Specjalne prawa ciągnienia MFW

ten Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) została założona w 1945 roku w ramach Bretton Woods umowa systemowa rok wcześniej. Celem MFW jest wspieranie stabilności makroekonomicznej i globalnego wzrostu oraz zmniejszenie ubóstwa na całym świecie.

Co ciekawe, ekonomista John Maynard Keynes pierwszy zaproponował a ponadnarodowy waluta znana jako „Bancor” na konferencji w Bretton Woods, ale jego propozycja została odrzucona. Zamiast tego MFW przyjął system: przywiązany kursy walut powiązane z wartością złota złoto w sztabach. W tym czasie świat aktywa rezerwowe były dolar amerykański i złoto. Jednak ich podaż na arenie międzynarodowej nie była wystarczająca, aby utrzymać rezerwy wystarczające do prawidłowego funkcjonowania MFW. Aby wypełnić swój mandat, w 1969 roku MFW utworzył Specjalne prawa ciągnienialub SDR-y jako dodatek do finansowania działań stabilizacyjnych.

Do 1973 roku oryginalny system z Bretton Woods został prawie całkowicie porzucony. Prezydent Nixon ograniczył odpływ złota ze Stanów Zjednoczonych, a główne waluty przeszły z systemu szpilkowego do

Płynny kurs walutowy reżim. Mimo to system SDR odniósł w dużej mierze sukces, a MFW przeznaczył około 183 mld SDR, zapewniając potrzebne płynność i uznanie dla globalnych system finansowy.

Dlaczego potrzebne są SDR-y

Według MFW, SDR (lub XDR) są międzynarodowym aktywem rezerwowym uzupełniającym oficjalne rezerwy pieniężne krajów członkowskich. Technicznie rzecz biorąc, SDR nie jest ani walutą, ani roszczeniem wobec samego MFW. Zamiast tego jest potencjalnym roszczeniem wobec walut członków MFW.

Alokacja SDR jest tanią metodą dodawania do krajów członkowskich rezerwy międzynarodowe, co pozwala członkom na zmniejszenie zależności od droższych krajowych lub dług zewnętrzny. Kraje rozwijające się mogą korzystać z SDR-ów jako bezkosztowej alternatywy dla gromadzenia rezerw walutowych za pomocą droższych środków, takich jak pożyczanie lub prowadzenie rachunek bieżący nadwyżki.

SDR jest również używany przez niektóre organizacje międzynarodowe jako jednostka rozliczeniowa, gdzie: Kurs wymiany zmienność byłaby zbyt ekstremalna. Do takich organizacji należą: Afrykański Bank Rozwoju, Arabski Fundusz Walutowy, Bank Rozrachunków Międzynarodowychoraz Islamski Bank Rozwoju. Stosując SDR-y, wahania lokalnej waluty nie mają tak dużego wpływu. SDR-y mogą być przechowywane wyłącznie przez kraje członkowskie MFW, a nie przez osoby fizyczne, firmy inwestycyjnelub korporacje.

W 2000 roku cztery kraje kołek ich waluty do wartości SDR, mimo że MFW odradza takie działanie.

Wartość SDR

ten wartość SDR był początkowo ekwiwalentem jednego dolara amerykańskiego lub 0,88671 grama złota. Kiedy złoty standard przeszedł na system płynnej waluty, zamiast tego SDR został wyceniony jako kosz świata waluty rezerwowe. Obecnie to kosz obejmuje dolary amerykańskie, jeny japońskie, Euroi funt brytyjski.

Co pięć lat MFW dokonuje przeglądu składników koszyka walutowego, aby upewnić się, że jego gospodarstwa reprezentują najczęściej używane światowe waluty. Spekulacja że MFW doda chińskiego juana (PLN) uczyniła z niej pierwszą walutę wschodzącą, która została dodana do rezerw MFW.

SDR oprocentowanie służy do obliczania należne odsetki od członków MFW pożyczek spłacanych z holdingów SDR. SDR-y są przydzielane przez MFW jego krajom członkowskim i są wspierane przez pełna wiara i kredyt rządów państw członkowskich.

Dziś 1 SDR = 1,3873 dolara amerykańskiego, co oznacza spadek o nieco ponad 10% w ciągu ostatnich 12 miesięcy w stosunku do dolara, wynik względnego umocnienia dolara wobec trzech pozostałych walut SDR kosz.

Dolna linia

Specjalne prawa ciągnienia to światowe aktywa rezerwowe, których wartość opiera się na koszyku czterech głównych walut międzynarodowych. SDR-y są wykorzystywane przez MFW do udzielania pożyczek awaryjnych i są wykorzystywane przez kraje rozwijające się do wspierania ich waluty rezerwy bez konieczności zaciągania pożyczek o wysokim oprocentowaniu lub utrzymywania nadwyżek na rachunku bieżącym na niekorzyść rozwój ekonomiczny. Chociaż SDR-y same w sobie nie są walutami i mają do nich dostęp tylko członkowie MFW, odgrywają kluczową rolę w utrzymanie stabilności makroekonomicznej i globalnego wzrostu poprzez zapewnienie awaryjnej płynności i kredytu w przypadku tradycyjnych metod nie wystarczać.