Definicja wysoce lewarowanej transakcji (HLT)

Co to jest transakcja o wysokiej dźwigni (HLT)?

Transakcja wysoko lewarowana (HLT) to kredyt bankowy dla firmy, która ma duże zadłużenie. Transakcje wysoko lewarowane zostały spopularyzowane w latach 80. jako sposób na finansowanie wykupów, przejęć lub dokapitalizowania. Transakcje z dużą dźwignią są ryzykowne, ponieważ zwiększają obciążenie zadłużeniem firmy i często skutkują nieatrakcyjną stosunek zadłużenia do kapitału własnego, ale dochody odsetkowe generowane z tych transakcji są na tyle duże, że czynią je atrakcyjnymi dla inwestorów i instytucji finansowych.

Zrozumienie wysoce lewarowanych transakcji (HLT)

Transakcje o wysokim stopniu lewarowania są uważane za podobne do obligacji śmieciowych— a obligacje śmieciowe mogą być emitowane w ramach struktury transakcji. Zarówno obligacje śmieciowe, jak i transakcje o wysokim stopniu lewarowania są narażone na znaczne ryzyko niewypłacalności, ale HLT są bezpieczniejsze, ponieważ mają silniejsze kowenanty zadłużenia ze względu na swoją strukturę. Wykupy lewarowane (LBO) są przykładem wysoce lewarowanej transakcji.

Transakcje o wysokim stopniu lewarowania często obejmują pewien rodzaj restrukturyzacji zadłużenia, niezależnie od intencji finansowania. Dzieje się tak po prostu dlatego, że należy uporać się z istniejącym poziomem zadłużenia firmy, aby mieć jakąkolwiek szansę na przyszły sukces. Efektem końcowym jest zwykle skomplikowana struktura zadłużenia z kilkoma rodzajami długu podporządkowanego. W zrestrukturyzowanym podmiocie kredytodawcy stojący za transakcją o wysokim stopniu lewarowania często kończą z udziałem w nowym przedsiębiorstwie.

Wytyczne dla wysoce lewarowanych transakcji (HLT)

Wytyczne dotyczące wysoce lewarowanych transakcji są określone przez Amerykańskie Biuro Kontrolera Walut, Zarząd Rezerwy Federalnej i Federalna Korporacja Ubezpieczenia Depozytów. OCC ogólnie uważa transakcję o wysokim stopniu dźwigni finansowej jako transakcję, w której dźwignia finansowa kredytobiorcy po finansowaniu, mierzona przez dług do aktywów, stosunek zadłużenia do kapitału własnego i przepływ środków pieniężnych do całkowitego zadłużenia znacznie przekracza branżowe normy dźwigni finansowej. W zależności od specyfiki danej branży, te szersze miary można zastąpić dostosowanymi wskaźnikami branżowymi.

Aby pożyczkę można było określić jako HLT, na ogół musi ona spełniać pewną kombinację następujących warunków:

• Wpływy przeznaczone na wykupy, akwizycje i dokapitalizowanie.
• Transakcja skutkuje znacznym wzrostem wskaźnika dźwigni finansowej kredytobiorcy. Wskaźniki branżowe obejmują dwukrotny wzrost zobowiązań kredytobiorcy, co skutkuje dźwignią bilansową wskaźnik (zobowiązania ogółem/aktywa ogółem) wyższy niż 50% lub wzrost bilansowego wskaźnika dźwigni finansowej o ponad 75%. Inne wskaźniki obejmują zwiększenie wskaźników dźwigni operacyjnej kredytobiorcy (stosunek zadłużenia do EBITDA lub uprzywilejowany dług/EBITDA) powyżej określonych poziomów.
• Transakcje są oznaczone jako HLT przez agent konsorcjum.
• Kredytobiorca jest oceniany jako firma nieinwestycyjna o wysokim wskaźniku zadłużenia do kapitału własnego.
• Wycena pożyczki wskazuje na firmę nie na poziomie inwestycyjnym. Zwykle składa się to z niektórych rozłożonych na Oprocentowanie międzybankowe w Londynie (LIBOR), która zmienia się w zależności od warunków rynkowych.

Wytyczne dotyczące wysoce lewarowanych transakcji nie stanowią regulacji prawnej. Istnieje dorozumiany znak wysokiego poziomu wody wynoszący 6 razy stosunek zadłużenia do EBITDA dla restrukturyzowanego podmiotu, ale kwota ta została wielokrotnie przekroczona. Przy wysoce lewarowanych transakcjach, jak prawie we wszystkim, limitem jest to, co kupi rynek.