Definicja teorii preferencji czasowych

Czym jest interesująca teoria preferencji czasowej?

Wyjaśnia to teoria zainteresowania preferencji czasowej, zwana również teorią zainteresowania agio lub austriacką teorią zainteresowania stopy procentowe pod względem preferencji ludzi do spędzania czasu w teraźniejszości niż w przyszłości.

Teoria ta została opracowana przez ekonomistę Irvinga Fishera w „Teorii odsetek, określonej przez niecierpliwość w wydawaniu dochodu i możliwości Zainwestuj”. Opisał zainteresowanie jako cenę czasu i „wskaźnik preferencji społeczności dla dolara teraźniejszości nad dolara przyszłości dochód."

Jak działa teoria oprocentowania preferencji czasowych

Inne teorie, oprócz teorii preferencji czasowej, zostały opracowane w celu wyjaśnienia stóp procentowych. Teoria klasyczna wyjaśnia zainteresowanie w kategoriach podaży i popytu kapitału. Popyt na kapitał jest napędzany przez inwestycje, a podaż kapitału jest napędzana przez oszczędności. Stopy procentowe ulegają wahaniom, osiągając ostatecznie poziom, w którym podaż kapitału pokrywa popyt na kapitał.

Teoria preferencji płynnościz drugiej strony zakłada, że ​​ludzie wolą płynność i muszą być nakłaniani do jej rezygnacji. Stopa procentowa ma na celu zachęcić ludzi do rezygnacji z części płynności. Im dłużej są zobowiązani do rezygnacji, tym wyższe musi być oprocentowanie. Stąd oprocentowanie na przykład obligacji 10-letnich jest zazwyczaj wyższe niż oprocentowania obligacji dwuletnich.

Neoklasyczne poglądy na teorię preferencji czasowych

Neoklasyczne poglądy Irvinga Fishera na temat teorii preferencji czasowej stanowią, że preferencja czasowa odnosi się do indywidualnej funkcja użytecznościlub zakres, w jakim mierzy się wartość lub wartość dóbr i jak dana osoba ocenia kompromis między obecną konsumpcją a przyszłą konsumpcją. Fisher uważa, że ​​jest to funkcja subiektywna i egzogeniczna. Konsumenci, którzy wybierają między wydawaniem a oszczędzaniem, reagują na różnicę między własnym subiektywnym poczuciem zniecierpliwienia wydatków lub ich subiektywnej stopy preferencji czasowej oraz rynkowej stopy procentowej, a także dostosować ich zachowania związane z wydawaniem i oszczędzaniem odpowiednio.

Według Fishera subiektywna stopa preferencji czasowej zależy od wartości i sytuacji jednostki; osoba o niskich dochodach może mieć większą preferencję czasową, woląc wydać teraz, ponieważ wie, że przyszłe potrzeby utrudnią oszczędzanie; w międzyczasie rozrzutnik może mieć mniejszą preferencję czasową, woląc oszczędzać teraz, ponieważ nie ma obawy o przyszłe potrzeby.

Myśliciele austriaccy o teorii preferencji czasowej

Austriacki ekonomista Eugen von Böhm-Bawerk, który wyjaśnił tę teorię w swojej książce Kapitał i odsetkiuważa, że ​​wartość dóbr maleje wraz ze wzrostem czasu potrzebnego na ich wykonanie, nawet jeśli ich ilość, jakość i charakter pozostają takie same. Böhm-Bawerk wymienia trzy przyczyny nieodłącznej różnicy w wartości między obecnymi a przyszłymi dobrami: tendencja, w zdrowej gospodarce, do wzrostu podaży dóbr w czasie; skłonność konsumentów do niedoceniania swoich przyszłych potrzeb; oraz preferencje przedsiębiorców do rozpoczynania produkcji z obecnie dostępnych materiałów, zamiast czekania na pojawienie się przyszłych towarów.