Jaka jest reguła Rady Rezerwy Federalnej dotycząca kapitału ryzyka rynkowego?
Zarząd Rezerwy Federalnej zasada kapitału ryzyka rynkowego (MRR) określa wymogi kapitałowe dla organizacji bankowych prowadzących znaczną działalność handlową. Zasada MRR wymaga od banków dostosowania swoich wymogów kapitałowych w oparciu o ryzyko rynkowe ich pozycji handlowych. Zasada ta dotyczy banków na całym świecie, których łączna aktywność handlowa przekracza 10% sumy aktywów lub banków z aktywami przekraczającymi 1 miliard USD. Znaczące zmiany do MRR zostały uchwalone przez Zarząd Rezerwy Federalnej w styczniu 2015 r. Zmiany te dostosowały MRR do wymogów Bazylea III ramy kapitałowe.
Kluczowe dania na wynos
- Wymogi kapitałowe oparte na ryzyku to zasady regulacyjne, które ustanawiają minimalny kapitał regulacyjny dla instytucji finansowych, takich jak banki.
- Celem jest utrzymanie stabilności banków nawet podczas kryzysów finansowych i zapobieganie panikom bankowym.
- W Stanach Zjednoczonych wiele banków podlega przepisom Regulacji H, a banki międzynarodowe muszą również podpisać się pod porozumienia Bazylea III.
Bazylea III
Bazylea III to zbiór międzynarodowych regulacji bankowych zaprojektowanych w celu wspierania stabilności międzynarodowego systemu bankowego. Głównym celem Bazylei III jest zapobieganie przejmowaniu przez banki nadmiernego ryzyka, które mogłoby wpłynąć na gospodarkę międzynarodową. Bazylea III została uchwalona w następstwie 2008 kryzys finansowy.
Bazylea III wymaga, aby banki utrzymywały większy kapitał w stosunku do swoich aktywów, co z kolei zmniejsza ich bilanse i ogranicza kwotę wpływ banki mogą korzystać. Przepisy podnoszą minimalne poziomy kapitałów własnych z 2% aktywów do 4,5% z dodatkowym buforem 2,5%, przy łącznym buforze 7%.
Rozporządzenie federalne H
Regulacja H Regulacji Federalnych określa specyfikę MRR. Rozporządzenie to określa limity dotyczące niektórych rodzajów inwestycji oraz wymogi dotyczące różnych klas pożyczek. Ponadto przedstawia nową metodę obliczania aktywa ważone ryzykiem zgodnie z MRR. To nowe podejście zwiększa wrażliwość wymogów kapitałowych na ryzyko.
Regulacja H wymaga również stosowania miar wiarygodności kredytowej innych niż powszechnie stosowane ratingi ryzyka kredytowego. Zmienione standardy kredytowe mają zastosowanie do długu państwowego, podmiotów sektora publicznego, depozytariusza instytucje i ekspozycje sekurytyzacyjne oraz dążą do stworzenia solidnej struktury ryzyka dla tych typów ekspozycji. Banki polegające na niedokładnych ratingach kredytowych instrumentów pochodnych do pomiaru ryzyka były głównym czynnikiem kryzysu finansowego z 2008 roku. (Aby zapoznać się z pokrewnymi lekturami, zobacz „Przegląd kryzysu 2007-08.")
Rozporządzenie H zapewnia ponadto korzystniejsze traktowanie kapitałowe dla swapów kredytowych i innych transakcji na instrumentach pochodnych rozliczanych za pośrednictwem scentralizowanego narzędzia do realizacji swapów. Ta zachęta zachęca banki do korzystania ze scentralizowanego rozliczania w przeciwieństwie do tradycyjnego obrotu pozagiełdowego. Scentralizowane rozliczanie może ograniczyć ryzyko kontrahenta, jednocześnie zwiększając ogólną przejrzystość rynku obrotu swapami.
Umowy swapowe i kontrahenci
Możliwości realizacji swapów przenoszą handel instrumentami pochodnymi z tradycyjnych rynków pozagiełdowych na scentralizowaną giełdę. W rozliczeniach scentralizowanych giełda jest zasadniczo kontrahent do wymiany. W przypadku niepowodzenia kontrahenta umowy swap, giełda przystępuje do zagwarantowania umowy bez naruszenia. Ogranicza to ekonomiczne reperkusje niepowodzenia kontrahenta. American International Group (AIG) nie wywiązała się ze zobowiązań jako kontrahent wielu umów swapowych, co było kolejną poważną przyczyną kryzysu finansowego z 2008 roku. AIG potrzebowała ogromnej pomocy rządowej, aby uniknąć upadku. To podkreśliło potrzebę stworzenia scentralizowanego rozliczania transakcji swap.
Dodd-Frank wpłynęło również na MRR. Poprawka Collinsa Dodda-Franka ustanowiła minimalne wymogi dotyczące kapitału opartego na ryzyku i dźwigni finansowej dla federalnych ubezpieczone instytucje depozytowe, ich spółki holdingowe i niebankowe instytucje finansowe nadzorowane przez Federalny Rezerwować. Podobnie jak w przypadku rozporządzenia H, Dodd-Frank zażądał również usunięcia wszelkich odniesień do zewnętrznych ratingów kredytowych i zastąpienia ich odpowiednimi standardami wiarygodności kredytowej.
(Aby zapoznać się z pokrewnymi lekturami, zobacz „Jaki jest minimalny współczynnik wypłacalności, który należy osiągnąć zgodnie z Bazyleą III?")