Rozporządzenie EE: co to jest, jak to działa, często zadawane pytania
Co to jest rozporządzenie EE?
Rozporządzenie EE, czasami określane jako kwalifikowalność do kompensowania, to zasada określona przez Zarząd Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych. Rozszerza Ustawa o ulepszeniu FDIC z 1991 r. definicja „instytucji finansowej” obejmująca uczestników rynku finansowego korzystających z przepisów ustawy postanowienia dotyczące kompensowania dotyczące umów, w których strony zgadzają się zapłacić lub otrzymać płatność netto, a nie brutto należny.
Kluczowe dania na wynos
- Rozporządzenie EE, czyli kwalifikowalność kompensowania, umożliwia instytucjom finansowym rozliczanie wzajemnych zobowiązań według wartości netto zamiast wartości brutto.
- Rozporządzenie EE, uchwalone w 1994 r., miało według Rezerwy Federalnej zwiększyć efektywność i zmniejszyć ryzyko systemowe na rynku finansowym.
- Rezerwa Federalna rozszerzyła definicję instytucji finansowych w 2019 r.
- Ekspansja obejmowała dodanie dealerów swapów, uczestników swapów, instytucji finansowych o znaczeniu systemowym niebędących bankami oraz niektórych podmiotów rynku finansowego.
- Rozporządzenie EE określa zasady ustalania, czy przedsiębiorstwo jest uważane za instytucję finansową, takie jak kwota brutto w dolarach w przypadku umów finansowych lub całkowita wartość pozycji rynkowej.
Jak działa rozporządzenie EE
Rozporządzenie EE umożliwia bankom, brokerom inwestycyjnym i organizacjom rozliczeniowym rozliczanie wzajemnych zobowiązań według ich wartości netto, a nie brutto. Ta forma rozliczenia nazywana jest kontraktową siatka. Kompensowanie kompensuje wartość wielu pozycji lub płatności, które mają zostać wymienione pomiędzy dwiema lub większą liczbą stron. Zatem jeśli Strona A jest winna Stronie B 1 milion dolarów, a Strona B jest winna Stronie A 200 000 dolarów, zostanie to potrącone w postaci jednego przelewu w wysokości 800 000 dolarów, a nie dwóch płatności w wysokości 1 miliona dolarów i 200 000 dolarów.
W momencie uchwalenia na początku lat 90. Rezerwa Federalna stwierdziła, że celem rozporządzenia Rozszerzona definicja instytucji finansowych przyjęta przez EE miała na celu zwiększenie efektywności i zmniejszenie ryzyka systemowego w rynki finansowe. W 2019 r. i ponownie w 2021 r. Rezerwa Federalna jeszcze bardziej rozszerzyła definicję instytucji finansowych.
Rozszerzenie to obejmowało rozszerzenie definicji instytucji finansowych, jako tego, co „finansowe”. instytucja” uległa drastycznym zmianom od czasu uchwalenia rozporządzenia EE w 1994 r., zgodnie z przepisami federalnymi rezerwa Rada Gubernatorów. Rozszerzenie obejmowało dodanie zamień dealerów i dealerzy swapów opartych na papierach wartościowych, a także uczestnicy swapów i uczestnicy swapów opartych na papierach wartościowych. Inne firmy obejmują instytucje finansowe o znaczeniu systemowym niebędące bankami i niektóre podmioty rynku finansowego.
Kwalifikacje instytucji finansowych
Osoba lub instytucja kwalifikuje się jako instytucja finansowa w rozumieniu art. 401–407 ustawy, jeżeli oświadczy ustnie lub ustnie na piśmie, że będą zawierać umowy finansowe jako kontrahent po obu stronach jednego lub większej liczby rynków finansowych oraz:
- Posiadał jeden lub więcej kontraktów finansowych o łącznej wartości brutto w dolarach wynoszącej co najmniej 1 miliard dolarów hipotetyczna kwota główna zaległe w dowolnym dniu poprzedniego okresu 15 miesięcy z kontrahentami niebędącymi podmiotami powiązanymi; Lub
- Posiadał łączną pozycję brutto według wartości rynkowej wynoszącą co najmniej 100 milionów dolarów (zagregowaną dla wszystkich kontrahentów) w jednym lub więcej umów finansowych dowolnego dnia w ciągu poprzednich 15 miesięcy z kontrahentami, którzy nie są jej kontrahentami filie.
Jeżeli dana osoba kwalifikuje się jako instytucja finansowa zgodnie z paragrafem (a) tej sekcji, zostanie uznana za instytucję finansową instytucji do celów jakiejkolwiek umowy zawartej w okresie, w którym się ona kwalifikuje, nawet jeżeli dana osoba w późniejszym czasie tego nie zrobi zakwalifikować.
W lutym 2021 r. Rezerwa Federalna sfinalizowała zmiany do rozporządzenia EE mające na celu rozszerzenie definicji „instytucji finansowej” dla celów dwustronnych przepisów dotyczących kompensowania zawartych w ustawie o udoskonaleniu Federalnej Korporacji Ubezpieczeń Depozytów z 1991 r („FDICIA”). Ta ekspansja dodała dealerów swapów, banki zagraniczne, banki centralne i niektóre podmioty niebankowe uznawane za systematycznie ważne dla sektora finansowego.
Na kogo wpływa rozporządzenie EE?
Rozporządzenie EE ma zastosowanie do szerokiego zakresu podmiotów uznawanych za „instytucje finansowe” w przypadku kompensowania swapów i innych instrumentów pochodnych lub kontraktów będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Kompensowanie oznacza uzgodnione potrącenie wartości wielu pozycji lub płatności, które mają zostać wymienione pomiędzy dwiema lub większą liczbą stron.
Jaki jest główny cel rozporządzenia EE?
Celem rozporządzenia EE było rozszerzenie definicji terminu „instytucja finansowa” dla celów integracji w ramy regulacyjne uczestników rynku o znaczeniu systemowym, którzy regularnie zawierają transakcje finansowe umowy.
Jaka jest różnica między rozporządzeniem EE a rozporządzeniem E?
Rozporządzenie EE określa, kto jest definiowany jako „instytucja finansowa” do celów umów o kompensowaniu zobowiązań. Regulamin E, z drugiej strony, jest przepisem federalnym regulującym transfer środków elektronicznych. rej. E zapewnia wytyczne dla wydawców i sprzedawców kart debetowych oraz chroni konsumentów przed oszustwami związanymi z funduszami elektronicznymi.