Definicja Planu Stabilności Finansowej (FSP)
Czym jest plan stabilności finansowej (FSP)?
Plan Stabilności Finansowej (FSP) był notatka opublikowana przez Departament Skarbu USA pod administracją Obamy na początku 2009 r., która nakreśliła planowaną realizację Ustawa o nadzwyczajnej stabilizacji gospodarczej z 2008 r.. SPW nie była sama w sobie niezależną polityką, ale raczej zbiorem punktów do dyskusji podsumowujących, w jaki sposób administracja będzie realizują program pomocy związanej z problemami związanymi z aktywami i powiązane programy mające na celu zaradzenie kryzysowi finansowemu z lat 2008-2009. Pierwotna odpowiedzialność za plan spadła na Urząd Stabilności Finansowej Skarbu Państwa, ale wiązała się również ze współpracą z innymi agencjami rządowymi.
Kluczowe dania na wynos
- Plan stabilności finansowej był planem wdrożenia różnych nadzwyczajnych polityk stabilizacji finansowej przez Skarb USA za prezydenta Obamy.
- W planie szczegółowo opisano, w jaki sposób Ministerstwo Skarbu będzie zarządzać programem pomocy w zakresie kłopotliwych aktywów i innymi politykami w celu pobudzenia akcji kredytowej i złagodzenia warunków kredytowych na amerykańskich rynkach finansowych.
- Biuro Stabilności Finansowej Skarbu Państwa przejęłoby inicjatywę w planie, ale w ścisłej współpracy z Fed i innymi organami nadzoru finansowego i agencjami rządowymi.
Zrozumienie Planu Stabilności Finansowej (FSP)
FSP podjęła kroki w celu umocnienia amerykańskiego systemu bankowego, rynków papierów wartościowych oraz rynków kredytów hipotecznych i kredytów konsumenckich. Według Departamentu Skarbu USA plan miał na celu „zaatakować nasz kryzys kredytowy na wszystkich frontach, wykorzystując nasz pełny arsenał narzędzi finansowych i zasoby współmierne do głębokości problemu”.
Plan Stabilności Finansowej obiecał utworzenie nowego publiczno-prywatnego funduszu rządowego do wchłonięcia aktywa toksyczne oraz wykorzystać kapitał prywatny do stymulowania rynków finansowych. Miał również na celu dalszą standaryzację systemu bankowego i zapewnienie kapitału niestabilnym instytucjom kredytowym. Podjęła również inicjatywę przywrócenia kredytu konsumenckiego dla stabilnych kredytobiorców.
Plan zbliżył się do odzyskania finansów w kilku kluczowych krokach. Pierwszy dotyczył test warunków skrajnych dla banków. W tym kroku oceniono, czy główne instytucje finansowe rzeczywiście posiadały niezbędne aktywa, aby kontynuować pożyczanie pieniędzy. Wymagała również od banków i instytucji kredytowych nowego poziomu przejrzystości i odpowiedzialności.
Kolejny aspekt planu miał na celu ustabilizowanie rynku mieszkaniowego i zatrzymanie wysokich stawek wykluczenie. W tym celu plan przeznaczył 50 miliardów dolarów na powstrzymanie przejęć za pomocą korekt hipotecznych. Zadeklarował również zamiar ogólnego obniżenia oprocentowania kredytów hipotecznych i zapewnienia dodatkowej elastyczności kredytobiorcom, którzy potencjalnie mogą znaleźć się w sytuacji wykluczenia.
Plan był częścią ogólnego programu polityki stymulacji monetarnej i fiskalnej, która obejmowała skoordynowane działania Ministerstwa Skarbu, Fedu i innych organów nadzoru finansowego. Sekretarz Skarbu Timothy Geithner, prezes Rezerwy Federalnej Ben Bernanke, FDIC Przewodnicząca Sheila Bair, dyrektor Biura Nadzoru Oszczędności John Reich i Kontroler Waluty John Dugan w dużej mierze zaprojektowali i uchwalili FSP.
Wpływ na przejrzystość
Zgodnie z planem firmy finansowe musiały najpierw pokazać, w jaki sposób pomoc rządowa pomogłaby im w rozszerzeniu akcji kredytowej. Firmy otrzymujące pomoc od rządu musiały składać comiesięczne raporty do Departamentu Skarbu USA z wyszczególnieniem alokacji, liczby utworzonych nowych kredytów i liczby zabezpieczony hipoteką lub papiery wartościowe zabezpieczone aktywami kupili.
Ostatecznie Departament Skarbu również uruchomił stronę internetową, w imieniu „Prawo podatnika do wiedzy”. Ta strona internetowa upubliczniła wszystkie informacje zgłaszane do Departamentu Skarbu przez firmy otrzymujące pomoc finansową ze Skarbu Państwa.W ten sposób Departament Skarbu starał się pozwolić podatnikom samodzielnie decydować, czy FSP odniósł sukces.
