Jakie są przykłady branż, które praktykują dyskryminację cenową?

Praktyka wielu branż dyskryminacja cenowa, takich jak przemysł rozrywkowy, przemysł towarów konsumpcyjnych i usługi dla klientów. Każda z tych branż stanowi dobry przykład trzech rodzajów dyskryminacji cenowej, która polega na naliczaniu różnych cen za ten sam towar lub usługę.

Przemysł rozrywkowy stosuje dyskryminację cenową trzeciego stopnia. Różne grupy konsumentów są obciążane różnymi cenami za ten sam towar. Jeśli konsument płaci 15 dolarów za bilet do kina, a ich starszy dziadek płaci tylko 8 dolarów za ten sam bilet, konsument doświadcza dyskryminacji cenowej trzeciego stopnia. Grupa seniorów jest obciążana mniej niż przeciętny konsument za ten sam bilet.

Branża dóbr konsumpcyjnych stosuje dyskryminację cenową drugiego stopnia, gdy naliczane są różne ceny w zależności od zakupionej ilości. Jeśli towar konsumpcyjny kosztuje 10 USD, ale zniżka ilościowa jest oferowana konsumentom, którzy kupią 10 lub więcej jednostek, doświadczyliby dyskryminacji cenowej drugiego stopnia.

Wreszcie, wiele branż związanych z obsługą klienta stosuje dyskryminację cenową pierwszego stopnia, w ramach której firma pobiera inną cenę za każdy sprzedany towar lub usługę. Kiedy usługa jest oferowana klientowi, cena często opiera się na wartości, jaką przynosi ona klientowi i kwocie, jaką klient może zapłacić. Jeśli na przykład firma szkoleniowa z zakresu zarządzania współpracuje z IBM, pobierałaby znacznie więcej opłat za te same usługi niż w przypadku współpracy z właścicielem małej firmy. Ten rodzaj dyskryminacji cenowej jest również znany jako doskonała dyskryminacja cenowa, ponieważ firma może uchwycić 100%

nadwyżka konsumenta.