Definicja industrializacji substytucyjnej importu (ISI)

Co to jest industrializacja substytucji importu (ISI)?

Uprzemysłowienie substytucji importu (ISI) jest teorią Ekonomia zwykle stosowane przez kraje rozwijające się lub kraje rynków wschodzących, które starają się zmniejszyć swoją zależność od krajów rozwiniętych. Podejście ma na celu ochronę i inkubacja nowo utworzonej krajowej branże pełny rozwój sektorów, tak aby produkowane towary były konkurencyjne w stosunku do towarów importowanych. Zgodnie z teorią ISI, proces ten sprawia, że ​​lokalne gospodarki i ich narody są samowystarczalne.

Zrozumienie industrializacji substytucji importu (ISI)

Podstawowym celem wdrożonej teorii industrializacji substytucyjnej jest ochrona, wzmocnienie i rozwój lokalnego przemysłu przy użyciu różnych taktyk, w tym taryfy, import kwotyoraz dotowane pożyczki rządowe. Kraje wdrażające tę teorię starają się wzmocnić kanały produkcyjne na każdym etapie rozwoju produktu.

ISI działa bezpośrednio wbrew przewaga komapratywna koncepcja, która występuje, gdy kraje specjalizują się w produkcji towarów po niższej koszt alternatywny i eksportuj je.

Historia industrializacji substytucji importu (ISI)

ISI nawiązuje do polityki ekonomii rozwoju z lat 20^NS stulecie. Jednak sama teoria była popierana od XVIII wieku^NS wieku i był wspierany przez ekonomistów, takich jak Alexander Hamilton i Friedrich List.

Kraje początkowo wdrożyły politykę ISI na globalnym południu (Ameryka Łacińska, Afryka i części Azji), gdzie intencją było rozwijanie samowystarczalności poprzez stworzenie rynku wewnętrznego w każdym z nich kraj. Sukces polityk ISI był ułatwiony dzięki: dotowanie ważne gałęzie przemysłu, takie jak energetyka i rolnictwo oraz zachęcanie do nacjonalizacji i protekcjonista polityka handlowa.

Niemniej jednak kraje rozwijające się powoli zaczęły odrzucać ISI w latach 80. i 90. po pojawieniu się liberalizacji napędzanej przez rynek globalny, koncepcji opartej na Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowyprogramów dostosowania strukturalnego.

Teoria industrializacji substytucji importu (ISI)

Teoria ISI opiera się na grupie polityk rozwojowych. Podstawą tej teorii jest argument dotyczący przemysłu niemowlęcego, teza Singera-Prebischa oraz… ekonomia keynesowska. Z tych ekonomicznych perspektyw można wyprowadzić grupę praktyk: działającą politykę przemysłową, która subsydiuje i organizuje produkcję strategicznych substytuty, bariery handlowe, takie jak cła, przewartościowana waluta, która pomaga producentom w imporcie towarów oraz brak wsparcia dla bezpośrednich inwestycji zagranicznych.

Powiązana i spleciona z ISI jest szkoła ekonomii strukturalistycznej. Konceptualizowany w pracach idealistycznych ekonomistów i specjalistów finansowych, takich jak Hans Singer, Celso Furtado i Octavio Paz, ta szkoła podkreśla znaczenie uwzględnienia cech strukturalnych kraju lub społeczeństwa w gospodarce analiza. To znaczy czynniki polityczne, społeczne i inne instytucjonalne.

Krytyczną cechą jest zależność zależna, która: kraje rozwijające się często mają z krajami rozwiniętymi. Teorie ekonomii strukturalnej zyskały na znaczeniu dzięki Komisji Gospodarczej ONZ ds. Ameryki Łacińskiej (ECLA lub CEPAL, akronim w języku hiszpańskim). W rzeczywistości strukturalizm latynoamerykański stał się synonimem ery ISI, która rozkwitała w różnych krajach Ameryki Łacińskiej od lat 50. do 80. XX wieku.

Prawdziwy przykład industrializacji substytucji importu (ISI)

Era ta rozpoczęła się wraz z utworzeniem ECLA w 1950 r., której sekretarzem wykonawczym został argentyński bankier centralny Raul Prebisch. Prebish przedstawił w swoim raporcie interpretację rozwijającego się przejścia w Ameryce Łacińskiej od rozwoju napędzanego głównie eksportem do zorientowanego wewnętrznie rozwoju miejsko-przemysłowego. Ten raport stał się „dokument założycielski strukturalizmu latynoamerykańskiego(cytując jeden artykuł naukowy) oraz wirtualny podręcznik industrializacji substytucji importu.

Zainspirowane wezwaniem Prebischa do broni, większość narodów Ameryki Łacińskiej przeszła jakąś formę ISI w następnych latach. Rozszerzyli produkcję nietrwałych dóbr konsumpcyjnych, takich jak żywność i napoje, a następnie rozszerzyli produkcję na dobra trwałe, takie jak samochody i sprzęt AGD. Niektóre kraje, takie jak Argentyna, Brazylia i Meksyk, rozwinęły nawet krajową produkcję bardziej zaawansowanych produktów przemysłowych, takich jak maszyny, elektronika i samoloty.

Chociaż pod wieloma względami udało się to, wdrożenie ISI doprowadziło do wysokiej inflacja i inne problemy gospodarcze. Kiedy w latach 70. zaostrzyła je stagnacja i kryzysy zadłużenia zagranicznego, wiele krajów Ameryki Łacińskiej szukało pożyczek w MFW i Banku Światowym. Pod naciskiem tych instytucji kraje te musiały porzucić swoją protekcjonistyczną politykę ISI i otworzyć swoje rynki na wolny handel.