Definicja Krajowej Administracji Unii Kredytowych (NCUA)
Co to jest Krajowa Administracja Unii Kredytowej (NCUA)?
National Credit Union Administration (NCUA) jest agencją rządu federalnego Stanów Zjednoczonych. Rząd federalny stworzył NCUA do monitorowania federalnych spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych w całym kraju.
Kluczowe dania na wynos
- Unie kredytowe i banki oferują podobne produkty finansowe, takie jak kredyty hipoteczne, kredyty samochodowe i konta oszczędnościowe, ale w przeciwieństwie do banków unie kredytowe są instytucjami nienastawionymi na zysk.
- National Credit Union Administration (NCUA) nadzoruje jakość i działalność tysięcy federalnych unii kredytowych.
- Federalna Korporacja Ubezpieczenia Depozytów (FDIC) jest odpowiednikiem NCUA dla banków.
Zrozumienie Narodowej Administracji Unii Kredytowej (NCUA)
NCUA to agencja federalna założona w 1970 roku z siedzibą w Aleksandrii w stanie Wirginia. Na czele agencji stoi trzyosobowy zarząd, z których wszyscy są powoływani bezpośrednio przez prezydenta Stanów Zjednoczonych. Agencja monitoruje obecnie ponad 9500 federalnie ubezpieczonych spółdzielczych kas pożyczkowych, które obsługują ponad 80 milionów kont klientów.
NCUA zarządza National Credit Union Share Insurance Fund (NCUSIF), który jest jednym z największych zadań agencji. NCUSIF wykorzystuje dolary podatkowe do ubezpieczenia depozytów w ogóle federalne unie kredytowe. Większość ubezpieczonych instytucji NCUA to federalne i stanowe unie kredytowe oraz banki oszczędnościowe. Rachunki ubezpieczone w ubezpieczonych instytucjach NCUA to oszczędności, weksle na akcje lub czeki, rynki pieniężne, certyfikaty akcji lub płyty CD, indywidualne konta emerytalne i odwoływalne konta powiernicze.
Krajowa Administracja Spółdzielczych Kas Oszczędnościowych a Federalna Korporacja Ubezpieczenia Depozytów
NCUA jest odpowiednikiem Federalnej Korporacji Ubezpieczenia Depozytów lub FDIC. FDIC jest niezależną agencją federalną, która ubezpiecza depozyty w amerykańskich bankach na wypadek awarie banków. Utworzona w 1933 r. w odpowiedzi na Wielki Kryzys, FDIC utrzymuje zaufanie publiczne i wspiera stabilność systemu finansowego poprzez promowanie zdrowych praktyk bankowych.
National Credit Union Association (NCUA) ubezpiecza spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, aby chronić fundusze swoich członków na kontach oszczędnościowych, czekowych, rynkach pieniężnych i kontach emerytalnych.
FDIC ma na celu zapobieżenie scenariuszom ucieczki z banków, które zdewastowały wiele banków po krachu na giełdzie w 1929 roku, prowadząc ostatecznie do Wielkiego Kryzysu. W obliczu groźby zamknięcia banków małe grupy zaniepokojonych klientów pospieszyły z wypłatą swoich pieniędzy. Po rozprzestrzenieniu się obaw, szaleństwo klientów, chcących zrobić to samo, ostatecznie spowodowało, że wiele banków nie było w stanie obsłużyć wniosków o wypłatę. Zyskaliby ci, którzy jako pierwsi wycofali swoje pieniądze z banku, który miał kłopoty, podczas gdy ci, którzy czekali, ryzykowali utratę oszczędności z dnia na dzień. Przed FDIC nie było gwarancji bezpieczeństwa depozytów poza zaufaniem do stabilności banku.
Ubezpieczenie depozytów jest niezwykle ważne w zapobieganiu przyszłym kryzysom. Płynność banku jest jak tlen – jeśli zostanie odcięty, w systemie pojawia się efekt domina.
Praktycznie wszystkie banki oferują pokrycie FDIC, a konsumenci mają mniejszą niepewność co do swoich depozytów. W przypadku upadłości banku FDIC pokrywa depozyty do 250 000 USD; w rezultacie banki mają lepsze możliwości rozwiązywania problemów w kontrolowanych okolicznościach, bez powodowania paniki. FDIC obejmuje rachunki czekowe, rachunki oszczędnościowe, certyfikaty depozytowe i rachunki rynku pieniężnego. Ubezpieczenie FDIC nie obejmuje funduszy inwestycyjnych, rent, polis na życie, akcji ani obligacji.
Istotna różnica między FDIC a NCUA polega na tym, że ta pierwsza zajmuje się tylko instytucje kredytowe, a ta ostatnia korzysta z Krajowego Funduszu Ubezpieczeń Akcji Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych; FDIC korzysta z Funduszu Ubezpieczenia Depozytów.