współczynnika konsumenta krzywa objętości, który pokazuje wszystkie kombinacje x i y, które konsument byłby równie chętnie zaakceptowany.
Krzywe obojętności dają wgląd w zachowania konsumentów, ponieważ pokazują, w jaki sposób konsumenci łączą towary, aby zmaksymalizować ich satysfakcję. Jednak tylko dlatego, że konsumenci mogą preferować jedną kombinację od innej na poziomie subiektywnym, muszą również wziąć pod uwagę to, co jest dostępne.
Teoria konsumenta to gałąź mikroekonomii, która bada, w jaki sposób ludzie podejmują decyzje dotyczące wydatków na podstawie tego, ile pieniędzy muszą wydać oraz cen towarów i usług.
Maksymalna użyteczność
Punkt, w którym linia budżetowa spełnia krzywą obojętności jest tam, gdzie użyteczność konsumenta jest maksymalizowana. Dzieje się tak, gdy budżet jest w całości wydawany na kombinację x i y bez pozostałych pieniędzy, co czyni tę kombinację optymalną z punktu widzenia konsumenta.
Punkt maksymalizacji użyteczności jest kluczem do wyprowadzenia funkcji popytu. Ponieważ są one równe tam, gdzie użyteczność jest zmaksymalizowana, krańcowa stopa substytucji, który jest nachyleniem krzywej obojętności, może być użyty do zastąpienia nachylenia krzywej budżetu.
Nachylenie krzywej budżetowej to stosunek ceny x do ceny y. Zastąpienie go krańcową stopą substytucji upraszcza równanie, więc pozostaje tylko jedna cena. Dzięki temu można dowiedzieć się, jak popyt na produkt pod względem ceny i całkowitego dostępnego dochodu.
Łącząc to wszystko razem
W odniesieniu do tego konkretnego przykładu funkcja popytu formalnie wyrażałaby zatem ilość x, jaką konsument jest skłonny kupić, biorąc pod uwagę jego dochód i cenę x.
Tę funkcję popytu można następnie wstawić do równania budżetowego, aby uzyskać popyt na y. Obowiązują te same zasady: Zamiast dwóch zmiennych ceny i produktu, wynikowe równanie można uprościć, aby obejmuje tylko cenę y, dochód konsumenta i całkowitą ilość popytu y, biorąc pod uwagę oba te czynniki.
Analizując w ten sposób zachowania konsumentów, firma uzbraja się w cenne informacje, które może wykorzystać do dostosowania produkcji swoich towarów i poprawy wydajności. Zrozumienie popytu konsumentów i obliczanie funkcji użyteczności są prostymi, ale potężnymi narzędziami, których zarządzanie może używać do sterowania kampaniami reklamowymi i nowymi ofertami produktów.
