Układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu (GATT)

Czym jest Układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu (GATT)?

Układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu (GATT), podpisany 30 października 1947 r. przez 23 kraje, był umową prawną minimalizowanie barier w handlu międzynarodowym eliminując lub redukując kwoty, taryfy, oraz dotacje z zachowaniem istotnych regulacji. GATT miał na celu przyspieszenie ożywienia gospodarczego po II wojnie światowej poprzez odbudowę i liberalizację światowego handlu.

GATT wszedł w życie 1 stycznia 1948 r. Od tego czasu został dopracowany, co ostatecznie doprowadziło do powstania Światowa Organizacja Handlu (WTO) 1 stycznia 1995 r., który ją wchłonął i rozszerzył. Do tego czasu 125 narodów było sygnatariuszami porozumień, które obejmowały około 90% światowego handlu.

Za GATT odpowiedzialna jest Rada Handlu Towarami (Rada Towarowa), składająca się z przedstawicieli wszystkich krajów członkowskich WTO. Od września 2020 r. przewodniczącym Rady Towarowej jest szwedzki ambasador Mikael Anzén.Rada ma 10 komitetów, które zajmują się takimi tematami, jak dostęp do rynku, rolnictwo, dotacje i środki antydumpingowe.



Zrozumienie Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT)

GATT został stworzony w celu stworzenia zasad mających na celu zakończenie lub ograniczenie najbardziej kosztownych i niepożądanych elementów przedwojennego okresu protekcjonizmu, a mianowicie ilościowych barier handlowych, takich jak kontrola handlu i kwoty. Umowa zapewniła również system rozstrzygania sporów handlowych między narodami, a ramy umożliwiły szereg wielostronnych negocjacji w celu zmniejszenia barier taryfowych. GATT uznano za znaczący sukces w latach powojennych.

Jednym z kluczowych osiągnięć GATT był handel bez dyskryminacji. Każdy sygnatariusz GATT miał być traktowany jak każdy inny.Jest to znane jako Zasada największego uprzywilejowaniaI została przełożona na WTO.Praktycznym rezultatem tego było to, że gdy jakiś kraj wynegocjował obniżkę ceł z niektórymi innymi krajami (zazwyczaj najważniejsi partnerzy handlowi), to samo cięcie automatycznie dotyczyłoby wszystkich GATT sygnatariuszy. Istniały klauzule korekcyjne, dzięki którym kraje mogły negocjować wyjątki, gdyby ich krajowi producenci byli szczególnie poszkodowani w wyniku obniżek ceł.

Większość narodów przyjęła zasadę najwyższego uprzywilejowania przy ustalaniu taryf, które w dużej mierze zastąpiły kontyngenty. Taryfy (najlepiej kontyngenty, ale nadal stanowią barierę handlową) były z kolei stopniowo obniżane w rundach kolejnych negocjacji.

Historia Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT)

GATT zorganizował osiem rund spotkań między kwietniem 1947 a grudniem 1993. Każda z konferencji miał znaczące osiągnięcia i wyniki.

• Pierwsze spotkanie w Genewie, w Szwajcarii i objęły 23 krajach. Nacisk w tej konferencji otwierającej się na taryfach. Członkowie ustanowili ulgi podatkowe dotyczące ponad 10 miliardów dolarów handlu na całym świecie.
• Druga seria spotkań rozpoczęła się w kwietniu 1949 r. i odbyła się w Annecy we Francji. Ponownie, taryfy były głównym tematem. Na drugim spotkaniu uczestniczyło trzynaście krajów, które osiągnęły dodatkowe 5000 ulg podatkowych obniżających cła.
• Począwszy od września 1950 roku w Torquay w Anglii miała miejsce trzecia seria spotkań GATT. Tym razem zaangażowanych było 38 krajów i uchwalono prawie 9 tys. koncesji celnych, obniżając poziom podatków aż o 25%.
• Japonia po raz pierwszy zaangażowała się w GATT w 1956 roku na czwartym spotkaniu wraz z 25 innymi krajami.Spotkanie odbyło się w Genewie w Szwajcarii i ponownie komisja obniżyła światowe cła, tym razem o 2,5 miliarda dolarów.

Ta seria spotkań i obniżonych taryf będzie kontynuowana, dodając nowe postanowienia GATT w tym procesie. Średnia stawka celna spadła z około 22%, gdy GATT został po raz pierwszy podpisany w Genewie w 1947 r., do około 5% pod koniec Rundy Urugwajskiej, zakończonej w 1993 r., który również negocjował utworzenie WTO.

W 1964 r. GATT rozpoczął prace nad ograniczeniem drapieżne ceny polityki. Te zasady są znane jako dumping. W miarę upływu lat kraje nadal atakowały problemy globalne, w tym rozwiązywanie sporów dotyczących rolnictwa i działania na rzecz ochrony własność intelektualna.