Definicja szerokiego indeksu zabezpieczonej oferty powierniczej (BISTRO)
Co to była oferta szerokiego indeksu zabezpieczonego zaufania (BISTRO)?
Szeroki indeks zabezpieczony ofertą zaufania (BISTRO) był zastrzeżoną nazwą używaną przez J.P. Morgana do tworzenia zabezpieczone zobowiązania dłużne (CDO) z kredytowych instrumentów pochodnych. Mniej więcej tydzień przed Bożym Narodzeniem 1997 r. J.P. Morgan uruchomił ofertę BISTRO o wartości 700 milionów dolarów emisja obligacji odnosząca się do portfela ponad 300 kredytów dla przedsiębiorstw i finansów publicznych w Europie i Ameryce Północnej.
Struktura BISTRO pozwalała instytucjom finansowym zabezpieczać ryzyko gospodarcze, jednocześnie uwalniając kapitał regulacyjny. Oferty te były poprzednikiem syntetycznych zabezpieczonych produktów dłużnych, które później zyskały na popularności. Te produkty dłużne przyczyniły się do kryzysu finansowego lat 2007-2008.
Kluczowe dania na wynos
- Oferta powiernicza zabezpieczona szerokim indeksem (BISTRO) była sposobem na sekurytyzację zabezpieczonych instrumentów dłużnych (CDO) z kredytowych instrumentów pochodnych.
- Oferty BISTRO zostały wprowadzone przez bank inwestycyjny J.P. Morgan w 1997 roku i były poprzednikiem syntetycznych zabezpieczonych produktów dłużnych, które później zyskały na popularności.
- Szeroki indeks zabezpieczony ofertą powierniczą (BISTRO) był uważany za przełomowy instrument finansowy w momencie jego uruchomienia; uważano, że jest to jeden z pierwszych instrumentów syntetycznych zabezpieczonych zobowiązań dłużnych (CDO), jakie kiedykolwiek stworzono.
- Te produkty dłużne przyczyniły się do kryzysu finansowego lat 2007-2008.
Zrozumienie oferty powierniczej zabezpieczonej szerokim indeksem (BISTRO)
Oferta powiernicza Broad Index Secured Trust (BISTRO) została uznana za przełomowy instrument finansowy w momencie jej uruchomienia; uważano, że jest to jeden z pierwszych syntetyczne zabezpieczone zobowiązanie dłużne (CDO) jakie kiedykolwiek powstały instrumenty.
Mniej więcej tydzień przed Bożym Narodzeniem 1997 r. J.P. Morgan uruchomił ofertę BISTRO o wartości 700 milionów dolarów emisja obligacji odnosząca się do portfela ponad 300 kredytów dla przedsiębiorstw i finansów publicznych w Europie i Ameryce Północnej. Jako takie, takie instrumenty pomogły przekształcić nowoczesny sektor bankowy. Branża finansowa używała syntetycznych swapów walutowych – umów dotyczących wymiany zobowiązań dłużnych i przyszłych przepływów pieniężnych w różnych walutach oraz swapów obligacji i stóp procentowych – od wczesnych lat osiemdziesiątych. BISTRO reprezentowało ewolucję tego pomysłu.
Zamiast wymieniać dochody z waluty lub obligacji, J.P. Morgan zaproponował wymianę ryzyka niewypłacalności. Swapy byłyby syntetycznylub sztucznie symulowane. Bank łączyłby kilka różnych zobowiązań dłużnych z tytułu pożyczek i obligacji, a następnie umożliwiał inwestorom inwestowanie w pakiety swapów ryzyka kredytowego. Struktura ta pozwalała bankowi przenosić ryzyko na inwestorów, a jednocześnie generować dochody ze sprzedaży tego ryzyka.
„Nadrzędną motywacją dla BISTRO nie było otwarcie nowego rynku lub sprzedaż jakiegoś ciekawego produktu, ale zabezpieczenie kredytu przez JP Morgan ryzyka” – powiedział Bill Winters, były dyrektor naczelny banku inwestycyjnego J.P. Morgana, powiedział International Financing Review w wywiadzie dla International Financing Review. wywiad. „Było to niezwykle skuteczne w osiągnięciu tego celu. Miało to również wpływ na powstanie nowej branży”.
Historia BISTRO
Początkowe oferty powiernicze zabezpieczone szerokim indeksem pojawiły się na rynku w grudniu 1997 r. i odnosiły się do portfela bazowego o wartości 307 kredyty komercyjne, a także obligacje korporacyjne i komunalne. Rezerwa Federalna USA zezwoliła JP Morgan na zabezpieczenie kapitału regulacyjnego dla transakcji BISTRO. Oferty te cieszyły się niezwykłą popularnością wśród inwestorów, aw ciągu następnych 12 miesięcy pojawiły się cztery szersze oferty syntetycznych instrumentów powierniczych.
Struktura BISTRO pozostaje jednym z najbardziej kontrowersyjnych wynalazków rynku kapitałowego, jakie kiedykolwiek powstały.
Początkowo stworzone jako sposób zabezpieczenia przez J.P. Morgan ryzyka kredytowego, oferty te ostatecznie otworzyły duży nowy rynek w branży finansowej. Po wprowadzeniu BISTRO inne instytucje finansowe oferowały podobne produkty i rozwijały struktury naśladujące.
Konsekwencje BISTRO
Wprowadzenie BISTRO przypisuje się zapoczątkowaniu ery syntetycznych zabezpieczonych obligacji dłużnych (CDO), które wykorzystywały kredytowe instrumenty pochodne do transferu ryzyka kredytowego w portfelu. Rynek syntetycznych CDO na początku znacznie wzrósł, z 10 miliardów dolarów w 2000 roku do 105 miliardów dolarów w 2007 roku.
Niektóre instytucje finansowe zaczęły tworzyć syntetyczne CDO, które zawierały w swoich bazowych pulach referencyjnych nieco wątpliwe aktywa na rynku nieruchomości, takie jak kredyty hipoteczne typu subprime. W ślad za Kryzys finansowy 2007-2008Eksperci argumentowali, że umożliwiając bankom przenoszenie ryzyka, syntetyczne CDO przyczyniły się do krachu finansowego.