Definicja mark-to-model
Co to jest znakowanie do modelu?
Mark-to-model to metoda wyceny określonej pozycji inwestycyjnej lub portfela oparta na modelach finansowych. Kontrastuje to z tradycyjnymi Znak na rynku wyceny, w których ceny rynkowe służą do obliczania wartości, a także strat lub zysków na pozycjach.
Aktywa, które muszą być wycenione zgodnie z modelem, albo nie mają regularnego rynku, który zapewnia dokładną wycenę, albo mają wyceny oparte na złożonym zestawie zmiennych referencyjnych i ramach czasowych. Stwarza to sytuację, w której do przypisania wartości zasobowi należy użyć zgadywania i założeń, co sprawia, że zasób jest bardziej ryzykowny.
Kluczowe dania na wynos
- Mark-to-model polega na przypisaniu wartości do aktywów przy użyciu modeli finansowych, w przeciwieństwie do normalnych cen rynkowych.
- Potrzeba tej wyceny wynika z: niepłynny aktywa, które nie mają wystarczająco dużego rynku do wyceny według wartości rynkowej.
- Aktywa wydają się być bardziej ryzykowne, ponieważ ich wartości są oparte na domysłach.
- Sekurytyzowane kredyty hipoteczne, które przyniosły kryzys finansowy 2008 r. zostały wycenione za pomocą wyceny mark-to-model.
- Po kryzysie finansowym wszystkie firmy posiadające aktywa wyceniane metodą wyceny według modelu są zobowiązane do ich ujawnienia.
Zrozumienie mark-to-model
Wyceny mark-to-model są stosowane głównie na niepłynnych rynkach produktów, którymi nie handluje się często. Aktywa wyceniane według modelu zasadniczo pozostawiają możliwość interpretacji, co może stwarzać ryzyko dla inwestorów. Legendarny inwestor, Warren Buffett, nazwał tę metodę wyceny „marking to mit”, ze względu na zaniżoną wycenę ryzyka.
Zagrożenia związane z aktywami wycenianymi według modelu pojawiły się w okresie kredyt hipoteczny subprime krachu rozpoczętego w 2007 r. z powodu błędnej wyceny ryzyka, a tym samym aktywów. Miliardy dolarów w sekurytyzowanych aktywach hipotecznych musiały zostać odpisane w bilansach spółek, ponieważ założenia wyceny okazały się niedokładne. Wiele wycen mark-to-model zakładało płynność i uporządkowanie rynki wtórne oraz historyczne poziomy niewypłacalności. Te założenia okazały się błędne, gdy wtórna płynność wyschła, a wskaźniki niewypłacalności kredytów hipotecznych wzrosły znacznie powyżej normalnych poziomów.
W dużej mierze w wyniku problemów bilansowych, z jakimi borykają się sekurytyzowany kredyt hipoteczny produkty, Rada Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB) wydała oświadczenie w listopadzie 2007 r., nakazując wszystkim spółkom notowanym na giełdzie ujawnienie wszelkich aktywa w swoich bilansach, które opierają się na wycenach mark-to-model, począwszy od roku fiskalnego 2008 rok.
Poziom pierwszy, poziom drugi i poziom trzeci
Oświadczenie FASB 157 wprowadził system klasyfikacji, który ma na celu wyjaśnienie posiadanych aktywów finansowych przedsiębiorstw. Aktywa (a także pasywa) dzielą się na trzy kategorie:
- Poziom 1
- Poziom 2
- Poziom 3
Aktywa poziomu 1 są wyceniane według możliwych do zaobserwowania cen rynkowych. Te aktywa wyceniane do wartości rynkowej obejmują papiery skarbowe, papiery wartościowe przeznaczone do obrotu, waluty obce, towary i inne aktywa płynne, dla których można łatwo uzyskać bieżące ceny rynkowe.
Aktywa poziomu 2 są wyceniane na podstawie cen notowanych na nieaktywnych rynkach i/lub pośrednio opierają się na obserwowalnych danych wejściowych, takich jak stopy procentowe, stopy niewypłacalności i krzywe dochodowości. Obligacje korporacyjne, kredyty bankowe i bez recepty (OTC) instrumenty pochodne należą do tej kategorii.
Wreszcie, aktywa poziomu 3 są wyceniane za pomocą modeli wewnętrznych. Ceny nie są bezpośrednio obserwowalne, a założenia, które mogą podlegać dużym rozbieżnościom, muszą być przyjęte w wycenie aktywów metodą mark-to-model. Przykładami aktywów wycenianych według modelu są zakłopotany dług, kompleks pochodne, oraz akcje private equity.
