3 kryzysy finansowe w XXI wieku

Wiek XXI okazał się równie burzliwy gospodarczo jak dwa poprzednie stulecia. W tym okresie widziałem wiele kryzysy finansowe uderzające narody, regiony i - w przypadku Wielka Recesja—cała gospodarka światowa. Wszystkie kryzysy finansowe mają pewne cechy, ale każdy opowiada swoją własną, niepowtarzalną historię z własnymi unikalnymi lekcjami na przyszłość. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o trzech najbardziej znaczących kryzysach finansowych, jakich doświadczył świat w XXI wieku.

Finanse a Kryzysy fiskalne

Kryzysy finansowe i fiskalne mogą wystąpić z wielu powodów i być spowodowane zarówno czynnikami wewnętrznymi, jak i zewnętrznymi. Kryzys może pochodzić z systemu finansowego kraju lub rządu federalnego.

Z drugiej strony, zdarzenie zewnętrzne, takie jak klęska żywiołowa lub globalna recesja, może wpędzić kraj w kryzys finansowy i fiskalny. Chociaż mogą wystąpić jednocześnie, istnieją wyraźne różnice między kryzysem finansowym a fiskalnym.

Kryzys finansowy

Kryzys finansowy to uogólnione określenie problemów systemowych w sektor finansowy kraju lub krajów. Kryzysy finansowe często, ale nie zawsze, prowadzą do: recesje. Jeśli sektor bankowy USA zbiorowo podejmuje złe decyzje kredytowe lub jeśli jest niewłaściwie regulowany lub opodatkowany, lub jeśli doświadcza innego egzogenicznego szoku, który powoduje straty w całej branży i spadek cen akcji, to jest finansowe kryzys.

Spośród wszystkich sektorów gospodarki, sektor finansowy jest uważany za najniebezpieczniejsze epicentrum kryzysu, ponieważ każdy inny sektor opiera się na nim w zakresie wsparcia pieniężnego i strukturalnego.

Kryzys fiskalny

Z drugiej strony kryzys fiskalny odnosi się do problemu z rządem bilanse. Jeśli zadłużenie rządu powoduje problemy z finansowaniem lub wydajnością, można powiedzieć, że doświadcza on kryzysu fiskalnego. Kryzys fiskalny mógłby wystąpić w Stanach Zjednoczonych, gdyby na przykład rząd federalny pożyczył zbyt dużo pieniędzy i znalazłby się poza rynkiem kredytowym. Kryzys fiskalny może również wystąpić, jeśli poważny agencja ratingowa obniżyła wartość amerykańskich obligacji skarbowych lub jeśli rząd federalny musiał zawiesić płatności z powodu niedoboru budżetu.

Kryzys fiskalny może również wystąpić w następstwie recesji i okresów wysokiego bezrobocia, które zwykle skutkują mniejszymi wpływami z podatków, co prowadzi do niedoboru dochodów rządu. Nadmierne pożyczki lub długi w czasie wojny mogą również popchnąć naród do kryzysu fiskalnego, jeśli kraj nie jest w stanie spłacić długu z powodu szkód wyrządzonych gospodarce i infrastrukturze kraju.

Kryzysy finansowe i fiskalne mogą wystąpić niezależnie lub jednocześnie. Kryzys fiskalny rządu może wywołać kryzys finansowy bezpośrednio lub pośrednio, szczególnie jeśli rząd zareaguje niewłaściwie na swoje budżet problemy poprzez konfiskatę oszczędności, najazdy rynki kapitałowe, czyli niszczenie wartości lokalnej waluta. Na przykład Kryzys zadłużenia który ogarnął znaczną część południowej Europy w 2010 roku był kryzysem fiskalnym, ale nie był to kryzys finansowy.

2001-2002 Kryzys gospodarczy w Argentynie

Kryzysy w Argentynie są dobrze znane od czasu wielkiej paniki finansowej w 1876 roku. Kraj przeżył swój pierwszy kryzys XXI wieku w latach 2001–2002, który polegał na połączeniu m.in kryzys walutowy i panika finansowa. Nieudana twarda kołek walutowy do dolara amerykańskiego pozostawiło peso argentyńskie w chaosie.Depozytorzy bankowi wpadli w panikę, gdy rząd Argentyny flirtował z zamrożeniem depozytów, powodując gwałtowny wzrost stóp procentowych.

W grudniu 1 2001 Minister Gospodarki Domingo Cavallo uchwalił zamrożenie depozytów bankowych.Rodziny zostały odcięte od swoich oszczędności i inflacja stawki osiągnęły astronomiczne 5000%.W ciągu tygodnia Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) ogłosił, że nie będzie już oferować wsparcia Argentynie, ponieważ kraj ten został uznany za seryjnego bankruta.Władze międzynarodowe nie wierzyły, że właściwe reformy rzeczywiście będą miały miejsce.

Kryzys finansowy

Rząd argentyński stracił dostęp do rynków kapitałowych i prywatnej Argentyny instytucje finansowe zostały również odcięte.Wiele firm zostało zamkniętych. Niektóre banki zagraniczne – które były licznie obecne – raczej się wycofały niż ryzyko ich aktywa. Niekonsekwentny i ekstremalny charakter stóp procentowych praktycznie uniemożliwił prawidłowe funkcjonowanie jakiejkolwiek firmy finansowej.

Argentyńczyk sektor bankowy był chwalony za postępowe regulacje pod koniec lat 90., ale to nie powstrzymało rzezi katastrofy z lat 2001-2002. Do 2002 r. wskaźnik niewypłacalności wśród obligacja emitentów było blisko 60%.Lokalnym dłużnikom nie powodziło się lepiej, a ich kolejne niespłaty zmiażdżyły pożyczkodawców komercyjnych.

Niewiele lepiej wypadł rząd Argentyny. Z gospodarką popadającą w spiralę, wysokim bezrobociem i brakiem dostępu do rynków kredytowych, rząd argentyński nie spłacił 100 miliardów dolarów swojego długu. Innymi słowy, rząd odszedł od inwestorów, którzy kupili argentyńskie obligacje rządowe.

Kryzys walutowy

W obliczu trudności gospodarczych i niepewności związanej ze stabilnością rządu federalnego kapitał inwestycyjny uciekł z kraju. Rezultatem była dewaluacja lub deprecjacja peso argentyńskiego, ponieważ inwestorzy sprzedawali swoje inwestycje denominowane w peso zagranicznym holdingom.

Gospodarki rynków wschodzących często denominują swój dług w dolarach amerykańskich, a podczas dewaluacji może to sparaliżować kraj. Każdy dług, który był denominowany w dolarach dla rządu, firm i osób fizycznych, wzrósł znacznie prawie z dnia na dzień, ponieważ podatki i dochody były uzyskiwane w peso.

Innymi słowy, potrzeba było znacznie więcej peso, aby spłacić to samo saldo główne należne za pożyczki denominowane w dolarach, wyłącznie z powodu dewaluacji kursu peso w stosunku do dolara.

2007–2009 Globalny Kryzys Finansowy

Powszechnie uważany za najgorszy światowy kryzys gospodarczy od czasów Wielkiego Kryzysu, kryzys finansowy w latach 2007-2009 zapalił się w USA i rozprzestrzenił w większości krajów rozwiniętych. Wiele napisano o naturze i przyczynach Wielka Recesja, ale najważniejsza historia koncentruje się wokół głównych banków inwestycyjnych, które nadmiernie lewarowały się przy użyciu papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką (MBS).

Zwroty i ceny instrumentów MBS banków były uzależnione od wzrostu cen mieszkań spowodowanych nietrwałym bańka aktywów na amerykańskim rynku mieszkaniowym. Spadające ceny mieszkań wywołały reakcję łańcuchową niewypłacalności emitentów obligacji w całym kraju, począwszy od kredyty hipoteczne subprime i ostatecznie rozprzestrzenił się na cały rynek MBS.

Niestety dla międzynarodowych banki inwestycyjne, cały światowy system finansowy stał się coraz bardziej powiązany w latach 90. i na początku XXI wieku. Śmieciowe papiery wartościowe wspierane przez kredyty hipoteczne o zmiennym oprocentowaniu (ARM) — z których wiele w niewytłumaczalny sposób otrzymało oceny AAA od Moody's i Standard & Poor's — przeniknęło do japońskich i europejskich portfeli inwestorów.

Wczesne etapy kryzysu rozpoczęły się w drugiej połowie 2007 r., osiągając ostatecznie szczyt we wrześniu 2008 r. Kilka globalnych banków inwestycyjnych zostało skompromitowanych, w tym Bracia Lehman, AIG, Bear Stearns, Countrywide Financial, Wachovia i Washington Mutual.

W Europie doszło również do wielu upadków banków, w tym Royal Bank of Scotland, który odnotował stratę 34 miliardów dolarów w 2008 roku. RBS był jednym z banków, które rząd brytyjski musiał ratować dzięki pakietowi ratunkowemu o wartości 63 miliardów dolarów.Najgorsza recesja w USA miała miejsce pod koniec 2008 r. i na początku 2009 r., ale panika ogarnęła Europę dopiero po kilku miesiącach. Kraje takie jak Grecja, Irlandia i Portugalia zostały najbardziej dotknięte.

Jednak wpływ kryzysu finansowego nie ograniczał się do Stanów Zjednoczonych i Europy. Światowy produkt krajowy brutto (PKB), który mierzy całkowitą produkcję towarów i usług we wszystkich krajach, spadł w 2009 r. do -1,67% z 1,85% w 2008 r., według Banku Światowego.

2014 rosyjski kryzys finansowy

Rosyjska gospodarka kierowana przez Władimira Putina znacznie wzrosła w pierwszej połowie XXI wieku, w dużej mierze dzięki dobrze prosperującemu sektorowi energetycznemu i rosnącemu globalnemu towar ceny. Rosyjska gospodarka stała się tak uzależniona od eksportu energii, że prawie połowa rosyjskiego rządu przychody powstały w wyniku sprzedaży ropy naftowej i gazu ziemnego.

Ale światowe ceny ropy gwałtownie spadły w czerwcu 2014 roku. Średnia cena baryłki ropy spadła o prawie 40% w ciągu sześciu miesięcy w stosunku do poprzedniego progu 100 USD. Spadek poniżej 100 dolarów był godny uwagi, ponieważ według rosyjskich urzędników była to kwota niezbędna do utrzymania zbalansowany budżet.

Putin zaostrzył problem energetyczny, najeżdżając i anektując Krym z Ukrainy, czego skutkiem było: sankcje ekonomiczne z USA i Europy.Główne instytucje finansowe, takie jak Goldman Sachs, zaczęły odcinać kapitał i gotówkę do Rosji. Rosyjski rząd odpowiedział agresywnie ekspansja monetarna, co prowadzi do wysokiej inflacji i paraliżujących strat wśród rosyjskich banków.

W rezultacie USA i Europa oraz inne kraje nałożyły sankcje gospodarcze, m.in. zakaz kupowania zachodniej technologii do wydobycia ropy. Inne sankcje obejmowały blokowanie rosyjskim bankom pozyskiwania kapitału z Europy lub USA.

Wpływ kryzysu i sankcji na rosyjską gospodarkę był znaczący. W 2015 roku PKB spadł o -1,97% w stosunku do roku poprzedniego. Według Banku Światowego dopiero w 2017 roku rosyjska gospodarka odnotowała roczne tempo wzrostu przekraczające 1,5%.