4 najlepsze miejsca do inwestowania w Ameryce Łacińskiej

Przez dziesięciolecia znaczna część Ameryki Łacińskiej była bagnem hiperinflacji i niestabilności politycznej – nie jest to najostrożniejszy region świata, w którym można prowadzić interesy. Podczas gdy Europa Zachodnia, Stany Zjednoczone, Kanada, Japonia, Korea Południowa, Australia, Nowa Zelandia i inne rozwinęły się królestwa nadal czerpały korzyści z wzajemnego handlu, hiszpańsko- i portugalskojęzyczne części półkuli zachodniej opóźniony.

Dziś nadrabiają zaległości. Chociaż obszary Ameryki Łacińskiej wciąż są podatne na dyktaturę i korupcję, kraje te stanowią obecnie wyjątek. Zwłaszcza cztery narody wiodą prym w kierunku dobrobytu rynkowego w tej często pomijanej części globu.

Chile

Chile to jedna z najmniej nagłośnionych historii sukcesu w obu Amerykach. Naród aktywnie zabiegał o inwestycje zagraniczne od dziesięcioleci, począwszy od tyrańskich reżimów z lat 70. XX wieku. Inwestorzy niebędący rezydentami mogą skorzystać z dekretu z mocą ustawy 600, który poddaje ich tym samym przepisom, co inwestorzy krajowi.

Zalety tego są liczne. Na przykład chilijski top podatek od osób prawnych stawka wynosi 27%. (Przed ustawą o obniżkach podatków i zatrudnieniu (TCJA) z 2017 r. Najwyższa stawka podatkowa w Stanach Zjednoczonych wynosiła 35%, stosunkowo wysoka w porównaniu z najwyższą stawką podatku od osób prawnych w Chile. Jednak teraz, w wyniku TCJA, najwyższa stawka podatku od osób prawnych w Stanach Zjednoczonych wynosi 21%.) 

2004 porozumienie handlowe między krajami ustaliły chilijskie cła na skromne 6% prawie każdego produktu rynkowego, z natychmiastowymi wynikami.Import wzrósł o 30% w pierwszym roku,skłoniło Chile do podpisania kolejnych umów handlowych z Kanadą, Meksykiem, Chinami, Japonią, Unią Europejską, Koreą Południową, Brunei, Nową Zelandią i Singapurem. Chile jest obecnie jednym z krajów Ameryki Łacińskiej najaktywniej realizujących dwustronne umowy handlowe.

Kolumbia

49 milionów obywateli Kolumbii jest, poprzez los, wygodę lub strategię, nierozerwalnie związane z losami ich największego partnera handlowego, Stanów Zjednoczonych. W 2017 r. Kolumbia wyeksportowała do USA 19,6 mld USD (najnowsze dostępne dane). Stany Zjednoczone są również krajem, z którego Kolumbia importuje najwięcej, z dużym marginesem. Dlatego konieczne jest, aby Kolumbia utrzymywała dobre rzeczy.

Kolumbia może nie mieć czegoś, co powszechnie uważa się za zaawansowaną technologicznie gospodarkę – jej fabryki półprzewodników nie istnieją – ale mimo to naród może odnieść sukces. Ostatnio sprawdzaliśmy, że nadal potrzebujesz surowych towarów, a Kolumbia ma ich nie tylko mnóstwo, ale także środki na ich wykorzystanie. Po pierwsze, naród znajduje się w pierwszej dwudziestce eksporterów ropy naftowej na świecie. w 2019 roku Kolumbia eksportowała około 616 baryłek ropy naftowej dziennie.

Kraj kontynuuje program liberalizacji handlu, który obejmuje obniżenie podatków dochodowych od osób prawnych. Kolumbia wynosi teraz 30%. Nowe przepisy podatkowe – uchwalone pod koniec grudnia 2018 r. i obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. – oferują pewne zachęty podatkowe dla: promować inwestycje, wzrost gospodarczy i zatrudnienie (oprócz obniżenia stawki podatku od osób prawnych z 33% do 30%).

Peru

Zagraniczne inwestycje w Peru znacznie wykraczają poza obowiązkowe wycieczki z przewodnikiem po Machu Picchu za 300 dolarów za sztukę. A wyniki są namacalne. Według obliczeń Banku Światowego Peru jest na dobrej drodze do wyeliminowania ubóstwa szybciej, niż wcześniej sądzono, że jest to możliwe. Zaledwie dekadę temu trzech na pięciu Peruwiańczyków pasowało do definicji „biedny”. Pomiędzy 2005 a W 2013 r. wskaźnik ubóstwa (odsetek ludności żyjącej za 5,50 USD dziennie) spadł z 52,2% do 26.1%. Odpowiadało to 6,4 mln ludzi, którzy w tym czasie uciekali z ubóstwa.

Jeden z najspokojniejszych projektów George'a W. Administracja Busha była częstotliwością, z jaką podpisywała umowy handlowe z partnerami na całej zachodniej półkuli. Przykładem jest Umowa o promocji handlu z Peru z 2006 roku. Pakt natychmiast zniósł cła na 80% wyprodukowanego eksportu do Peru, a pozostałą część wycofano do 2016 roku. W podobnym złagodzeniu ceł wystąpił eksport rolny.

W przeciwieństwie do Kolumbii i Chile głównym partnerem handlowym Peru nie są Stany Zjednoczone. Zamiast tego Stany Zjednoczone są tuż za Chinami. Prezydent Peru, Martín Alberto Vizcarra Cornejo w szczególności pozostał niezależny od partii politycznych, awansowany reformy przeciwko korupcji we władzy ustawodawczej i sądowniczej, i obiecał, że nie będzie kandydował na prezydenta po zakończeniu jego kadencji w 2021 roku.

Gospodarka kraju została jednak mocno dotknięta skutkami gospodarczymi globalnej pandemii Covid-19. Istniejące nierówności, przeludnienie i w dużej mierze nieformalna gospodarka odegrały rolę w 30% spadku produktu krajowego brutto kraju (PKB).

Meksyk

Meksyk był sygnatariuszem najsłynniejszej umowy handlowej ostatnich lat, Północnoamerykański Układ Wolnego Handlu (NAFTA), który obejmował również Kanadę i Stany Zjednoczone. Teraz, w swoim 25. roku, NAFTA stworzyła największy blok handlowy na świecie (chociaż przyznano, blok handlowy włączenie Stanów Zjednoczonych i prawie dowolnych dwóch wybranych losowo krajów byłoby największym w kraju świat).

Nie powinno dziwić, że największym partnerem handlowym Meksyku są więc Stany Zjednoczone, co prawdopodobnie miałoby miejsce nawet bez korzyści płynących z NAFTA. Około 46,59% meksykańskiego importu pochodzi z USA, a 76,49% meksykańskiego eksportu trafia tam. Meksyk-USA handel wzrósł ponad czterokrotnie od początku zawarcia umowy; biorąc to pod uwagę, nieproporcjonalna część tego jest rozliczana przez przekazy pieniężne. Obcokrajowcy wysyłający Western Union Co. (WU) transfery do domu nie są podstawą trwałej, silnej gospodarki. Jednak wpływ recesji z 2009 r., która skurczyła meksykańską gospodarkę o 6%, wydaje się być w końcu za nami.

Dolna linia

Pojęcie „globalnej gospodarki” jest częściej tematem do rozmów niż rzeczywistą konstrukcją. Ponieważ przepływ kapitału między krajami wciąż napotyka coraz mniej sztucznych barier, przepaść między Luksemburgami i Monako świata a krajami aspirującymi do tego poziomu nadal kurczyć się.