5 sposobów oceny menedżera portfela

Ogólna wydajność Twojego portfela jest ostateczną miarą sukcesu Twojego menedżer portfela. Jednakże, całkowity zwrot nie może być używany wyłącznie przy ustalaniu, czy Twój zarządzający pieniędzmi skutecznie wykonuje swoją pracę.

Na przykład 2% roczny całkowity zwrot portfela może początkowo wydawać się niewielki. Jeśli jednak rynek wzrósł tylko o 1% w tym samym przedziale czasowym, to portfel radził sobie dobrze w porównaniu ze zbiorem dostępnych papierów wartościowych. Z drugiej strony, gdyby ten portfel był skoncentrowany wyłącznie na wyjątkowo ryzykownych mikro-nasadka akcji, dodatkowy 1% zwrotu na rynku nie rekompensuje właściwie inwestorowi ekspozycji na ryzyko. Aby dokładnie zmierzyć wydajność, stosuje się różne wskaźniki do określenia zwrot skorygowany o ryzyko portfela inwestycyjnego. W tym artykule przyjrzymy się pięciu typowym.

Współczynnik ostrości

$\frac{(\text{Spodziewany powrót.}-\text{Stopa wolna od ryzyka.})}{\text{Odchylenie standardowe portfela.}}$

Odchylenie standardowe portfela(Spodziewany powrót−Stopa wolna od ryzyka)​

ten Współczynnik ostrości, znany również jako stosunek zysku do zmienności, jest prawdopodobnie najczęstszym miernikiem zarządzania portfelem. Nadwyżka zwrotu portfela ponad stopę wolną od ryzyka jest standaryzowana przez odchylenie standardowe nadwyżki zwrotu z portfela. Hipotetycznie inwestorzy powinni zawsze móc inwestować w obligacje rządowe i uzyskiwać wolną od ryzyka stopę zwrotu. Współczynnik Sharpe'a określa oczekiwany zrealizowany zwrot powyżej tego minimum. W ramach relacji ryzyko-nagroda teorii portfela inwestycje o wyższym ryzyku powinny generować wysokie zyski. W rezultacie wysoki współczynnik Sharpe'a wskazuje na lepszą wydajność skorygowaną o ryzyko. (Więcej informacji: Zrozumienie współczynnika Sharpe'a)

Wiele z poniższych wskaźników jest podobnych do wskaźnika Sharpe'a pod tym względem, że miara zwrotu w stosunku do benchmarku jest standaryzowana dla nieodłączne ryzyko portfela, ale każdy ma nieco inny smak, który inwestorzy mogą uznać za przydatny, w zależności od ich sytuacja.

Roy's Safety-First Ratio

$\frac{(\text{Spodziewany powrót.}-\text{Docelowy zwrot.})}{\text{Odchylenie standardowe portfela.}}$Odchylenie standardowe portfela(Spodziewany powrót−Docelowy zwrot)​

Współczynnik bezpieczeństwa Roya jest podobny do Sharpe'a, ale wprowadza jedną subtelną modyfikację. Zamiast porównywać zwroty portfela ze stopą wolną od ryzyka, wydajność portfela porównuje się z docelową stopą zwrotu.

Inwestor często określa docelową stopę zwrotu na podstawie wymagań finansowych, aby utrzymać określony standard życia, lub też docelowa stopa zwrotu może być kolejnym punktem odniesienia. W pierwszym przypadku inwestor może potrzebować 50 000 USD rocznie na wydatki; docelowa stopa zwrotu z portfela o wartości 1 miliona USD wyniosłaby wtedy 5%. W tym drugim scenariuszu docelowa stopa zwrotu może wynosić od S&P 500 do rocznych wyników w złocie – inwestor musiałby określić ten cel w oświadczenie o polityce inwestycyjnej.

Współczynnik bezpieczeństwa Roya opiera się na zasada bezpieczeństwa, który stanowi, że wymagany jest minimalny zwrot z portfela i że zarządzający portfelem musi zrobić wszystko, co w jego mocy, aby zapewnić spełnienie tego wymogu.

Współczynnik sortowania

$\frac{(\text{Spodziewany powrót.}-\text{Docelowy zwrot.})}{\text{Wadowe odchylenie standardowe.}}$Wadliwe odchylenie standardowe(Spodziewany powrót−Docelowy zwrot)​

ten Stosunek sortyna wygląda podobnie do współczynnika bezpieczeństwa Roya – różnica polega na tym, że zamiast standaryzacji nadwyżka zwrotu powyżej odchylenia standardowego do obliczeń wykorzystuje się tylko zmienność w dół. Poprzednie dwa wskaźniki penalizują wahania w górę iw dół; portfel, który generowałby roczne zwroty +15%, +80% i +10%, byłby postrzegany jako dość ryzykowny, więc wskaźnik bezpieczeństwa Sharpe'a i Roya zostałby skorygowany w dół.

Z drugiej strony współczynnik Sortino obejmuje tylko odchylenie w dół. Oznacza to, że pod uwagę brana jest tylko zmienność, która powoduje wahania stóp zwrotu poniżej określonego benchmarku. Zasadniczo tylko lewa strona krzywa rozkładu normalnego jest uważany za wskaźnik ryzyka, więc zmienność nadmiernych dodatnich zwrotów nie jest karana. Oznacza to, że wynik menedżera portfela nie jest zagrożony, gdy zwraca więcej niż oczekiwano.

Stosunek Treynora

$\frac{(\text{Spodziewany powrót.}-\text{Stopa wolna od ryzyka.})}{\text{Portfolio Beta.}}$Portfolio Beta(Spodziewany powrót−Stopa wolna od ryzyka)​

ten Współczynnik Treynora oblicza również dodatkowy zwrot portfela ponad stopę wolną od ryzyka. Jednakże, beta jest używany jako miara ryzyka do standaryzacji wyników zamiast odchylenia standardowego. Zatem współczynnik Treynora daje wynik, który odzwierciedla liczbę nadwyżkowych zwrotów osiąganych przez strategię na jednostkę ryzyka systematycznego. Po Jacku L. Treynor początkowo wprowadził tę metrykę portfela, szybko straciła część swojego blasku na rzecz bardziej popularnego obecnie wskaźnika Sharpe'a. Jednak Treynor na pewno nie zostanie zapomniany. Studiował u włoskiego ekonomisty Franco Modiglianiego i był jednym z pierwszych badaczy, których praca utorowała drogę dla model wyceny aktywów kapitałowych.

Ponieważ wskaźnik Treynor opiera zwrot z portfela na ryzyku rynkowym, a nie na ryzyku specyficznym dla portfela, zwykle łączy się go z innymi wskaźnikami, aby uzyskać pełniejszy pomiar wyników.

Wskaźnik informacji

$\frac{(\text{Zwrot portfela.}-\text{Zwrot z benchmarku.})}{\text{Błąd trakcji.}}$Błąd trakcji(Zwrot portfela−Zwrot z testu porównawczego)​

ten wskaźnik informacji jest nieco bardziej skomplikowany niż wyżej wymienione wskaźniki, ale zapewnia lepsze zrozumienie umiejętności menedżera portfela w zakresie doboru akcji. W odróżnieniu pasywne zarządzanie inwestycjami, aktywne zarządzanie wymaga regularnego handlu, aby osiągnąć lepsze wyniki niż benchmark. Chociaż menedżer może inwestować tylko w spółki z indeksu S&P 500, może próbować wykorzystać tymczasowe okazje do błędnej wyceny zabezpieczeń. Zwrot powyżej benchmarku nazywany jest zwrotem aktywnym, który pełni rolę licznika w powyższym wzorze.

W przeciwieństwie do wskaźników bezpieczeństwa Sharpe'a, Sortino i Roya, wskaźnik informacyjny wykorzystuje odchylenie standardowe aktywnych zwrotów jako miara ryzyka zamiast odchylenia standardowego teczka. Gdy zarządzający portfelem próbuje osiągnąć lepsze wyniki niż benchmark, czasami przekraczają ten wynik, a innym razem są słabsze. Odchylenie portfela od reper jest miernikiem ryzyka stosowanym do standaryzacji aktywnego zwrotu.

Dolna linia

Powyższe wskaźniki wykonują zasadniczo to samo zadanie: pomagają inwestorom obliczyć nadwyżkę zwrotu na jednostkę ryzyka. Różnice powstają, gdy formuły są dostosowywane w celu uwzględnienia różnych rodzajów ryzyka i zwrotu. Na przykład wersja beta znacznie różni się od błąd trakcji ryzyko. Zawsze ważne jest, aby standaryzować zwroty na podstawie skorygowanej o ryzyko, aby inwestorzy zrozumieli, że zarządzający portfelami, którzy postępują zgodnie z: ryzykowne strategie nie są bardziej utalentowane w żadnym podstawowym sensie niż menedżerowie niskiego ryzyka – po prostu stosują inną strategię.

Inną ważną kwestią dotyczącą tych wskaźników jest to, że można je porównywać tylko bezpośrednio. Innymi słowy, współczynnik Sortino jednego zarządzającego portfelem można porównać tylko ze współczynnikiem Sortino innego zarządzającego. Współczynnik Sortino jednego menedżera nie może być porównywany z współczynnikiem informacyjnym innego. Na szczęście wszystkie te pięć wskaźników można interpretować w ten sam sposób: im wyższy wskaźnik, tym większa skuteczność skorygowana o ryzyko.